Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Το συγκλονιστικό γράμμα ενος Επισκόπου


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ & ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Αριθ. Πρωτ. 862 Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 28 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ
Περί αναιρέσεως της υπογραφής μου σέ κυκλοφορηθέν κείμενο
Αγαπητοί μου Συλλειτουργοί αδελφοί καί Οσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχέςτης Ιεράς μας Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,
1. Θά εχετε ακούσει οτι από ενα κείμενο λεγόμενο «Ομολογία Πίστεως» απέσυρα τήν υπογραφή μου, πού ειχα θέσει ως Επίσκοπος μαζί μέ αλλους τρεις Αρχιερεις εις αυτό. Στήν επιστολή μου αυτή πρός σας θά ήθελα νά σας εξηγήσω τούς λόγους γιά τούς οποίους προέβηκα στήν πράξη μου αυτή. Παρακαλώ νά τούς κατανοήσετε, αλλά καί νά λάβετε τό βαθύτερο μήνυμα, πού εχω νά σας δώσω ως Επίσκοπός σας μέ τήν ενέργειά μου αυτή.
Πρό μηνών μέ επισκέφθηκαν τρεις - τέσσερις ευλαβείς Ιερομόναχοι καί ζηλωτές των πατρίων καί μου ειπαν οτι πρέπει νά γίνει διαφώτιση του λαου καί αγώνας γιά μερικές ατακτες κινήσεις, πού γίνονται σχετικά μέ τήν πίστη, οπως υποστήριζαν.

Μοῦ ειπαν δέ ακόμη οτι περιοδεύουν τίς Ιερές Μητροπόλεις καί τούς κατανοούν οι Αρχιερείς καί συμφωνούν μέ τά λεγόμενά τους καί μου παρουσίασαν ακόμη ενα κείμενο γιά νά τό υπογράψω καί εγώ, αν θέλω.
Εγώ, πατέρες μου, οπως καί ολοι, ηλεκτρίζομαι από τούς αγώνες γιά τήν πίστη μας καί, οσοι γνωρίζουν τά προηγούμενα ετη της ιερατικής μου ζωής, ξέρουν οτι εχω δώσει αγώνες γιά τήν πίστη. Εχω μάλιστα καθίσει καί στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορουμένου μηνυθείς ἀπό τούς ὑβριστές τῆς πίστης μας καί ἔχω ἀπειληθεῖ ἀπό τούςαἱρετικούς ὅτι «θά μοῦ βγάλουν τά γένια ενα - ενα»! Ετσι λοιπόν, ακούοντας από τούς ζηλωτές ἐπισκέπτες μου Ιερομονάχους οτι καί αλλοι Αρχιερείς ειναι σύμφωνοι μέ τά λεγόμενά τους καί υπογράφουν καί πρόκειται νά υπογράψουν καί αλλοι καί μέ τήν προυπόθεση οτι δέν στρέφεται τό κείμενό τους εναντίον Εκκλησιαστικών Ταγών καί μάλιστα εναντίον του Οικουμενικού ημων Πατριάρχου, τό υπέγραψα.
2. (α) Μετά ομως από λίγο καιρό ειδα οτι, από τό πλήθος των Ιεραρχών, τό κείμενο τό ειχαν υπογράψει μόνο τρεις αλλοι Αρχιερείς. Αρχισε τότε στήν συνείδησή μου νά δημιουργείται πρόβλημα. Τί, λοιπόν; ελεγα μέσα μου. Εγώ ειμαι ορθόδοξος καί οι Μητροπολίτες Σπάρτης καί Ναυπάκτου, γιά παράδειγμα, πού δέν υπέγραψαν,δέν εἶναι ὀρθόδοξοι; Ἐγώ εἶμαι ὀρθόδοξος καί οἱ Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως καί Ὕδρας καί Φλωρίνης καί τόσοι-τόσοι ἄλλοι, πού δέν υπέγραψαν τό κείμενο αυτό, δέν ειναι ορθόδοξοι; Στήν συνείδησή μου η σκέψη αυτή – γιά τόν εαυτό μου μιλάω – μου εφερε πραγματικά κρίση, γιά τήν οποία καί αγωνιούσα πολύ. Οταν δέ εβλεπα τά Τίμια Πρόσωπα των αλλων Αρχιερέων καί ιδιαίτερα Αυτόν τόν Αρχιεπίσκοπό μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, ενοιωθα, πατέρες μου, μία στενοχώρια καί μία εντροπή.
Γιατί εγώ μέ τήν υπογραφή μου – μιλάω πάντα γιά τήν δική μου ψυχοσύνθεση – σάν νά παρέστησα τόν εαυτό μου ορθοδοξότερο από αυτούς. Καί ενοιωθα ακόμη μέσα μου σάν νά διαχωρίζομαι από ολους αυτούς. Αυτό πιά μου εφερνε ψυχικό βάσανο. Αλλά καί τό αλλο: Στόν χειροτονητήριο λόγο μου εις Επίσκοπον ειχα υποσχεθεί ενώπιον της Αγίας Τραπέζης, ενώπιον των αγίων Εικονισμάτων, ενώπιον του χειροτονούντος με Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ καί πλειάδος Αρχιερέων καί Ιερέων καί πλήθους λαού, ειχα υποσχεθεί, λέγω, τά ακριβώς αντίθετα. Ειχα υποσχεθεί τότε οτι σέ ο,τι κάνω θά ειμαι ενωμένος μέ ολους τούς Ιεράρχες καί δέν θά προπορεύομαι στούς αγώνες, γιά νά γίνομαι εγώ μπροστάρης, αλλά θά ακολουθώ – σάν ενα από τά νεώτερα μάλιστα μέλη της Ιεραρχίας –τήν γραμμή των αλλων Ιεραρχών. Σας παραθέτω, Πατέρες μου καί Μητέρες μου, επί λέξει τήν περικοπή αυτή της ομιλίας μου κατά τήν χειροτονία μου εις Επίσκοπον, γιατί ειναι σημαντική γιά τό θέμα πού γράφω:
«Δηλώνω – ειπα – οτι θέλω νά ειμαι αγωνιστής, γιατί ετσι εμαθα παρά των πατέρων μου. Αλλά πάλι δηλώνω οτι δέν θέλω νά εχω αγωνιστικότητα πού φέρει μερισμούς καί σχίσματα καί θραύει τήν αγάπη· γιατί γνωρίζω από τά ιερά μας κείμενα, οτι τό παν στήν Εκκλησία ειναι η ενότητα, καί λοιπόν, κατά τόν ωραίο λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, “πανταχού τη Εκκλησια μετά ακριβείας επώμεθα, τήν αγάπην καί τήν ειρήνην προτιμώντες απάντων” !

Ακόμη φθάνει ο ιερός Πατήρ νά πει οτι καί σφάλμα ακόμη αν κάνει η Εκκλησία σέ κάποιο τυπικό θέμα – “ει γάρ καί εσφάλλετο η Εκκλησία” , λέγει – νά ακολουθούμε, ναί! Νά ακολουθούμε τό σφάλμα, καί οχι νά διχοστατούμε, αμάρτημα πού ο ιερός Πατήρ τό χαρακτηρίζει ως “εγκλημα”.1 Γιά νά μήν αμαρτάνω λοιπόν σ᾿ αυτό, τό περισσότερο πάντων σοβαρό, δηλώνω, Μακαριώτατε Δέσποτα καί αγιοι Πατέρες Ιεράρχες, οτι θέλω νά ειμαι ενωμένος καρδιακά μέ ολο τό ιερό Σώμα της Ιεραρχίας καί νά ακολουθώ – ως νεώτερο μάλιστα μέλος Αυτής –, νά ακολουθώ, λέγω, τήν γραμμή του πλήθους των Ιεραρχών...».

(β) Μέ ηλεγχε λοιπόν καί μέ βάραινε ψυχικά, Πατέρες μου καί Μητέρες μου, τό οτι υπέγραψα ενα κείμενο, μέ τόν βαρύ τίτλο «Ομολογία Πίστεως», τό οποῖο ομωςτό πλήθος των αλλων Ιεραρχών η, γιά νά τό πω καλύτερα, ολοι σχεδόν οι αλλοι Ιεράρχες δέν τό υπέγραψαν.
Αλλά δέν ηταν μόνον αυτό. Καλοί καί εκλεκτοί Ιεράρχες μου ειπαν καί τόν εξής απλό, αλλά δυνατό λόγο: Ποιά ειναι αυτή η «Ομολογία Πίστεως», πού φέρουν αυτοί οι Ιερομόναχοι σέ μας τούς Ιεράρχες γιά νά υπογράψουμε; Εμεις, κατά τήν χειροτονία μας σέ Επίσκοπο, δώσαμε Ομολογία Πίστεως! Εάν νομίζουν μερικοί, κληρικοί η λαικοί, οτι παραβήκαμε κάπου τήν Ομολογία μας αυτή, ας μας αναφέρουν στήν προισταμένη μας Αρχή, τήν Ιερά Σύνοδο, καί θά λογοδοτήσουμε σ᾿ Αυτήν.
(γ) Οι ιδιοι πάλι Ιεράρχες μου ειπαν καί τά εξῆς: Οταν ειναι ο καιρός νά κάνουμε αγώνες γιά τήν Πίστη, θά τό αποφασίσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας καί στό κέλευσμα Αυτής θά ακολουθήσει κλήρος καί λαός. Οι Ιεράρχες συντάσσουν κείμενα γιά τήν Πίστη καί τά δέχονται καί τά υπογράφουν οι κληρικοί καί οι λαικοί καί δέν ειναι εκκλησιολογικό τό αντίθετο, νά συντάσσουν, δηλαδή, δύο-τρεις Ιερείς Ομολογία Πίστεως καί νά ζητούν νά υπογράψουμε τό κείμενό τους εμεις οι Επίσκοποι. Οι δυνατοί αυτοί θεολογικοί καί εκκλησιολογικοί λόγοι, πού μου ειπαν ενάρετοι καί δυνατοί στήν θεολογία Πατέρες Ιεράρχες, ηλεγχαν καί εθλιβαν ακόμη περισσότερο τήν συνείδησή μου, η οποία ηταν ηδη βεβαρυμένη γιά τήν πράξη της υπογραφής μου γιά τόν πρωτο λόγο πού σας ειπα: Οτι, δηλαδή, σάν νά διαχωρίζομαι εγώ από τό πλῆθος των αλλων Ιεραρχών μέ τήν υπογραφή μου στό εν λόγῳ κείμενο καί σάν νά φαίνομαι εγώ ορθοδοξότερος αυτών. Επαναλαμβάνω ομως, οτι αυτό τό λέγω γιά τόν εαυτό μου μόνο, πως τό εκρινα εγώ μέ τήν δική μου ψυχοσύνθεση, καί δέν αναφέρομαι στούς αλλους τρεις υπογράψαντας Τιμιωτάτους Αρχιερείς η καί σ᾿ αυτούς ακόμη τούς συντάκτες του κειμένου.
