Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Στο φως της δημοσιότητος τα Πρακτικά των αποφάσεων περι της κανονικής ευθύνης του Αρτεμίου-Σύντομα και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία

Με ανακοίνωση του το γραφείο τύπου της Ιεράς  Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης, επειδή όπως αναφέρει, διαρκώς προβάλλεται από την σχισματική ομάδα του καθαιρεθέντος Επισκόπου Αρτεμίου ο ισχυρισμός ότι ο καθαιρεθείς Επίσκοπος Αρτέμιος απομακρύνθηκε με ανύπαρκτα και αναπόδεικτα στοιχεία, και ότι είναι θύμα «πολιτικού διωγμού» και ότι οι αποφάσεις του Μαίου και Νοεμβρίου 2010 της Ιεραρχίας είναι «αντικανονικές και αντισυνταγματικές», φέρει στο φως της δημοσιότητος το κείμενο των Πρακτικών περι της κανονικής ευθύνης του Επισκόπου, ενώ σύντομα θα δοθούν στη δημοσιότητα και τα σχετικά ντοκουμέντα βασει των οποίων συνετάχθη το ως ανω κείμενο.  

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Ουγγαρία - Επίσκεψη υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα - Συνάντηση με την ελληνική ομογένεια

Της Μ. Σάββα
Το αίτημα για την τοποθέτηση δασκάλου και νηπιαγωγού για τα 58 παιδιά που φοιτούν στο ελληνικό σχολείο του χωριού Μπελογιάννη, το οποίο βρίσκεται μόλις 60 χλμ έξω από την Βουδαπέστη, ανέλαβε να μεταφέρει στην Αθήνα ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας.


Ο κ. Δρούτσας στο περιθώριο των επαφών που είχε με την ουγγρική κυβέρνηση βρήκε λίγο χρόνο για να έρθει σε επαφή με το ελληνικό στοιχείο στην Ουγγαρία, το οποίο αποτελεί μία υπολογίσιμη δύναμη, δεδομένου ότι η ελληνική μειονότητα στη χώρα απαριθμεί 4.500 μέλη και είναι μία από τις δεκατρείς επίσημα αναγνωρισμένες μειονότητες που ζουν στην Ουγγαρία.
Σε συνάντηση που έγινε στα γραφεία της Αυτοδιοίκησης των Ελλήνων της Ουγγαρίας, ο πρόεδρος κ. Λαοκράτης Κοράνης μίλησε στον Έλληνα υπουργό για τις μορφωτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες της ελληνικής κοινότητας και "έκλεισε" μέσα στις σελίδες των βιβλίων που του παρέδωσε ως δώρα "την ελληνική ψυχή", όπως του είπε και μαζί και εικόνες και ήχους από την ζωή των Ελλήνων ομογενών.


Ο πρόεδρος της κοινότητας Μπελογιάννη, Κώστας Παπαλέξης, αναφέρθηκε στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στην περιοχή, περιοχή η οποία πήρε ζωή μετά το 1947 από την έλευση πολιτικών προσφύγων από την Ελλάδα.
«Η πολιτεία μας βοηθάει, οι Έλληνες μας στηρίζουν και τα παιδιά του σχολείου περιμένουν με χαρά ένα δάσκαλο» είπε ο πρόεδρος της κοινότητας. Έναν ακόμα δάσκαλο, όπως ανέφερε ο κ. Κοράνης, περιμένει και το ελληνικό σχολείο που στεγάζεται στα γραφεία της Αυτοδιοίκησης.
Στους χώρους του Δωδεκατάξιου σχολείου ξεναγήθηκε ο κ. Δρούτσας και συνάντησε και μίλησε με τους μικρούς μαθητές.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αυστρία:΄Ελληνες εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσίασαν τις δημιουργίες τους σε μεγάλη διεθνή έκθεση.

Της Δ. Δημητρακούδη
Τριανταπέντε επιλεγμένοι Ελληνες εικαστικοί καλλιτέχνες, μέλη της κίνησης "cheapart" (Τέχνη σε προσιτή τιμή) που ξεκίνησε πριν 15 χρόνια ως ελληνική ιδέα στην Αθήνα και εξαπλώνεται στο εξωτερικό, συμμετείχαν στην ARTmART, στην τρίτη διεθνή έκθεση, την "Πανευρωπαική cheapart", όπως λέγεται, η οποία, έπειτα από πενθήμερη διάρκεια και μεγάλη προσέλευση κοινού, ολοκληρώθηκε στο Μέγαρο Καλλιτεχνών στο κέντρο της Βιέννης με τη σύμπραξη συνολικά 250 καλλιτεχνών από ευρωπαικές χώρες.


Πολλοί από τους εκθέτοντες Ελληνες εικαστικούς καλλιτέχνες βρέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στη Βιέννη, που έχει τόσο μεγάλη παράδοση και στη Σύγχρονη Τέχνη, ενώ ως ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηρίστηκε, κατά την παρουσίαση του απολογισμού της έκθεσης, το γεγονός ότι η ιδέα της "Τέχνης σε προσιτή τιμή" είναι καθαρά ελληνική και έχει αναπτυχθεί και καλλιερηθεί και στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Αυστρία.
Τη διοργάνωση της έκθεσης στη Βιέννη, στα εγκαίνια της οποίας είχαν παραβρεθεί πολλές εκατοντάδες φιλότεχνοι από την Αυστρία και όχι μόνο, στήριξαν το αυστριακό Υπουργείο Πολιτισμού, ο Δήμος Βιέννης και το Μέγαρο Καλλιτεχνών, ενώ το συντονισμό της, όπως και την επιλογή των Ελλήνων καλλιτεχνών, είχαν οι Γιώργος και Δημήτρης Γεωργακόπουλος.
Πυρήνας της ιδέας της "cheapart", την οποία ξεκίνησαν το 1995 οι αδελφοί Γεωργακόπουλοι, είναι η προσπάθεια να μπορεί ένα μεγάλο και ευρύτερο κοινό - που δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ένα έργο Τέχνης με ένα ποσό, ανέφικτο για αυτό - με ένα χαμηλό ποσό να έλθει σε επαφή και να γνωρίσει καλλιτέχνες και έργα Τέχνης, να αποκτήσει και να βάλει στους χώρους του αντί μιας αφίσας, ένα πραγματικό έργο Τέχνης με την υπογραφή ενός καλλιτέχνη.
Στην ARTmART στη Βιέννη παρουσιάστηκαν ενότητες έργων μικρών διαστάσεων των συμμετεχόντων καλλιτεχνών και στόχος της ήταν η γνωριμία του κοινού με τους καλλιτέχνες που παραβρέθηκαν τις ημέρες διάρκειας της έκθεσης, καθώς και η εξοικείωσή του με το έργο τους που λόγω της προσιτής τιμής μπορεί να γίνει κτήμα του φιλότεχνου κοινού και ήταν μια από τις σπάνιες φορές που καλούνται μαζικά Έλληνες καλλιτέχνες να παρουσιάσουν δουλειά τους σε μια διεθνή εκδήλωση.


Μερικές ημέρες μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης στη Βιέννη, διοργανώνεται από την ερχόμενη εβδομάδα στην Αθήνα, από 1-23 Δεκεμβρίου, η αντίστοιχη "cheapart" με τη συμμετοχή 150 καλλιτεχνών, στους χώρους της cheapart και στην Γκαλερί Αντωνοπούλου, που, όπως και στην αυστριακή πρωτεύουσα, θα πλαισιώνεται από διαλέξεις και συζητήσεις για το ρόλο του καλλιτέχνη σήμερα και του έργου Τέχνης στην ευρωπαική αγορά.
Οι 35 Ελληνες εικαστικοί καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην έκθεση στη Βιέννη ήταν
οι : Αγγέλου Eλένη, Βοζαλή Μαρία, Βούσουρας Ανδρέας, Γεωργακόπουλος Δημήτρης, Γεωργόπουλος Πάνος, Γιατράς Θωμάς, Γκούζια Βάλια, Δούμα Θαλασσινή, Ηλία Μαρία, Καραλής Μπάμπης, Κερκύρα Ναταλία-Αικατερίνη, Κόκκαλης Νίκος, Κοκκίνη Μαρία, Κουτρούλης Γιάννης, Λαγός Γρηγόρης, Λιακόπουλος Τάσος, Μαγκανιώτης Αλέξανδρος, Μάλλιου Ντορίνα, Μανέτα Άννα, Μελανία, Μπονάτσου Ισμήνη, Μπούτος Βασίλης, Ξυδιά Λήδα, Παπαδόπουλος Αντώνης, Παρλαμάς Μιχάλης, Πλακίδας Λευθέρης, Πούλια Φωτεινή, Ρουπίνας Άρης, Σενόγλου Σοφία, Σκυργιάννη Έρη, Σπανουδάκη Αννέττα, Σπυρούλη Βαρβάρα, Σταυρόπουλος Νίκος, Στοΐδης Άρης, Τοπτσίδου Ολυμπία, Τσιάρα Μάρθα και Τσιμπουρλά Μαρία.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Αρτέμιος: Δεν ειμαι σχισματικός - Ο καθαιρεθείς Επίσκοπος Αρτέμιος για τις αποφάσεις της Ιεραρχίας: Η Μητρόπολη παραμένει δική μου. Στην Ιεραρχία δεν με εκάλεσαν. Και η φυλακή είναι για τους ανθρώπους.

Αυτά λέει για την «Novosti» ο καθαιρεθείς Επίσκοπος, τωρα μοναχός Αρτέμιος, ο οποίος την Κυριακή από το Κράλιεβο, οπου βρισκόταν μια μέρα μετα την εκδίωξη του από την μεχρι προ τινος Μητρόπολη του, εφθασε στο Βελιγράδι.


-Δεν αποσχίστηκα από κανέναν. Παραμένω σε ενότητα με την μια, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία. Οπως και με τους αγίους αποστόλους, τους αγίους πατέρες, τον αγιο Σάββα, τον Δεσπότη Νικόλαο, τον πατέρα Ιουστίνο και με ολους τους ορθόδοξους χριστιανούς οι οποίοι σέβονται την εκκλησιαστική τάξη. Το ποιος αποσχίστηκε από αυτή την αρχή, ας το δει ο ιδιος, ποιος είναι και που ευρίσκεται-τονίζει ο Αρτέμιος.

Εναντιωθήκατε στις αποφάσεις των εκκλησιαστικών οργάνων. Δεν είναι αυτό πλήγμα στην ενότητα της Εκκλησίας;
-Ετόνιζα ότι ειμαι υπερ της ενότητος, της τάξης και του τυπικού στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι’ αυτό και αποδεχόμουνα τις αντικανονικές αποφάσεις, αν και μ’ αυτές δεν συμφωνούσα.Τις αποδεχόμουν χάριν της ειρήνης και της ενότητος της Εκκλησίας. Σεβάστηκα την απαγόρευση περι των ιεροπραξιών, για να μην τους δώσω αφορμή για κάτι χειρότερο. Περίμενα αυτή η υπόθεση να επιλυθεί στην Ιεραρχία και να αποκαταστήσουμε την κανονική τάξη στην Σερβική Εκκλησία.

Περίμενα ότι και η Σύνοδος θα εχει τον ιδιο στόχο. Όμως, οι αντικανονικές αποφάσεις τους και οι κυρώσεις τους  δεν εχουν τέλος. Αντισυνταγματικώς μου απαγόρευσαν την παραμονή μου στο Κόσσοβο, την ευθύνη για τα πνευματικά μου παιδιά, την ιεροπραξία…

Απάντησα στην Σύνοδο, ότι δεν θα υπακούσω στις αντικανονικές αποφάσεις και ότι εγω ειμαι ο δια βίου Επίσκοπος της Μητρόπολης Ρασκοπριζρένης. Γιατί, γι’ αυτούς τους εννέα μήνες δεν κινήθηκε καμμία διαδικασία εναντίον μου, ουτε υπαρχει καταδικαστική απόφαση. Υπάρχουν μονο αποφάσεις τις οποίες πηραν δια ψηφοφορίας, σαν να πρόκειται για την Βουλή, και όχι για την Εκκλησία.


Γιατί, όταν ολοι ανέμεναν να εμφανισθείτε ενώπιον της Ιεραρχίας, ξεκινήσατε για το Κόσσοβο;
-Στην Ιεραρχία δεν με εκάλεσαν. Αντι αυτά τα θέματα να τεθούν ενώπιον των επισκόπων και η Ιεραρχία να αποφασίσει γι’ αυτά, αυτοί και ενώ ζει ο κανονικός Επίσκοπος ετοποθέτησαν στη θέση του τον πρώην γιατρό μας Θεοδόσιο Σίμπαλιτς. Αυτό είναι παρεκτροπή για την οποία ολοι αυτοί θα επρεπε να καθαιρεθούν. Όταν το εμαθα, αποφάσισα να δείξω ότι ειμαι ο κανονικός Δεσπότης. Η Μητρόπολις Ρασκοπριζρένης είναι δική μου και με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στο μοναστήρι Duboki potok ηθελα και στην πράξη να δείξω σε ολο τον κόσμο ποια είναι η ουσία του προβλήματος.

Θα επιστρέψετε στο Σισατοβατς;
-Όχι, εκει πλέον για μένα δεν υπάρχει χωρος.

Και που θα πάτε τωρα;
-Θα το μάθετε. Δίχως να το ζητήσω με συνοδεύει η αστυνομία η οποία ειναι παντου δίπλα μου. Ακούω ότι ασκήθηκε ποινική δίωξη και ότι ακολουθεί σύλληψη. Θα το δούμε και αυτό. Ας γραφτεί και αυτό στο βιογραφικό του Δεσπότη Αρτέμιου. Θεέ μου, και η φυλακή είναι για τους ανθρώπους.

Φοβάστε την σύλληψη;
-Γιατί να φοβηθώ; Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Εάν κάποιος εχει αποδείξεις περι της ενοχής μου, ας τις δείξει. Λένε ότι απέσπασα βίαια την εκκλησιαστική περιουσία. Κουβάλησα το μοναστήρι στους ωμους μου;

Τι θα επρεπε τα ανώτερα οργανα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να κάνουν για να αποδεχθείτε τις αποφάσεις τους;
-Με την ακύρωση των αντικανονικών αποφάσεων της Ιεραρχίας και της Συνόδου- να μετανοήσουν. Εάν θεωρούν ότι ειμαι ενοχος ας ξεκινήσει  αγωγή στο εκκλησιαστικο δικαστήριο. Εάν αυτό αποδειχθεί, ας πάρουν μια εγκυρη απόφαση. Μόνο τότε θα παύσω να ειμαι αυτό που ειμαι. Αλλά τέτοια απόφαση δεν υπάρχει.
Τίποτα δεν είναι εξακριβωμένο, γιατί δεν ακούστηκε και η άλλη πλευρά. Ακόμη και στον καταστατικο χάρτη της Σ.Ο.Ε ρητώς αναφέρεται – κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί δίχως προηγούμενη ακρόαση.
  Πηγή: VECERNJE NOVOSTI

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Εκτακτη ανακοίνωση της Αγίας Αρχιερατικής Συνόδου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας-19 Νοεμβρίου 2010

Μετα από ενημέρωση και εξαντλητική συζήτηση γυρω απο όλα τα σχετικά γεγονότα, η Αγία Αρχιερατική Σύνοδος, μετα λύπης, αλλά αποφασιστικά υπερασπιζόμενη την αγία και σωτηριώδη ενότητα της Εκκλησίας, λόγω των αποδεδειγμένων και από αυτόν τον ιδιο επιβεβαιωμένων βαρύτατων κανονικών παραπτωμάτων-της ιεροτελεστίας υπο την εν ισχύει απαγόρευση των ιεροπραξιών, της ανυπακοής προς την Σύνοδο, της δημιουργίας σχίσματος και της κατάληψης ορισμένων μοναστηριών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Μητρόπολη Ρασκοπριζρένης, ακόμη και με την συμμετοχή ορισμένων οπλοφόρων και την απειλή της σωματικής ακεραιότητος των μοναχών σ’ αυτά τα μοναστήρια-καθήρεσε τον εφησυχάζοντα Επίσκοπο Ρασκοπριζρένης Αρτέμιο και τον επανέφερε στην τάξη των μοναχών.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Ο άγιος Νεκτάριος έναντι της παπικής εκκλησίας

