Τρίτη 9 Μαρτίου 2021

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Dr ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΕΒΤΙΤΣ (+1938 – 2021) ΕΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΠΟΠΟΒΙΤΣ - ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ


Ηταν μια πρωτογνωρη εμπειρια και ευλογια μεγαλη για μενα η πρωτη επισκεψη μου στην ξακουστη Ιερα Μονη Τσελιε των Αγιων Αρχαγγελων Μιχαηλ και Γαβριηλ, οπου εζησε και ασκητεψε ο συγχρονος Σερβος Αγιος π.Ιουστινος Ποποβιτς, καπου την ανοιξη στο πολυ μακρινο 1985. Η εμπειρια αυτη ηταν επισης πολυ γοητευτικη γιατι συμμετειχα σε μια ομαδα 10 φοιτητων της Θεολογικης Σχολης Βελιγραδιου με επικεφαλης τον Ιερομοναχο τοτε π.Αθανασιο Γιεβτιτς Καθηγητη μας αγαπητο και σεβαστο. Μεταξυ των φοιτητων ηταν και ο Prle Peric σημερινος Πατριαρχης Σερβιας, ο Nenad Milosevic Καθηγητης σημερα στη Θεολογικη Σχολη, ο Zoran Jelisavcic Καθηγητης με Διδακτορικο και αυτος, ο Miloje, ο Βασιλης ο Γουλας και αλλοι που τωρα πλεον...δεν θυμαμαι τα ονοματα τους. Ξεκινησαμε με λεωφορειο απο το Βελιγραδι με προορισμο την πολη Βαλιεβο της Κεντρικης Σερβιας, 80 περίπου χλμ. νοτιοδυτικά τοῦ Βελιγραδίου. Βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοης απο το μοναστήρι (6 χλμ) στο οποιο εζησε οσιακά τα τελευταια τριάντα χρόνια της ζωης του ο Αγιος μας. Απο κει με τα ποδια κατευθυνθηκαμε πρωτα προς το χωριο Λελιτς οπου γεννηθηκε ο αλλος συγρονος Σερβος Αγιος Νικολαος Βελιμιροβιτς...
Μετα τη Θεια Λειτουργια και το Τρισαγιο που τελεσαμε, διασχισαμε μεσα απο μια ωραια διαδρομη τα καταπρασινα δαση της περιοχης, και φθασαμε στο Μοναστηρι Τσελιε οπου επι 30 ολοκληρα χρονια εζησε εγκλειστος ο π.Ιουστινος Ποποβιτς.
Καθ΄ολη τη διαρκεια της διαδρομης ειχα την ευκαιρια να απολαυσω την εκπληκτικη ομορφια της σερβικης γης, αλλα και την ευλογημενη παρουσια του π.Αθανασιου μιας εκρηκτικης προσωπικοτητος. Ηταν γρηγορος στο περπατημα, συνεχεια προπορευοταν και μονο εγω ως πρωην αθλητης τον προσεγγιζα καπως πιο ανετα για να εκμεταλευτω την ευκαιρια να δω και να ακουσω οσα περισσοτερο μπορουσα!
Και πραγματι, εδω να κανω μια παρενθεση, εκτοτε και για μια δεκαετια με αξιωσε ο Θεος να βιωσω ανεπαναληπτες στιγες κοντα στον "Τασα" οπως συνηθιζαμε να τον αποκαλουμε. Τι να πρωτοθυμηθω; Τις αλησμονητες ποδοσφαιρικες φοιτητικες συναντησεις μας στο "Kalemegdan"; Τις κυριακατικες ομιλιες του στην αιθουσα του Πατριαρχειου; Την Κυριακατικη Θεια Λειτουργια στο Μοναστηρι Vavedenje στο προαστειο Senjak του Βελιγραδιου; Τις απαραμιλλες παραδοσεις του στα μαθηματα της Πατρολογιας - Εκκλησιαστικης - Ιστοριας και Ηθικης; Τις κατ΄ ιδιαν προσωπικες συναντησεις μας για την Μεταπτυχιακη μου εργασια; Την αφειδωλευτη αγαπη και προστασια του στο προσωπο μου; Δοξα τω Θεω παντων ενεκεν!
Σε καθε του βημα, σε καθε του σκεψη, διδασκε συνεχως με μια πηγαια εσωτερικη χαρα και ενα ανεξαντλητο χιουμορ. Οι συμφοιτητες μου τον υπεραγαπουσαν και τον εκτιμουσαν γι΄ αυτο που ηταν: Πηγαιος, αυθεντικος, ασυμβιβαστος, επαναστατης, εκρηκτικος, ασκητικος και ταπεινος, εξω απο καθε καλουπι. Προικισμενος με σπανια ευφυια, ανετα πολυγλωσσος, με καλες σπουδες στην Ελλαδα και την Ευρωπη, ακουραστα πολυταξιδεμενος, ειχε επι πλεον και τη σφραγιδα μια φυσικης αρχοντιας και γοητειας που αιχμαλωτιζε το περιβαλλον του.
Ξαφνικα σταθηκαμε να αποτυπωσουμε την εμφανιση του μοναστηριου στο βαθος. Η γύρω περιοχή με τα πολλά βουνά και τις μικρές κοιλάδες κάνουν το μοναστήρι αθέατο και ό επισκέπτης πρέπει να μπει στη μικρή κοιλάδα για να το αντικρίσει. Χαρακτηριστικη και η φωτογραφια που παραθετουμε.
Το μοναστήρι είναι χτισμένο μέσα σε ένα ορεινό, γραφικό και καταπράσινο τοπίο, μέσα σε μία μικρή κοιλάδα στα όρια του χωριου Λέλιτς. Ο περιβαλλων χωρος του μοναστηριου ηταν εξοχος, εντυπωσιακος, ομορφα τακτοποιημενος με φροντιδα και αγαπη πολλη. Κυριαρχουσε το καταπρασινο γρασιδι με τα ομορφα αρχιτεκτονικως εκκλησιαστικα κτισματα.
Κατευθυνθηκαμε αμεσως στον ταφο του Αγιου Ιουστινου, τελεσαμε Τρισαγιο, προσευχηθηκαμε και ζητησαμε τις αγιες πρεσβειες του Αγιου μας, για να αποκτησουμε κι εμεις το φωτισμο του Θεου στη ζωη μας.Το μεσημερι οι μοναχες μας παρεθεσαν το καθιερωμενο μοναστηριακο γευμα με πολυ αγαπη απεναντι στους φερελπιδες νεους θεολογους της Εκκλησιας μας.
Ευχαριστήσαμε τόν Αγιο Τριαδικό Θεό για αυτη την μεγαλη πνευματικη ευκαιρια που μας χαρισε καί εχοντας στίς αποσκευές μας πλουσιες τις ευλογιες των Αγιων μας, πηραμε το δρομο της επιστροφης. Δοξα τω Θεω παντων ενεκεν! Αθανασιου Επισκοπου πρωην Ζαχουμιου και Ερζεγοβινης αωνια η μνημη!

























Δεν υπάρχουν σχόλια: