Η χαρά των Θεοφανείων

Παραμονή των Φώτων και απο πολύ ενωρίς στην Εκκλησία για να προλάβουμε να αγιάσουμε. Ορθρος, Μεγάλες Ωρες, Εσπερινός με Θ.Λειτουργία του Μ.Βασιλείου και Μεγάλος αγιασμός με ηλιγγιώδη ποίηση!

Και αυτή η τελετή εχει κάτι να μας πεί σήμερα, θέλει να κατασιγάσει τη δίψα μας για κάθαρση, για αναγέννηση, για θεραπεία. Ασχετα απο το πόσο βρώμικη ειναι η ζωή μας πιστεύουμε οτι ολοι και ολα μπορούν να καθαριστούν εαν βουτήξουμε στο ζωηφόρο νερό.

Ας αφήσουμε ομως τον π.Αλέξανδρο Σμέμαν να μας τα πεί με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο:

"…"Μέγας ει Κύριε, καί θαυμαστά τά έργα Σου καί ουδείς λόγος έξαρκέσει πρός υμνον τών θαυμάσιων Σου...".

Ακόμη μιά φορά ένα ξεκίνημα. Ακόμη μιά φορά ή ανθρωπότητα στέκεται μπροστά στό μυστήριο της ύπαρξης. Γιά άλλη μιά φορά βιώ­νουμε τόν κόσμο χαρμόσυνα, καί βλέπουμε τήν ο­μορφιά καί τήν αρμονία του ώς δώρο τού Θεού. Γιά άλλη μιά φορά ευχαριστούμε. Καί σ' αυτή τήν ευχα­ριστία, δοξολογία καί χαρά, γιά άλλη μιά φορά γι­νόμαστε γνήσιοι άνθρωποι.

Ή χαρά τών Θεοφανείων βρίσκεται στήν αποκα­τάσταση τής κοσμολογικής εμπειρίας πού έχουμε γιά τόν κόσμο, στήν ανάκτηση τής πίστης πώς τά πάντα καί οι πάντες μπορούν νά καθαριστούν, νά εξαγνιστούν, νά ανανεωθούν, νά αναγεννηθούν, καί αυτό ανεξάρτητα από τό πόσο βρώμικη καί σκεπα­σμένη μέ λάσπη έχει γίνει ή ζωή μας, άσχετα μέσα σέ ποιόν βουρκο έχουμε κυλιστεί, έχουμε πάντα τη δυνατότητα εισόδου σ' ένα έξαγνιστικό ρευμα ζωη-φόρου ύδατος, επειδή ή δίψα της ανθρωπότητας γιά τόν ουρανό, τό καλό, την τελειότητα καί την ομορ­φιά δέν έχει πεθάνει, ούτε μπορεί ποτέ νά πεθάνει.

Πράγματι μόνο αυτή ή δίψα μάς κάνει ανθρώπους. "Μέγας ει Κύριε, καί θαυμαστά τά έργα Σου καί ουδείς λόγος έξαρκέσει πρός υμνον τών θαυμάσιων Σου...".

Ποιος ειπε πώς ό Χριστιανισμός είναι κα­ταθλιπτικός καί ζοφερός, νοσηρός καί θλιβερός, πώς οδηγεί τους ανθρώπους μακριά από τη ζωή; Κοι­τάξτε τά πρόσωπα τών πιστών εκείνη τή νύχτα, καί δείτε τό φώς καί τή χαρά πού εκπέμπουν

- καθώς ακούγεται ό Ψαλμός νά βροντοφωνεϊ τή δοξολογία, "Φωνή Κυρίου έπί τών υδάτων" (Ψαλμ. 28, 3)

- κα­θώς βλέπουν τόν ιερέα νά ραντίζει μέ αγιασμό ολό­κληρη τήν εκκλησία, καί αυτές τίς λαμπερές σταγό­νες νά ταξιδεύουν σέ κάθε σημείο του κόσμου, καθιστώντας τον γιά άλλη μιά φορά δυνατότητα καί επαγγελία, πρωταρχικό υλικό γιά τό μυστηριώδες θαύμα τού μετασχηματισμού καί της μεταμόρφω­σης.

Ό ιδιος ό Θεός εισήλθε σ' αυτό τό νερό "σχήματι άνθρωπου"^- ενώθηκε όχι μόνο μέ τόν άνθρωπο, άλλά μέ όλη τήν ύλη, καί μεταμόρφωσε τά πάντα σ' ένα άκτινοβόλο, φωτοφόρο ρεύμα πού κυλά πρός τή ζωή καί τή χαρά..."(Εορτολόγιο, εκδ. Ακρίτας, εκδοση Α,76-77)

Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί
και χαρές μεγάλες και αγιασμοί.

Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό, κάθεται η Κυρά μας η Παναγιά. Σπάργανα βαστάει, κερί κρατεί και τον Αϊ - Γιάννη παρακαλεί: -Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή, δύνασαι βαπτίσεις Θεού παιδί; -Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ και τον Κύριό μου παρακαλώ. Ν΄ ανέβω πάνω στον ουρανό, Να μαζέψω ρόδα και λίβανο. -Άγιε Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή, έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί. Ν΄ αγιαστούν οι κάμποι και τα νερά,
Ν΄ αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.