Αθανασίου Γιέβτιτς 

Ο άγιος Νεκτάριος, όπως λέει και ο απόστολος Παύλος, ήταν ο ηγούμενος ημών που ορθοτόμησε και κήρυξε τον λόγον της αληθείας. Έχουμε λοιπόν κάθε λόγο να αναθεωρούμε την τελευτή του βίου του και να μιμούμεθα την ορθόδοξο πίστη του, διότι μόνο έτσι θα ορθοτομούμε και εμείς τον λόγον της θεολογίας και θα βαδίζουμε μαζί του και μαζί με όλους τους άλλους αγίους. [...] 
Ο άγιος Νεκτάριος είχε ήδη αρχίσει να γράφει το έργο Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του Σχίσματος από το 1895 όταν ο πάπας Πίος ο Θ΄ - και αργότερα ο Λέων ο ΙΓ΄ - θέλοντας να συγκαλέσει την πρώτη Βατικάνεια Σύνοδο απηύθυνε μήνυμα στους ανατολικούς πατριάρχες, προκειμένου να προσέλθουν στην ουνία και ενωθούν με την παπική Εκκλησία, που σημαίνει βασικά να υποταγούν σ' αυτόν, τον πάπαν Ρώμης. Οι Πατριάρχες της Ανατολής απήντησαν με τη γνωστή Επιστολή που θα ‘πρεπε και σήμερα να διαβάζεται. Ο άγιός μας, λοιπόν, άρχισε να δημοσιεύει τη μελέτη του στον Ιερό Σύνδεσμο, που μόλις το 1912 βγήκε ο πρώτος τόμος και αργότερα ο δεύτερος. Δύο χρόνια πριν είχε αλληλογραφήσει με τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κρυπτοφέρρη, Μελέτιο Zesonis, που, νομίζω, πρέπει να ήταν ένας Έλληνας Ουνίτης που ήθελε να εκδώσει ένα περιοδικό το Roma e l' Oriente, το οποίο αποσκοπούσε στη«θεάρεστον ένωσιν της Ανατολικής Ελληνικής Εκκλησίας μετά της Δυτικής Ρωμαϊκής», όπως λέει ο άγιος στο γράμμα του. [...] 
Στο γράμμα του όμως ο άγιος Νεκτάριος λέει και τα εξής: «...επέστη ο καιρός της συνδιαλλαγής και της ενώσεως και της από κοινού ενεργείας κατά των παντοίων πολεμίων της Μιας, Αγίας, Καθολικής Αποστολικής Εκκλησίας. Αλλά φρονώ, ότι προς επίτευξιν του επιζητούμενου σκοπού πρέπει πρωτίστως να γίνωσι συνεννοήσεις ουχί δι' επιστολών, αλλά δια λόγου προφορικού», δηλαδή διαλόγου και παραπέμπει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο θα διατυπώσει τις αρχές για να διεξαχθεί η παραπέρα συζήτηση. 
Σπουδαία είναι η παρατήρηση στο τέλος του γράμματος. Την αντιγράφω:«...μάλιστα πολλοί δυνατοί μεν εισι λέγειν και γράφειν, αλλ' ου δια τούτο αρμόδιοι [...] Φρονώ, ότι περί του ζητήματος τούτου δύνανται να γράφωσι μόνον οι μελετήσαντες αυτό ιστορικώς, κριτικώς και μετά πόθου και ειλικρινείας εργασθέντες εις την ανεύρεσιν των αληθών αιτίων του Σχίσματος». 
Μέσα από το βιβλίο του, την ιστορική μελέτη του, φαίνεται ότι ο άγιος διαθέτει αυτά τα προσόντα. Μου κάνει εντύπωση πως μελέτησε τόσες πηγές και έφτασε σε συμπεράσματα που μόλις στην εποχή μας αρχίζουν να διατυπώνουν μεγάλοι ιστορικοί της Εκκλησίας σε σχέση με την εξέλιξη του Σχίσματος. Ο άγιος ξεκινά από την αρχή, από την εποχή των Αποστόλων και λέει ότι εκεί υπάρχουν οι πρώτες καταβολές της αληθινής οργανώσεως της Εκκλησίας. Εδώ μπορεί κανείς να ‘πεί ότι και στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας μάλλον έπαιξαν τον ρόλο τους οι προσωπικές διεκδικήσεις, οι φιλοδοξίες και οι φιλαρχίες ορισμένων επισκόπων της Ρώμης. Παράδειγμα η περίπτωση του πάπα Βίκτωρος της Ρώμης (τέλος β' αιώνος), ο οποίος αντέδρασε στην διαίρεση της δικής του επισκοπής, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς, επειδή ήρθαν πολλοί χριστιανοί από την Ανατολή με έθιμα της ασιατικής Εκκλησίας να εορτάζουν το Σταυροαναστάσιμο Πάσχα και όχι το αναστάσιμο όπως οι περισσότερες Εκκλησίες και η Ρώμη. Και στη συνέχεια, λέγει ο άγιός μας, υπήρξαν διεκδικήσεις και φιλοδοξίες για το πρωτείο, όπως του πάπα αγίου Λέοντος την εποχή της Δ' Οικουμενικής Συνόδου. Σημειώνει ο άγιος γι' αυτόν στο βιβλίο του: «Αν ένας άγιος φανερώνει φιλοδοξίες για πρωτεία, τι θα κάνουν οι άλλοι;». [...] Ο άγιος επικαλείται την εκκλησιαστική συνείδηση της πρώτης Εκκλησίας, όπου ο απόστολος Πέτρος δεν είχε πρωτείο ούτε ήταν ιδρυτής της Εκκλησίας της Ρώμης, διότι οι απόστολοι δεν ήσαν επίσκοποι μιας ορισμένης πόλεως - λέει ο άγιος - και επομένως δεν μπορεί η φιλοδοξία των παπών, «η ηγεμονία και μονοκρατορία», όπως την ονομάζει, να στηριχθεί στον Πέτρο. «Εάν τα προσόντα του Πέτρου», το πρωτείο της εξουσίας, η αξία δηλαδή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, λέγει ο άγιός μας, «ήσαν αληθή, το πνεύμα του Ευαγγελίου θα καθίστατο λίαν προβληματικόν και αδιανόητον, διότι θα παρουσίαζε σύγχυσιν εννοιών και σύγκρουσιν αρχών⋅ θα ήτο ακατανόητος η αρχή της ισότητος, και ισότητος μέχρι ταπεινώσεως και η αρχή της ανισότητος, μέχρι ηγεμονίας και υπεροψίας».