(δ) Αλλά στήν περίπτωσή μου, ευλαβέστατοι Συλλειτουργοί αδελφοί, καί Οσιώτατοι Πατέρες καί Μητέρες, στήν περίπτωσή μου, λέγω, συνετάραξε τήν συνείδησή μου καί αλλο γεγονός, τό οποίο μέ επεισε νά ανακαλέσω τήν υπογραφή μου στό εν λόγω κείμενο. Θά σας τό αναφέρω καί αυτό:
Επρόκειτο νά ελθει στήν Τρίπολη ο Πατριάρχης του Γένους μας Κος Κος ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, προσκεκλημένος από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.

Ενθουσιασμός, ξεσηκωμός καί λαμπρές προετοιμασίες στήν πρωτεύουσα της Αρκαδίας γιά τήν υποδοχή του Πατριάρχου! Στήν Αρκαδία ομως ανήκει καί η ιστορική Δημητσάνα, η εδρα της Μητροπόλεώς μας. Αρχοντες καί επίσημα πρόσωπα της Γορτυνίας μου ειπαν νά καλέσω μέ τήν ευκαιρία αυτή καί στήν Δημητσάνα τόν Πατριάρχη καί μάλιστα γιά τό μεγάλο γεγονός νά θέσει θεμέλιο λίθο γιά τόν Ναό τουΔημητσανίτου Αγίου μας Ιερομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου Ε´. Εγώ δέν ειμαι ετοιμος ακόμη τυπικώς γιά τόν θεμέλιο λίθο του Ναού αυτου, γιατί δέν ἔχει εκδοθεί ακόμη η αναγκαία αδεια. Οι αρχοντες ομως μέ διαβεβαίωσαν οτι θά τό φροντίσουν αυτοί συντόμως καί θά εκδοθεί η δέουσα αδεια. Ετσι λοιπόν καί εγώ εκάλεσα τόν Οικουμενικό Πατριάρχη μας, νά διαθέσει ενα μόνο απογευματινό καί νά ελθει καί στήν Δημητσάνα μας, γιά νά μας ευλογήσει καί μάλιστα γιά τόν μεγάλο σκοπό πού σας ανέφερα, τόν θεμέλιο λίθο γιά τόν Ναό του προκατόχου Του Αγίου Πατριάρχου.

Η απάντηση του Πατριάρχου ηταν αρνητική, δικαιολογημένη ομως, οτι ειχε ηδη καθοριστεί τό πρόγραμμά Του, ειπε ομως ευγενώς οτι θά ελθει κάποια αλλη φορά. Αλλά εγώ ερμήνευσα διαφορετικά τήν αρνηση του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας. Ηδη, από Σεβασμιώτατο Ἱεράρχη, γνωρίζοντα τά πράγματα, ειχα ακούσει οτι ο Πατριάρχης ειναι πικραμένος μαζί μου γιά τήν υπογραφή πού εθεσα στό κείμενο γιά τό οποίο μιλάμε καί μάλιστα εμαθα οτι ειπε: «Πως τό εκανε αυτό ο Γόρτυνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου αυτός, πού πρέπει νά βλέπει μέ θεολογική ευρύτητα τά πράγματα;».
Συνεδύασα λοιπόν τήν ακουομένη πικρία του Πατριάρχου γιά τήν υπογραφή μου μέ τήν αρνησή του νά ερθει στήν Δημητσάνα καί αυτό πιά μου εγινε μεγαλύτερη οδύνη καί βάσανος, γιατί εγινα εγώ αιτία νά στερηθεί η Επαρχία μου της ευλογίας του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Πατριάρχου τοῦ Γένους μας κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. Μετά πιά από αυτό συνέταξα σύντομα ενα κείμενό μου πρός τόν Πατριάρχη, τό οποίο απέστειλα μέ fax στό Πατριαρχείο.

