Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Τελικά η Ιεραρχία πήρε θέση


Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στήν απογευματινή Συνεδρίασή Της, την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου , καθώς καί κατά τό πρώτο μέρος της επομένης Συνεδρίας Της, μέ πρόταση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, συζήτησε τό θέμα του Διαλόγου μεταξύ των Ορθοδόξων καί των Ρωμαιοκαθολικών.
Πολλοί ησαν εκείνοι που νόμιζαν ότι οι Ιεράρχες μας θα ευρίσκοντο σε δίλημμα μετά την τροπή που πήρε το θέμα της «γνωστής» «Ομολογίας Πίστεως» των 7.000 περίπου ζηλωτών αδελφών μας και την αντίδραση εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Περίμεναν ότι θα διχασθεί η Ιεραρχία για να δικαιωθεί ο «αγώνας» τους. Αυτοαποκαλούντο ως «ομολογητές» της Ορθοδοξίας και αναζητούσαν τους μειοδότες. Τελικά διαψεύστηκαν.
Η Ιεράρχες μας θεωρούν ότι η «Ομολογία Πίστεως» των ζηλωτών είναι περιττή, δεν χρειάζεται. Παρακαλούν δέ τούς πιστούς νά εμπιστεύωνται τούς Ποιμένες τους καί νά απέχουν από ἐνέργειες, πού ειναι δυνατόν νά δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα.
Ιδιαιτέρως τονίζουν –και εδώ δικαιωνομαι για την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου κ.Ιωάννη Ζηζιούλα και όχι μόνο- ότι «Οἱ Εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας στόν συγκεκριμένο διάλογο εχουν σαφή γνώση τῆς Ορθοδόξου Θεολογίας, της Εκκλησιολογίας καί της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως καί προσφέρουν τίς γνώσεις καί τίς δυνάμεις τους πρός τόν σκοπό «της των πάντων ενώσεως», «εν αληθεία» καί μέσα στά απαραίτητα θεολογικά πλαίσια καί τίς αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνδιασκέψεων».
Τέλος υπερασπιζόμενοι το κύρος και την αυθεντία των Συνοδικών αποφάσεων παίρνουν θέση και επιμένουν ότι «Ο Διάλογος πρέπει νά συνεχισθεί, μέσα ομως στά ορθόδοξα εκκλησιολογικά καί κανονικά πλαίσια, πάντοτε υστερα από συνεννόηση μέ τό Οικουμενικό Πατριαρχείο, οπως πανορθοδόξως εχει αποφασισθεί».

4 σχόλια:

apousia είπε...

Πατέρα Ιωάννη καλημέρα.

Αφήνω κάποιες σκόρπιες σκέψεις..

1)Μιας και τόσο αγαπάτε και σέβεστε τον -ομολογουμένως κορυφαίου κύρους στη δογματική-Μητροπολίτη Περγάμου,ας επαναλάβουμε και ας επαναλαμβάνουμε διαρκώς τη φράση του,φράση με την οποία κατέβηκε προ μηνών από το βήμα στη Θεσσαλονίκη,όταν -κακώς,κάκιστα-δεν τον άφηναν να μιλήσει:
''Ο Θεός να μας ελεήσει''

2)Αποφόρτιση χρειάζονται όλοι οι εμπλεκόμενοι,κλήρος και λαός,και πιστεύω,ζητώντας συγγνώμη προκαταβολικά,πως θα ήταν καλύτερα να μην αποδίδετε τον τίτλο ''ζηλωτές'',τίτλο που τόσο σκοτεινή κι αρνητική χροιά κουβαλάει,σε όλους ανεξαιρέτως τους υπογράψαντες το κείμενο.

3)Το ανακοινωθέν της Ιεραρχίας προσπαθεί σοφά να κρατήσει ισορροπίες,μπορεί να διαβαστεί και έτσι και αλλιώς,σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτό που -με όχι και τόση αγάπη -ζητούσε ο Πατριάρχης του Γένους,και πάντως κανένα από τα δύο στρατόπεδα -ουαί βέβαια αν έχουν ήδη δημιουργηθεί-δεν έχει λόγους να επιχαίρει.

4)Στο τόσο όμορφο template, δεν φαντάζει παράταιρη, στους καιρούς μας τουλάχιστον,η συγκατοίκηση του Γέροντα Ιουστίνου με τον Περγάμου Ιωάννη?

Συγγνώμη αν σας πίκρανα.
Την αγάπη μου να την θεωρείτε πάντα δεδομένη!
Εύχεσθε.