Παραπέμπει δε περαιτέρω ο άγιος στα βιβλία της Κ.Δ. και στον Παύλο και γίνεται αρκετός λόγος για θέματα ενότητας της Εκκλησίας, για κεφαλή, για θεμέλιο της εκκλησίας. «Η ενότης της Εκκλησίας, λέγει ο άγιος, ουχί εν τω ενιαίω προσώπω ενός των αποστόλων θεμελιούται και εδράζεται, αλλ' εν τω προσώπω του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ος εστιν η κεφαλή της Εκκλησίας, εν ενί πνεύματι, εν τη μια πίστει, ελπίδι, αγάπη και λατρεία». 
Και πολλά άλλα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, θα αρκεσθούμε, όμως, στο εξής χωρίον από το Ιερατικόν Εγκόλπιον του αγίου Νεκταρίου: «Περί της εξουσίας και δυνάμεως όλων των Αποστόλων συνάγομεν ότι πάντες οι Απόστολοι είχαν την δύναμιν να συγκροτώσι και εγείρωσιν Εκκλησίας, τελείως κατηρτισμένας, ανεξαρτήτους και αυτοκεφάλους [με την έννοια πλήρως καθολικάς], διο και αι αξιώσεις ας εγείρει η Δυτική Εκκλησία δια το είναι τον επίσκοπον Ρώμης διάδοχον του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου είναι ανυπόσταται ως αρνούμεναι τοις λοιποίς Αποστόλοις, το τε Αποστολικόν αξίωμα, την δύναμιν και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, την χειροτονίαν αυτών ως Αρχιερείς και λειτουργούς των θείων Μυστηρίων της Εκκλησίας [...] πάντες οι επίσκοποί εισιν ισότιμοι προς αλλήλους, ως ίσοι και ως διάδοχοι του ενός Αποστολικού αξιώματος». 
Μεταβαίνει μετά στο θεσμό των Συνόδων ως έκφραση ενότητας της Εκκλησίας και των Εκκλησιών που είναι πολύ σημαντικό. Διατυπώνει ο άγιος αυτό που βλέπουμε στη νεώτερη ορθόδοξη θεολογία και εκκλησιολογία. Οι Εκκλησίες που ήσαν όλες πλήρεις και καθολικές, δέχθηκαν από εκούσια αγάπη να υποταγούν στο θεσμό των Συνόδων. Εξυμνεί πολύ τις Συνόδους και παραπέμπει σε κείμενα σαν του Πολυκράτους Εφέσου και την Επιστολή της Συνόδου της Καρθαγένης, το 418, προς τον Κελεστίνο Ρώμης, όπου τονίζεται ότι «ο Θεός δεν έδωσε μόνο σε μια παροικία [= Εκκλησία] και σε ένα άνθρωπο την Χάρη η το Άγιο Πνεύμα, αλλά σε όλους όσοι πιστεύουν και είναι ενωμένοι στο όνομα του Χριστού και είναι συγκεντρωμένοι εις Σύνοδον». 
Στο έργον του⋅ Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι της του Χριστού Εκκλησίας, ο άγιός μας διαπραγματεύεται διεξοδικώς περί των θεοσυλλέκτων Συνόδων της Εκκλησίας, απ' όπου αναφέρουμε μόνον τα εξής· οι Οικουμενικές Σύνοδοι είχαν ως κριτήριοόχι ένα ποντίφηκα, αλλά το Άγιον Πνεύμα και την αλήθεια. [...] Στη συνέχεια μεταβαίνει ο άγιός μας στην περίοδο του αγίου Φωτίου. Για τον άγιο Φώτιο ο άγιος έχει γράψει πολλά. Υπήρχε και κάποια παραπλάνηση των ιστορικών ότι και δεύτερο Σχίσμα επήλθε επί Φωτίου και τελικά δεν αποκαταστάθηκε, ενώ ο άγιος βρίσκει ντοκουμέντα και τα δημοσιεύει πολύ πριν από τον France Ovornik ότι οΦώτιος αποκατέστησε την ενότητα της Εκκλησίας, η οποία και συνεχίστηκε μέχρι και την εποχή των Σταυροφόρων. [...] 
Τη μεγάλη εξέλιξη του παπισμού βλέπει στη Δύση ο άγιος Νεκτάριος μέσα από τα Ψευδοδεκριτάλια, στη Donatio Konstantini, στα ΨευδοϊσιδώρειαΔεκριτάλια και στο «de cretum Gratiaui», τον ια' αιώνα, τα οποία υπερέβησαν κάθε όριο εξελίξεως, διότι ήρθαν να κατοχυρώσουν το ήδη υπέρ-καινοτομηθέν παπικό πρωτείο και τον θεσμό του παπισμού, που είχε μπεί στη συνείδηση της Δύσεως, ενώ στην Ανατολή δεν είχαν δώσει τόση σημασία πως αυτό εκαλλιεργείτο. 
Στη συνέχεια ο άγιος Νεκτάριος μιλάει για το παπικό αλάθητο. Αποδεικνύει ότι ο πάπας κάθε άλλο παρά αλάθητος είναι όπως π.χ. ο επίσκοπος Ρώμης Κάλλιστος τον γ' αιώνα που ήταν Σαβελιανός και υπονομεύει ο κίνδυνος του Σαβελιανισμού και μέχρι σήμερα στο θέμα του Filioque, υπονομεύει ένας «ημισαβελιανισμός», όπως θα ‘πεί ο άγιος Φώτιος στην Μυσταγωγία περί του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή ένας υπερτονισμός της μιας του Θεού ουσίας σε βάρος των τριών Προσώπων και της Μοναρχίας του Πατρός. 
Τον δ' αιώνα έχουμε την περίπτωση του μη αλαθήτου του πάπα Λιβερίου, που υπέγραψε αρειανικό [...] Επίσης και την περίπτωση του πάπα Ονωρίου στον ζ' αιώνα, που καταδικάστηκε από την ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο ως αιρετικός μονοθελητής και το παραδέχθηκε και ο διάδοχός του πάπας Λέων ο Β' το 682-683. Επομένως δεν υπάρχουν ούτε θεολογικά ούτε ιστορικά ερείσματα ότι ο πάπας είναι αλάθητος. 