Στό κείμενό μου αυτό ζητώ συγγνώμη από τόν Πατριάρχη μας γιά τήν πικρία πού του επροξένησα, εξηγώ οτι υπέγραψα τό κείμενο νομίσας οτι θά υπογραφεί από πολλούς Ιεράρχες καί οχι μόνο από τρείς καί εν τέλει δηλώνω επί λέξει: «Η αλήθεια, Παναγιώτατε, ειναι οτι μέ συγκινούν καί μέ ηλεκτρίζουν οι υπέρ της πίστεως ἀγώνες καί καταθέτω τόν εαυτόν
μου μέ τήν μικράν του δύναμιν ως στρατιώτην Σας διά τοιούτους αγώνας, πρόθυμον εις τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας. Ουδέποτε ομως θέλω νά φαίνεται οτι προπορεύομαι εγώ μετ᾿ αλλων, δίχα καί εν αγνοίᾳ της Κεφαλής των Ορθοδόξων, της Υμετέρας, λέγω, Παναγιότητος η της Αγίας καί Ιεράς Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας μετά του Προέδρου Αυτής, προσκυνητού μοι καί πολυσεβάστου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου».
Αναπαύθηκα, ω Ιερείς, Μοναχοί καί Μοναχές της Ιεράς μας Μητροπόλεως, αναπαύθηκα, λέγω, οταν επί τέλους απέστειλα τήν επιστολή μου αυτή πρός τόν Οικουμενικό Πατριάρχη μας, η οποία αποτελεί και ανάκληση της τεθείσης υπογραφής μου στό κείμενο των ολίγων συντακτών του, μέ τόν τίτλο «Ομολογία Πίστεως». Η ἐπιστολή μου αυτή πρός τόν Πατριάρχη πήρε από πάνω μου ολο τόν προηγούμενο ελεγχο της συνειδήσεώς μου πού σας ανέφερα παραπάνω καί χάρηκα, γιατί ειμαι καί εγώ τώρα, μέ τήν αρση της υπογραφής μου, οπως ολοι οι αλλοι Ιεράρχες της Ελλαδικής μας Εκκλησίας. Αναπαύθηκα πραγματικά καί ειχα μεγάλη χαρά εκείνη τήν ημέρα.

Τήν πράξη μου αυτή τήν γνωστοποίησα καί σέ αλλους Πατέρες Ιεράρχες καί ετσι εγινε γνωστή στήν Ελλαδική μας Εκκλησία. Η χαρά μου ομως γινόταν ακόμη μεγαλύτερη οταν ακουα τά συγχαρητήρια γιά τήν ανάκληση της υπογραφής μου από Ιεράρχες Πατέρες καί ευλαβεστάτους καί μορφωμένους κληρικούς εξ Αθηνών καί από αλλου, αλλά η ακόμη μεγαλύτερή μου χαρά ηταν κατά τήν συνάντησή μου μέ τόν Πατριάρχη στήν Τρίπολη. Τόν ειδα πολύ χαρούμενο καί ευνοϊκό απέναντί μου καί εξέφρασε μάλιστα καί αλλού τήν χαρά του αυτή γιά τό πρόσωπό μου, γιά τήν ανάκληση της υπογραφής μου από τό εν λόγῳ κείμενο.
Βέβαια, γνωρίζω οτι θά ακουστούν καί θά γραφούν καί ακριβώς αντίθετα σχόλια γιά τό πρόσωπό μου καί μέ υβρεις μάλιστα εναντίον μου, οτι τάχα ειμαι δειλός η ακόμη καί προδότης της πίστεως!... Ηδη μέ πήρε ενας λαϊκός τηλέφωνο, απαίδευτος στήν θεολογία, πού εχει ομως τήν αναίδεια νά παριστάνει τόν αγωνιστή της πίστης μας, καί μου ειπε μία υβριστική φράση. Καί ἐγώ μέ πολλή ηρεμία, αφου τόν χαιρέτησα, του εκλεισα τό τηλέφωνο. Τί νά σας πω, Πατέρες μου καί Μητέρες μου! Χίλιες φορές καλύτερα τά παιδιά της καφετέριας από μερικούς τέτοιους τετυμπόϊδες «χριστιανούς», πού θέλουν νά παριστάνουν καί τόν αγωνιστή των πατρίων! Βεβαίως, χίλιες φορές καλύτερα!
Δέν ειναι ομως αλήθεια, οπως εγράφη στό Διαδίκτυο, οτι εγώ κατηγόρησα οσους υπέγραψαν τό εν λόγῳ κείμενο, γι᾿ αυτό καί, οταν φίλος μου Αρχιμανδρίτης εξ Αθηνών μου τό εκανε αυτό γνωστό, αμέσως επικοινώνησα μέ τόν υπεύθυνο του Διαδικτύου διαμαρτυρόμενος πρός αυτόν διά τήν αναγραφή τοιούτων λόγων, πού δέν τούς ειπα, καί αυτός – πρός τιμήν του τό λέγω – τούς διέγραψε από τό υπάρχον κείμενο της πληροφόρησης. Αντίθετα φρονώ οτι καί οι συντάξαντες καί υπογράψαντες τό κείμενο επραξαν κατά τήν δική τους συνείδηση, οπως καί εγώ, επαναλαμβάνω, κατά συνείδηση ηρα τήν υπογραφή μου. Ο Θεός ας μας φωτίζει ολους καί ας μας ελεεί καί ας μας κάνει νά ομονοούμε.