Μαρίνα

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

-Χαίρω ιδιαιτέρως Μαρίνα, που υπάρχει διαφορετική εκτίμηση των πραγμάτων, χωρίς αυτό να επηρεάζει την επικοινωνία μας…
Αυτή είναι η φύση της Εκκλησίας ο δια-λογος, χωρίς αποκλεισμούς και απειλές…
εν αντιθέσει προς τους «υπογράψαντες» την «Ομολογία», οι οποίοι απειλούσαν και εθεταν ολους τους Προκαθημένους ολων των Ορθοδόξων Εκκλησιών μετα των Ιερών Συνοδων εκτός Εκκλησίας!
Η φανατική πολεμική, η ιδιωτική «ομολογία πίστεως» και το σπέρμα του σχίσματος που κρύβει αυτή η «ομολογία», αποδεικνυουν ότι οι διεκδικούντες υπέρ εαυτών και μόνον το γνήσιον φρόνημα της Ορθοδοξίας εχουν ζηλωτικές τάσεις. Εχεις δίκιο όμως σ’ αυτό που λες ότι δηλαδή δεν είναι ολοι και οι 7000 «ζηλωτές»…

-Το ανακοινωθέν της Ιεραρχίας πράγματι προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά δεν μπορεί να διαβαστεί κατά το δοκούν γιατί θέτει τα πράγματα στη θέση τους όπως υποστηρίζω στην ανάρτηση μου…

-Τέλος νομίζω, ότι όχι μόνο δεν φαντάζει παράταιρη η συγκατοίκηση του γέροντος Ιουστίνου με τον Περγάμου Ιωάννη, αλλά αντιθέτως γεννάει μια δοξολογική εκπληξη για την απρόσμενη στροφή της Ελλαδικής Θεολογίας την δεκαετία του ’60, της οποίας τις βάσεις-μεταξύ των αλλων πρωτεργατών- εθεσαν αυτοί οι δύο μεγάλοι θεολόγοι.

Κριτήριο αδιάψευστο η παρακαταθήκη του Γέροντος Ιουστίνου, τα πνευματικά του παιδιά Αθανάσιος-Αμφιλόχιος και Ερηναίος, με τα οποία συναναστραφηκα πάνω από μια δεκαετία και διαπίστωσα αφ’ ενός μεν την αγάπη τους και την αφωσοίωση τους στον Γέροντα, αφ’ ετέρου δε την συμμετοχή τους σε ολους τους θεολογικούς διαλόγους εκπροσωπώντας επάξια την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Σ’ αυτούς τους σύγχρονους μεγάλους θεολόγους ανακάλυψα την θεολογική σκέψη του Ιωάννη Ζηζιούλα, μαθητή του π.Γεωργίου Φλωροφσκυ, μια σκέψη η οποία συνθέτει την πατερική εποχή και επαναδιατυπώνει ολη τη θεολογία κατα τρόπο μοναδικό (και απαντάει σκληρότερα αν θές από τον π.Ιουστίνο στην δυτική θεολογία) γεγονος που τον αναδεικνύει ως τον σημαντικώτερο ορθόδοξο θεολογο της εκκλησιαστικής περιόδου μετα τον Γρηγόριο Παλαμά. Αυτό πιστεύουν τα πνευματικά τέκνα του Γέροντος Ιουστίνου.

Εξ αλλου αν κάποιος Ελληνας εβγαλε την ελληνική θεολογία από την υποταγή της στο παπική εκδοχή της αλήθειας, πρωτεργάτης-τι ειρωνεία τον κατηγορούν για μειοδότη!-της ιστορικής αυτής μεταστροφής είναι ο Περγάμου Ιωάννης…

Υπάρχει δυστυχώς αγνοια και εδώ ευθύνεται η Ενορία που δεν ενημερώνει τον πιστό λαό για την πορεία της θεολογίας σήμερα…
Αυτά τα λίγα Μαρίνα για απόψε…
Με χαρά παρατηρώ το ενδιαφέρον σου για μεγάλα αυτά θέματα και με μεγάλη χαρά επίσης σου απαντώ!
Καλό βράδυ
Με αγάπη Χριστού
π.Ιωάννης

apousia είπε...

Πατέρα Ιωάννη,ευχαριστώ για την εκτενή απάντηση.

Όντως υπάρχει από πλευράς μου ένα έντονο κι αμείωτο ενδιαφέρον για τα θέματα που θίγονται.
Από την άλλη, προβληματίστηκα πολύ και για το χτεσινό σχόλιο και για αυτό που αφήνω τώρα,φέρνοντας στη μνήμη μου τον στίχο του Κώστα Τριπολίτη από το Ανεμολόγιο:

''ΤΩΡΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ,ΜΟΝΟ ΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ..''

Δεδομένης λοιπόν της δικής μου άγνοιας,θα έπρεπε να υιοθετώ το ''κρείττον το σιγάν'' και να παρακολουθώ εν σιωπή.
(Εκτός του ότι δεν έχω και ευλογία από τον πνευματικό μου να μιλάω για τέτοια ζητήματα)

Χαίρομαι όμως κι εγώ την επικοινωνία μας και γράφω ακόμα δυο λόγια.