Η Σύνοδος του Βατικανού (1870) ετόνισε πολύ το αλάθητο του πάπα σε σημείο να ‘πεί ότι ο πάπας και «χωρίς την εκκλησία», «χωρίς τη συμφωνία της», είναι αλάθητος (ex sese, et non ex consensus Ecclesiae). Αν και ο άγιος Νεκτάριος δεν αναφέρει ότι ο πάπας καταργεί την Εκκλησία με τη Σύνοδο του Βατικανού, γράφει ωραιότατα σχόλια στο έργο του Περί Οικουμενικών Συνόδων. Είναι χαρακτηριστικό πως στον άγιό μας δεν κυριαρχεί ούτε ζήλος ούτε αδιαφορία. Και στην εποχή μας, σήμερα, πρέπει να προσέξουμε πολύ στο σημείο αυτό να μη καλλιεργείται μία άποψη: ότι μόνον οι ζηλωτές είναι κακοί και δεν έχουν αγάπη. Διότι και οι άλλοι, οι λεγόμενοι Οικουμενιστές, δεν έχουν αληθινή αγάπη με το να μιλάνε για αγάπη χωρίς την αγάπη της αληθείας. Η πόλωση αυτή δεν είναι καλή. 
Ο άγιος Νεκτάριος τονίζει ότι η αγάπη είναι το παν. Δεν φταίνε τα δόγματα. Εάν ένας μισεί τον αιρετικό, φταίει περισσότερο το πνεύμα του, η τοποθέτησή του. Ο άγιος, χωρίς να καταργεί την αγάπη, θεωρεί την παπική εκκλησιολογία σαν ένα είδος φιλοσοφικού θεσμού, μια φιλοσοφική θεωρία που παραδέχεται τον Θεόν ως Δημιουργό του κόσμου, αλλά όχι και σαν Προνοητή αυτού. Η παπική Εκκλησία θέτει σε δεύτερη μοίρα τον ίδιο τον Χριστόν. Αυτό το έχει τονίσει και ολόκληρη η Ορθόδοξη Εκκλησία μέσα από τις επιστολές των Πατριαρχών της Ανατολής, αλλά έχει τονιστεί και στη Σερβική Θεολογία, στον π. Ιουστίνο Πόποβιτς. Ο πάπας εκτοπίζει την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού καιΚοινωνία του Αγίου Πνεύματος, και έρχεται αυτός να κυριαρχήσει, ενώ ο Χριστός βρίσκεται κάπου πίσω και το Άγιον Πνεύμα δεν έχει την κεντρική θεοπρεπή θέση Του. Ο Φλωρόφσκυ έλεγε ότι πράγματι χωλαίνει η εκκλησιολογία της Ρώμης, μα περισσότερο η Χριστολογία τους. Το ‘χει γράψει και η μηδαμινότητά μου ότι δεν έχει Χριστοκεντρισμό η ρωμαϊκή θεολογία, έχει περισσότερο Χριστομονισμό, χωλαίνει στη Χριστολογία. Και ο άγιος Νεκτάριος, χωρίς να το λέει επί λέξει,το εννοεί⋅ πως το να απωθείται ο Χριστός και να γίνεται ο πάπας αντικαταστάτης του είναι άρνηση του Χριστού ως Απαρχής και Κεφαλής και Ακρογωνιαίου Λίθου της Εκκλησίας, ως Πρωτοτόκου εν πολλοίς αδελφοίς. [...] 
Η συντέλεση του Σχίσματος έγινε τελικά με την επιβολή των Σταυροφόρων και κυρίως της Δ' Σταυροφορίας, όταν πια με την βία εκτοπίζεται η Ορθόδοξος Ιεραρχία. Γι' αυτό και ο Πέτρος Αντιοχείας τον ια' αιώνα, του οποίου το πνεύμα επαινεί ο άγιος Νεκτάριος, πήγε να ειρηνεύσει τον Κηρουλάριο αναφερόμενος μόνον στο πρόβλημα του Filioque και το πρωτείο· και ενώ η Δύση συνέχιζε τη συνοδική παράδοση στην Πίζα, Κωνστάντια και Βασιλεία, η Φλωρεντία έφερε τέρμα σ' αυτά, διότι κατήργησε τη συνοδικότητα και επέβαλε την παπική νοοτροπία. Δεν επικράτησε στη Δύση η συνοδική παράδοση, διότι χαρακτηριστικό των αληθινών Συνόδων είναι όχι μόνον ότι είναι πιστές στις προηγούμενες αλλά και ότι γίνονται δεκτές από την Εκκλησία, από το ζωντανό σώμα του λαού του Θεού. Γράφει ο άγιος Νεκτάριος: «Το ζήτημα του πρωτείου του πάπα είναι κυρίως ειπείν το ζήτημα του Σχίσματος [...] Εγένετο το σχίσμα ένεκα της απαιτήσεως των παπών της υποταγής της Οικουμενικής Εκκλησίας, της μιας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, τη επισκοπή της Ρώμης. Εν τούτω δε κείται ο λόγος του Σχίσματος, όστις αληθώς είναι μέγιστος, διότι ανατρέπει το πνεύμα του Ευαγγελίου, και ο σπουδαιότερος δογματικός λόγος, διότι είναι άρνησις των αρχών του Ευαγγελίου». 
Αποτελεί άρνηση των αρχών του Ευαγγελίου και άρνηση της συνοδικότητας της Εκκλησίας. Ο Χριστός οργάνωσε την Εκκλησία Του και ο πάπας την ανέτρεφε, την έκανε να είναι φτωχή και μονομερής, να είναι μονοκρατορία του. Αποτελεί άρνηση του ιδίου Σώματος της Εκκλησίας, της πνευματοκινήτου πραγματικότητάς της και του Χριστού ως Κέντρου και Κεφαλής της. 