3. (α) Γιά νά μήν μέ παρεξηγήσετε καί σεις, οι συλλειτουργοί μου Πατέρες καί οι σεβαστοί καί αγαπητοί μου Μοναχοί καί Μοναχές, της Επαρχίας πού διακονώ, σας λέγω οτι αγαπώ τόν Χριστό καί τήν Αγία Του Εκκλησία καί ας μέ αξιώσει ο Θεός, ομου μετά των αλλων Πατέρων Ιεραρχών, νά αγωνίζομαι γιά τήν αμώμητο πίστη μας, οχι μόνον, αλλά καί νά θυσιαστώ γι᾿ αυτήν. Οπως ὁ πατέρας μου, 25 ετων στήν ηλικία, εδωσε τό αιμα του στά Αλβανικά βουνά γιά τήν φιλτάτη πατρίδα μας καί αφησε εμένα 10 ημερών ορφανό, ας μέ ελεήσει ο Θεός νά δώσω καί εγώ τό αιμα μου γιά τήν αμώμητη πίστη μας.
(β) Αλλά γιά νά ειμαστε σωστοί αγωνιστές της πίστης μας καί νά μήν παραπλανούμαστε, πρέπει νά προσέχουμε πολύ τήν πνευματικότητά μας. Νά αγωνιζόμαστε καί νά επικαλούμαστε τήν Χάρη του Θεού γιά νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας από τά πάθη, γιατί τί αγώνα μπορούμε νά κάνουμε οταν ειμαστε εμπαθείς; Οπως ειπα στόν εναν από τούς Ιερομονάχους πού μέ επισκέφθηκαν γιά τό κείμενο της «Ομολογίας», αν εγώ δέν γεύομαι τήν προσευχή καί δέν χτυπάει η καρδιά μου δυνατά γιά τήν αγάπη του Χριστού καί, τελικά, αν δέν σωθώ, δέν μέ ωφελούν τά «κάτω ο Πάπας» καί τά τοιαύτα... Δέν φταίει ὁ Πάπας, αν εγώ δέν εχω ορεξη νά κάνω τήν προσευχή μου η νά διαβάσω τήν Αγία Γραφή καί τήν σοφία των Αγίων Πατέρων μας. Καί γράφοντας βέβαια αυτά μή μέ κατηγορήσετε ειτε εσεις ειτε αλλος οτι ειμαι... φιλοπαπικός.