Με πικραίνει το γεγονός πως οι ''οικουμενιστές'' -μιας και παίζουν πλέον οι ετικέτες-αφήνουν να αιωρείται η μομφή,πως οι υπογράψαντες την ''Ομολογία'',είναι αντίθετοι στο διάλογο.
Η αλήθεια είναι πως ουδείς αντιτίθεται στον διάλογο,αρκεί αυτός να διεξάγεται υπό προϋποθέσεις.Προϋποθέσεις που γεννούν οι Ιεροί Κανόνες και η κανονική πράξη της Εκκλησίας.
Και εσείς γνωρίζετε πως οι Ιεροί Κανόνες αθετούνται και καταστρατηγούνται κατάφωρα με τις συμπροσευχές και τα ''σχεδόν'' συλλείτουργα.

Επίσης, αρκετές αυτόκεφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν εκφράσει την έντονη διαφωνία τους με κείμενα,ανακοινωθέντα και τεκταινόμενα σε αυτούς τους διαλόγους,ακόμα και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.
Ποιες ''Πανορθόδοξες αποφάσεις'' λοιπόν είναι αυτές?Και πόσο σεβάστηκαν,ενσωμάτωσαν, έλαβαν εν πάση περιπτώσει υπ'όψιν αυτές οι ''Πανορθόδοξες αποφάσεις'', τις πιο πάνω διαφωνίες?

Τέλος-επειδή κι αυτό ''έπαιξε'' πολύ στους φιλοοικουμενιστικούς κύκλους -στο σκληρό ομολογουμένως κείμενο της Ομολογίας,είναι πολύ προσεχτικά διατυπωμένη η φράση περί του θέτω εαυτόν εκτός εκκλησίας.Υπάρχει η λέξη ''ουσιαστικώς'' που κάνει όλη τη διαφορά.
(Διαφορά, που εσείς που αγαπάτε πολύ την ελληνική γλώσσα και είστε άριστος χρήστης της,την διακρίνετε,είναι βέβαιο.)
Εξάλλου,ποιος μπορεί με απειλές και αυτόματα να θέσει κάποιον εκτός εκκλησίας?

Στους Σέρβους Πατέρες,τιμή,ευγνωμοσύνη,σεβασμός κι αγάπη!
Για τον Περγάμου Ιωάννη,αγόρασα το βιβλίο του Douglas Knight,
''Η Θεολογία του Ιωάννη Ζηζιούλα
Πρόσωπο,εκκλησία και ελευθερία.''
Ελπίζω να είναι βατό για τις φτωχές κι ανεπαρκείς μου περγαμηνές,και να με βοηθήσει να τον γνωρίσω καλύτερα και λίγο πιο αμερόληπτα.

Ευχαριστώ ξανά.
Την ευχή σας πάτερ μου!

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

Με καθυστερηση σου απαντώ Μαρίνα, γιατι οι υποχρεώσεις είναι πολλές και μεγάλες….τρέχουμε διαρκώς…αλλά αυτή η ενασχόληση και το πάθος για την α-λήθεια είναι που μας σώζει τελικά!
Είναι αλήθεια ότι οι πρωτεργάτες-«οικουμενιστές»- του διαλόγου εκαναν τραγικά λάθη, τα οποία και παραδέχονται νομίζω…Πολλοί από αυτούς ησαν καλοπροαίρετοι δίχως όμως συναίσθηση της μεγάλης θεολογικής ευθύνης…Τα λάθη αυτά αφορούν και σε λατρευτικές εκδηλώσεις και στο θέμα του Πρωτείου….
Όμως θα επιμείνω στο εξής με πολύ απλά λόγια και να μην παραξηγηθώ: Οι Ιεροί Κανόνες δεν είναι πάνω από την Εκκλησία, αλλά η Εκκλησία είναι πάνω από τους Ιερούς Κανόνες…με ότι αυτό συνεπάγεται…
Το βιλίο που αναφέρεις δεν το εχω διαβάσει. Θα σου συνιστούσα να προμηθευτείς τα παρακάτω εργα του Περγάμου Ιωάννη με τον τίτλο :
-"Από το προσωπείον εις το πρόσωπον. Η συμβολή της πατερικής θεολογίας εις την έννοιαν του προσώπου", στο συλ. τόμο Χαριστήρια εις τιμήν του Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, 1977, 287-323.
- Η Κτίση ως Ευχαριστία. Αθήνα: Ακρίτας, 1992.
- Ευχαριστίας εξεμπλάριον. Μέγαρα: Ευεργετίς, 2006
- "Το είναι του Θεού και το είναι του ανθρώπου." Σύναξη 37 (1991) σσ. 11-31.
- "Χριστολογία και ύπαρξη. Η διαλεκτική κτιστού-ακτίστου και το δόγμα της Χαλκηδόνος", Σύναξη 2 (1982), 9-20.
-www.oodegr.com/oode/dogmat1/perieh.htm(Δογματική)
Ευχές πολλές...Καλό βράδυ...
πΙωάννης