Τα κείμενα του αγίου είναι λίαν σημαντικά. Δεν είναι γραμμένα με μίσος, αλλά αποτελούν έκφραση της ίδιας αγάπης και μέριμνας του αγίου Νεκταρίου και προήλθαν από μια σπουδαία μελέτη, από ένα άνθρωπο που ήθελε πραγματικά το διάλογο: «Δια του δόγματος του αλαθήτου η Δυτική Εκκλησία απώλεσε την πνευματική της ελευθερία, τον στολισμόν της, εκλονίσθη εκ βάθρων, εστερήθητου πλούτου της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, της παρουσίας του Χριστού. Και από πνεύματος και ψυχής κατέστη άναυδον σώμα [...] Από καρδίας θλιβόμεθα για την γενομένην αδικίαν τη Εκκλησία και εκ των μυχίων [...] ευχόμεθα να φωτίση το νουν και την καρδίαν του Μακαριωτάτου Ποντίφηκος το Άγιον Πνεύμα, όπως αποδόση τιμή τη Αγία Καθολική Εκκλησία, ό,τι παρ' αυτής αφήρεσεν ως μη ώφειλεν». 
Είναι μεγάλος ο πόνος του αγίου μας για την πτώση και μη μετάνοια της Ρώμης. Λέει στο βιβλίο του: «...όπως έχουν στην πρώτη σειρά το πρωτείο, την εξουσία του Πέτρου, μακάρι να είχαν και στην πρώτη σειρά τη μετάνοια του Πέτρου για να είναι ολόκληρο το Ευαγγέλιο, να είναι πράγματι ευαγγελική η Εκκλησία». 
Ο άγιος Νεκτάριος δεσπόζει σαν παράδειγμα σοβαρού μελετητού, ανθρώπου που δεν έχει μίσος, έχει διάκριση, που πονάει για την απώλεια της Ρώμης, που ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παρομοιάζει με πτώση ελέφαντα, ο οποίος όταν πέσει δεν μπορεί να σηκωθεί μόνος του. Ρητώς αναφέρει πως πρέπει η εμείς να θυσιάσουμε αυτά που έχουμε από τον Χριστό και τους αγίους αποστόλους, η ο πάπας να θυσιάσει αυτό που είναι, τις καινοτομίες στην πίστη που είναι το πρωτείο, το αλάθητο. Ο πάπας - λέει ο άγιος - μας κάνει χάρη, μας προτείνει να μείνουμε με τα δόγματά μας, με τα έθιμά μας με το vitus Bizantium. Με την σκέψη όμως αυτή μας χαρίζει κάτι που δεν έχουμε ανάγκη να μας χαρίσει, ενώ πρέπει να χάσει η Εκκλησία μας, η Αποστολική Εκκλησία του Θεού, την ελευθερίαν της. 
Ο άγιος όμως πονάει, διότι δεν μπορεί η Ορθόδοξη Εκκλησία να φύγει από τη βάση της, από τον καθοδηγητή της αληθείας και Παράκλητο της Εκκλησίας, το Πανάγιον Πνεύμα. Κοντά στον άγιο αισθάνεται κανείς σιγουριά. Διότι αυτός βιώνει την αλήθεια της Ορθοδοξίας, γι' αυτό και μπορεί να κάνει το ανάλογο βήμα προς τη Δύση. Αν ήταν στην εποχή μας ο άγιος Νεκτάριος θα μετείχε στους διαλόγους και μάλιστα ενεργά αν και ως ιεράρχης είχε απωθηθεί, και μάλιστα χωρίς να υπάρξει μετάνοια από την πλευρά των διωκτών του. 
Φαίνεται η μεγαλοψυχία του αγίου Νεκταρίου έναντι της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, αλλά φτάνει μέχρι του σημείου εκείνου που δεν προδίδει εκείνα που δεν είναι δικά του, γιατί δεν έχει δικαίωμα να τα προδώσει διότι είναι του Χριστού. Αν το κάνει είναι σαν να προδίδει την ίδια την ελπίδα, τη σωτηρία του κόσμου, που είναι η Αλήθεια του Θεού, η Εκκλησία του Χριστού, η χάρις και αιωνία ζωή του Αγίου Πνεύματος. Με τον παπισμόν, γράφει ο άγιος, «η Εκκλησία διατρέχει κίνδυνον να αποβή εκ Μιας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, Εκκλησία Ρωμαϊκή η μάλλον παπική, κηρύττουσα ουχί πλέον τα των Αγίων Αποστόλων, αλλά τα των παπών δόγματα». Και προσθέτει στο τέλος: 
«Γένοιτο ο Θεός κριτής μεταξύ ημών και αυτών». 
Από το βιβλίο «Άγιος Νεκτάριος ο Πνευματικός, ο Μοναστικός, ο Εκκλησιαστικός Ηγέτης», Πρακτικά Διορθοδόξου Θεολογικού Επιστημονικού Συνεδρίου επί τη εκατοπεντηκοετηρίδι (1846-1996) από της γεννήσεως του Αγίου Νεκταρίου, Αίγινα 21-23 Οκτωβρίου 1996. - ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009 - Εγκόλπιο