(γ) Νομίζω καί πιστεύω, αγαπητοί μου, οτι τόν δυναμικότερο αγώνα γιά τήν πίστη μπορεί νά τόν κάνει μόνο ενας Γέροντας Πορφύριος καί ενας πάτερ Ιάκωβος Τσαλίκης καί ενας πάτερ Παΐσιος. Αλλά, κοιτάξτε τίς διδαχές τῶν Πατέρων αυτων στά βιβλία τους, γιά νά δείτε μέ πόση αγάπη καί πόνο εκφράζονται καί γιά τούς αιρετικούς ακόμη. Διαβάστε, γιά παράδειγμα, μέ πόση επιείκεια καί πόθο γιά τήν σωτηρία τους εκφράζεται ο Αγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης περί των καθολικών σέ ενα διάλογό του μέ κάποιο ζηλωτή Αρχιμανδρίτη, ο οποίος «αποκεφάλιζε» τούς καθολικούς καί τούς εστελνε στό «πυρ τό εξώτερον», αλλά καί πως συμβουλεύει τόν Αρχιμανδρίτη νά φέρεται συγκαταβατικά καί αγαπητικά πρός αυτούς. Θά τό δείτε αυτό στό βιβλίο του μακαριστού Αρχιμ. Σωφρονίου, Ο Γέροντας Σιλουανός, σ. 65.66,Γ´ εκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου – Εσσεξ Αγγλίας.
Ἀλλά ἀκοῦστε, παρακαλῶ, πάλι τί λέει ὁ ἅγιος Νεκτάριος στό βιβλίο του Ποιμαντική, σελ. 192: «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινός διαφορᾶς πρέπει νά θυσιάζεται... Ὁ μή ἀγαπῶν τούς ἑτεροδόξους ἐπίσκοπος, ὁ μή ὑπέρ αὐτῶν ἐργαζόμενος, ἀπό ψευδοῦς κινεῖται ζήλου καί ἐστερημένος ἐστίν ἀγάπης· διότι ὅπου ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ καί ἡ ἀλήθεια καί τό φως, ο δέ ψευδής ζήλος καί η πεπλανημένη δόξα εξελέγχονται υπό του φωτός καί της αγάπης καί αποκρούονται. Τά της πίστεως ζητήματα ουδόλως δέον εστί νά μειώσι τό της αγάπης συναίσθημα».
(δ) Σας παρακαλώ, Πατέρες μου καί Μητέρες μου, προσέχετε από μερικούς τάχα αγωνιστές. Δέν ειναι ολοι τους σωστοί. Σέ κάποιο βιβλίο προερχόμενο από αυτούς ειδα υβρεολόγιο καί εναντίον του αγίου Γέροντος Παϊσίου. Τώρα συγκρίνετε καί πείτε μου: Ποιός ειναι ορθόδοξος; Αυτοί, πού δέν εχουν νουν καθαρό γιά νά δουν τούς αγίους, αλλά αντίθετα τούς μάχονται καί τούς υβρίζουν, η ο Πατριάρχης μας, πού, οπως τό βλέπουμε σέ φωτογραφία, κάνει γονατιστός Τρισάγιο στόν Τάφο του πατρός Παϊσίου;! Καί τό επιχείρημά τους εναντίον του αγίου πατρός Παϊσίου ειναι οτι αυτός ειπε γιά τόν τωρινό Πατριάρχη μας οτι μας λυπήθηκε ο Θεός καί μᾶς εδωσε εναν τόσο πολύ καλό Πατριάρχη. Γιά οσους πειράζονται από τόν λόγο αυτό του Γέροντος Παϊσίου τούς λέγουμε οτι τόν ιδιο λόγο τόν ειπε καί ο αλλος αγιος Γέροντας, ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, ο οποίος μάλιστα προσευχόταν υπέρ της εκλογής του (βλ. βιογραφία του από τόν Πατρολόγο Καθηγητή κ. Στυλιανό Παπαδόπουλο).
(ε) Επιθυμώ, αγαπητοί μου, νά εχετε σωστή Εκκλησιολογία. Τό παν ειναι αυτό: Η Εκκλησιολογία! Κοιτάξτε τούς αδελφούς μας Παλαιοημερολογίτες. Ειναι καλοί ἄνθρωποι. Ειναι ζηλωτές. Εγώ τούς συμπαθώ καί τούς αγαπώ γιά τόν ζήλο τους. Ομως, επειδή δέν σκέφτηκαν καί δέν ενήργησαν εκκλησιολογικά, ολοι αυτοί οι καλοί κατά τά αλλα αδελφοί μας, αποκόπηκαν μόνοι τους από τήν Εκκλησία. Καί βεβαίως εξω από τήν Εκκλησία δέν υπάρχει σωτηρία! Καί ολη αυτήν τήν μεγάλη τους ζημιά τούς τήν εκανε ενας Αρσένιος αγιορείτης, ο οποίος τούς παραπλάνησε· γιατί τό θέμα αλλαγής ημερολογίου τό ανήγαγε σέ δογματικό θέμα, αποκάλεσε αιρετικούς τούς προσχωρήσαντας στό νέο ημερολόγιο καί απέκοψε λοιπόν ενα μεγάλο τμήμα του ορθοδόξου λαού από τήν Εκκλησία καί τούς εθεσε εξω από αυτήν.
Προσέχετε, μήν πάθουμε καμμία παρόμοια ζημιά, γιατί ειναι πολλές οι τέχνες του πονηρού. Τό παν, ξαναλέγω, ειναι η Εκκλησιολογία. Σας λέγω αυτό τό τελευταίο καί τελειώνω: Στήν Μητρόπολη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως μνημονεύετε ως Επίσκοπο εμένα. Ξέρετε γιατί μνημονεύετε τόν Επίσκοπο; Γιά νά ειστε ενωμένοι μέ ολη τήν Εκκλησία! Γιατί εγώ ο Επίσκοπός σας, πού σαρκώνω τήν Μητρόπολη, μνημονεύω τήν Ιερά Σύνοδο, η Οποία Ιερά Σύνοδος μνημονεύει τόν Οικουμενικό Πατριάρχη. Αν τώρα ενας Επίσκοπος Μητροπολίτης θέλει νά κάνει τό παλληκάρι (!...) καί γιά κάποιο θέμα, πού αυτός τό νομίζει δογματικό, κόψει τό μνημόσυνο της Ιεράς Συνόδου καί του Οικουμενικού Πατριάρχου, τότε, αποκοπτόμενος αυτός μέ αυτό πού εκανε από τήν Εκκλησία (γιατί τήν Εκκλησία τήν εκφράζουν η Σύνοδος καί τό Πατριαρχείο), αποκόπτεται καί τό ποίμνιό του από τήν Εκκλησία.
Λοιπόν, Πατέρες μου καί Μητέρες μου, εγώ θά φροντίζω γιά σας καί σεις νά φροντίζετε γιά μένα νά ειμαι ενωμένος μέ ολη τήν Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, γιά νά ειστε καί σεις, πού μέ μνημονεύετε ως Επίσκοπό σας, ενωμένοι μέ τήν Εκκλησία, στήν Οποία καί μόνο μπορούμε νά σωθούμε.
Γιά νά σας τό πώ ομως ακριβέστερα, γιά τήν σωτηρία μας δέν φτάνει μόνο τό οτι ανήκουμε στήν Εκκλησία. Χρειάζεται προσευχή καί ασκηση καί γνώση του θελήματος του Θεού, πού τήν αποκτούμε από τήν μελέτη της Αγίας Γραφής μέ τήν ερμηνεία των Αγίων Πατέρων, ωστε νά μπορέσουμε μέ τήν Χάρη του Θεού νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας από τά πάθη, γιατί ο Χριστός μας ειπε οτι «οι καθαροί στήν καρδιά θά δουν τόν Θεό» (Ματθ. 5,8). Μέ τήν ευκαιρία δέ του λόγου νά πω οτι γιά τήν σωτηρία μας ειναι αναγκαίο, πολύ αναγκαίο, καί αυτό: Τό νά μήν κατηγορούμε κανένα, εστω καί αν ειναι αληθινή η κατηγορία εναντίον του. Διαβάστε τί λέγει γι᾿ αυτό ο αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στό περιοδικό μας Απλη Κατήχηση,τευχος 31, σελ. 54-56, πού σας εστειλα.
4. (α) Από τήν αρση της υπογραφής μου, γιά τήν οποία σας μίλησα στό γράμμα μου αυτό, διδαχθείτε τοὐλάχιστον από μένα τόν Επίσκοπό σας πρωτον μέν οτι πρέπει νά ανακαλούμε κάποια μας ενέργεια, αν αυτή φωτιζόμαστε επειτα καί δέν τήν βλέπουμε σωστή καί νά ζητάμε συγγνώμη γιά ο,τι πράξαμε, χωρίς νά σκεπτόμαστε μέ τήν κοσμική υπερήφανη νοοτροπία οτι αυτό δέν ειναι αξιοπρεπές. Η αξιοπρέπεια ειναι δυτικό φρούτο καί κρύβει μεγάλο εγωισμό! Γιά τήν σωτηρία μας κάτω η αξιοπρέπεια! Αυτό πού εκανε ο Ζακχαίος, αξιωματούχος αυτός, νά ανεβεί μπροστά στόν κόσμο σέ μία συκομουριά, δέν ηταν καθόλου αξιοπρεπές. Καί ομως ετσι ειδε τόν Χριστό. Εγώ δέν θέλω νά ειμαι «ειπα-ξείπα». Ειπα κάτι καί εκανα κάτι, αλλά εάν γι᾿ αυτό φωτιστώ από τόν Θεό καί νοήσω οτι ειναι λανθασμένο, θέλω νά τό αποκαταστήσω μέ τήν συγγνώμη καί ο,τι θέλουν ας πουν οι αλλοι. Αρκεί μέ τήν συγγνώμη μου αυτή νά ευαρεστήσω τόν Θεό καί τούς ανθρώπους πού πίκρανα.
(β) Καί τό δεύτερο πού θέλω νά λάβετε ως δίδαγμα από μένα τόν Επίσκοπό σας μέ τήν πράξη της ανακλήσεως της υπογραφής μου από τό αναφερθέν κείμενο ειναι η αγωνία μου, πού τήν παρέστησα νομίζω στήν επιστολή μου αυτή πρός Σας, η αγωνία μου, λέγω, νά εχω ενότητα μέ ολους τούς Ιεράρχες Πατέρες καί νά μή διαφοροποιούμαι από αυτούς. Τό παν ειναι η αγάπη καί η μεταξύ μας ενότητα. Ας γράψουμε δυνατά στήν καρδιά μας καί ας βιώσουμε στήν ζωή μας τόν λόγο του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου: «Σώζομαι οταν ειμαι ενωμένος μέ τούς αδελφούς μου»!
«Σώζομαι οταν ειμαι ενωμένος μέ τούς πατέρες μου»!
Μέ συγχωρείτε πού σας κούρασα μέ τό πολυσέλιδο αυτό κείμενό μου, αλλά ενοιωθα τήν ανάγκη νά σας τό γράψω, ως απολογία μου τοὐλάχιστον. Καί τώρα ειμαι πολύ χαρούμενος πού σας τό εγραψα.
Μέ πολλές ευχές καί αγάπη Χριστού
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