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Γιατροί του Κόσμου: Η Αθήνα διέρχεται ανθρωπιστική κρίση

Η Αθήνα είναι μια πόλη που διέρχεται σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, η οποία δεν αφορά μόνο στους μετανάστες, αλλά και στους Έλληνες, υπογραμμίζουν οι «Γιατροί του Κόσμου». Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου, εκπρόσωποι της οργάνωσης δήλωσαν ότι οι συνθήκες είναι τόσο δυσμενείς που αποφάσισαν να λειτουργούν στην πρωτεύουσα «σαν είναι μια αποστολή εξωτερικού».


 Ο γιατρός Γιάννης Μουζάλας ανέφερε ότι πλέον έρχονται στην Αθήνα ανθρωπιστικές οργανώσεις από τη Νορβηγία και την Ολλανδία, με αποστολές όπως εκείνες που οργανώνουν οι Γιατροί του Κόσμου σε χώρες όπως η Ουγκάντα και το Τατζικιστάν. «Αυτό είναι πολύ πικρό», είπε.
Όπως ανέφερε, από τις 100.000 ανθρώπους που βρίσκονται στη χώρα και διαθέτουν προσωρινά χαρτιά, τις 50.000 αιτούντες άσυλο και τις 250.000 έχουν εισέλθει παράνομα, το 80% είναι συγκεντρωμένο στην Αττική.
Η κρίση δεν αφορά όμως μόνο σε εκείνους.
Όπως σημείωσε ο εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης, "μόνο τον τελευταίο μήνα στο πολυ-ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου προσήλθαν 11.000 άνθρωποι κι από αυτούς δεν ήταν όλοι αλλοδαποί".
Η διευθύντρια της Οργάνωσης, Ευγενία Θάνου, επιβεβαίωσε ότι επισκέπτονται το πολυ-ιατρείο όλο και περισσότεροι Έλληνες: "Συνταξιούχοι με πολύ χαμηλές συντάξεις, που δεν μπορούν να πληρώσουν το 25% της συμμετοχής στα φάρμακα, Ρομά, που πλέον τους ζητείται να πληρώσουν στα νοσοκομεία, άνθρωποι που δεν έχουν ένσημα, δεν έχουν ταμείο Πρόνοιας και συνεπώς δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ".
Ο Γ. Μουζάλας προειδοποίησε ότι παρατηρείται αύξηση των αποκλεισμένων Ελλήνων, που καταφεύγουν σε συμπεριφορές και πρακτικές ιδίου τύπου με τους αποκλεισμένους αλλοδαπούς. "Δημιουργείται μια όσμωση μεταξύ των δυο ομάδων, με τάση ενοποίησης. Η οικονομική κρίση, εάν δεν ληφθούν μέτρα, θα αυξήσει δραματικά το φαινόμενο", υπογράμμισε.
Τι προτείνουν οι Γιατροί του Κόσμου
Για την αντιμετώπιση της δυσμενούς κατάστασης, οι Γιατροί του Κόσμου πρότειναν τη δημιουργία δικτύου μεταξύ των ιατρείων των δήμων και των πολυ-ιατρείων, "με ενιαία κατεύθυνση και συναντίληψη". Εισηγήθηκαν την ενίσχυση των πολυ-ιατρείων από αγροτικούς γιατρούς. "Μπορούν να κάνουν το αγροτικό τους στα ιατρεία και να μοριοδοτούνται γι αυτό. Έτσι θα αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία και τα εξωτερικά ιατρεία", ανέφεραν.
Εκτιμούν ότι τα παραπάνω θα δώσουν δυνατότητα περίθαλψης 100.000 αποκλεισμένων κάθε έτος.
Επίσης, πρότειναν την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων (η Ελλάδα θα πέρνει ως το τέλος του 2013 επείγουσα ετήσια ενίσχυση 10 εκατ. ευρώ), για να δημιουργηθούν καταφύγια και ξενώνες μίας νύχτας σε μη αξιοποιημένα κτήρια του υπουργείου Υγείας.
Εισηγούνται, ακόμη, τη δημιουργία ανοικτών κέντρων φιλοξενίας αλλοδαπών και τη δημιουργία γραφείων νομικής υποστήριξης και εύρεσης εργασίας. Όπως ανέφεραν είχαν ήδη "θετικές" συζητήσεις με την υπουργό Εργασίας, Λούκα Κατσέλη, και την υφυπουργό, Αννα Νταλάρα. Ανέφεραν ότι θετική ήταν και η αντίδραση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, αλλά και της πλειονότητας των υποψηφίων περιφερειαρχών Αττικής και των δημάρχων Αθήνας.
Παρά τις επανειλημμένες, όπως είπαν, αιτήσεις για συνάντηση, δεν τους έχουν δεχτεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρ. Παπουτσής, ο υπουργός Υγείας, Αν. Λοβέρδος, και ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπ. Κουβέλης.
Πηγή: Ελευθεροτυπια