3 σχόλια:

apousia είπε...

Πατέρα Ιωάννη καλησπέρα.

(Είδα την απάντηση-σχόλιο στο προηγούμενο post με καθυστέρηση κι εγώ,όχι λόγω εκλογών,μα λογώ...μετεκλογικού σκηνικού.)

Στην επιστολή του Γόρτυνος δεν τοποθετούμαι,μόνο μια μικρή παρατήρηση -απορία,πάνω στην αποστροφή του κειμένου του περί αξιοπρέπειας.

Γράφει :
''Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΤΙΚΟ ΦΡΟΥΤΟ''.
''ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΤΩ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ''

Το πιθανότερο εγώ να τον παρερμηνεύω.Μακάρι.

Πάντως φαντάζομαι πως οι πολλοί αν όχι όλοι, θα συμφωνούν πως η αξιοπρέπεια δεν είναι φρούτο, οιασδήποτε προέλευσης,δεν έχει την παραμικρή σχέση με αλαζονεία,έπαρση,εγωκεντρικότητα,είναι μια άλλη όψη του αυτοσεβασμού , μπορεί να συνυπάρχει κάλλιστα με την ταπείνωση,και δεν σε εμποδίζει να ζητάς συγγνώμη όταν σφάλλεις-αντίθετα σε ωθεί σε αυτό.

Σωτηρία και αξιοπρέπεια έννοιες ασυμβίβαστες μας λέει περίπου ο Γόρτυνος,με την δεύτερη φράση του που αντέγραψα πιο πάνω.
Για να σωθούμε,πρέπει να απεμπολήσουμε την ιδιότητα του αξιοπρεπούς ανθρώπου.
Μάλλον λάθος τον κατάλαβα,ξαναλέω μακάρι.

Εύχεσθε πάτερ μου.

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

Καλησπέρα Μαρίνα και καλη επιτυχία στη νεα Κυβέρνηση να ευχηθούμε...
Προφανώς ο Αγιος Γόρτυνος απαντάει με τους ιδιους ορους "τής κοσμικής υπερήφανης νοοτροπίας οτι αυτό δέν ειναι αξιοπρεπές".Πολλοί προσδίδουν στον ορο αξιοπρεπεια την εννοια του εγωισμού και δεν κάνουν πίσω με τίποτα πιστεύοντας οτι ειναι "αξιοπρεπείς"...ειναι εγωκεντρικοί και πιστεύουν οτι ειναι "αξιοπρεπείς", γιαυτό και λέει ο Σεβασμιώτατος "κάτω η αξιοπρέπεια"...
Βέβαια εχουμε και τους δια Χριστόν Σαλούς, οι οποίοι κατακρεουργησαν την αξιοπρεπεια τους...
Μεγάλο κεφάλαιο αυτό...αλλά αυτοί οι σαλοί ερχονται να μας θυμίσουν το ασυμβίβαστο της σωτηρίας και της αγιότητος με την ικανοποίηση που δίνει η κοινωνική υπόληψη και αναγνώριση...την τέλεια απέκδυση του εγώ...την πιο ακραία μορφή ασκησης...την εσχατη αυταπάρνηση...
Καλό βράδυ...

apousia είπε...

Καλημέρα πάτερ μου.

(Πρωινά Τετάρτης και Παρασκευής δεν εργάζομαι,κι έτσι θα δω σε λίγο την ορκομωσία της νέας κυβέρνησης στην οποία ολόψυχα ευχόμαστε καλή επιτυχία.Βλέπεις μια αναμονή και μια ελπίδα στα πρόσωπα γύρω μας,μια αισιοδοξία που μας είχε εγκαταλείψει και σαν δειλά να επιστρέφει,κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο)

Όπως σας έγραψα,απλώς διάβασα τις φράσεις στην επιστολή.
Τώρα, αν λόγω του εωσφορικού σου εγωισμού,αρνείσαι να κάνεις πίσω,και αυτό το βαφτίζεις αξιοπρέπεια,δεν θα διαφωνήσω,είναι άλλο πράγμα.

Η κατακρεούργηση της αξιοπρέπειας από τους δια Χριστόν σαλούς,όπως πολύ εύστοχα γράφετε,είναι επίσης άλλο και μεγάλο κεφάλαιο...

Καλημέρα ξανά,την αγάπη μου!