Η διαστρεβλωμένη(=αντορθόδοξη) αντίληψη της Εκκλησίας και της σωτηρίας στη θεωρία και την πρακτική του Επισκόπου Αρτεμίου και της ομάδος των μοναχών και των μαθητών του(Μέρος Δ)

Αθανασίου Γιέβτιτς
πρώην Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης
Μετάφραση απο τα Σερβικά π.Ιωάννης Νικόπουλος 
Πηγή:Ι.Μ.Ρασκοπριζρένης (18-7-2010)

(Με θεολογική ανάλυση και παραδείγματα από την εκκλησιαστική ιστορία ο Επίσκοπος Αθανάσιος καταδεικνύει την εκκλησιολογική και σωτηριολογική κακοδοξία που σερβίρεται κυρίως μεσω των αντιεκκλησιαστικών σαιτς σαν αυθεντική ορθόδοξη και αγιοπατερική διαδασκαλία, με απώτερο σκοπό να διχάσουν και να διασπάσουν την Εκκλησία).

Πρέπει να υπενθυμίσουμε στον Δεσπότη Αρτέμιο πτυχιούχο της Θεολογίας, διδάκτορα της Θεολογίας και καθηγητή, την εκκλησιολογία του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου; Ιδού τι μας παραγγέλλει ο Αγιος Ιγνάτιος:

«Ολοι να φροντίζουμε για μια Ευχαριστία, όπως ένα είναι το Σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και ένα το ποτήριο της ενώσεως του αίματος Του, ένα το θυσιαστήριο, ενας ο Επίσκοπος με τους πρεσβυτέρους, τους διακόνους και τον λαό του Θεού, και ολοι να ακολουθούμε τον Επίσκοπο-δεν λέει: Τον πνευματικό-όπως ο Ιησούς Χριστός τον Πατέρα, και εκείνοι οι οποίοι ανήκουν στην Εκκλησία τίποτε να μην κάνουν χωρίς τον Επίσκοπο,και ότι η βεβαία Ευχαριστία είναι εκείνη υπο τον Επίσκοπο και υπο εκείνον που αυτός θα επιτρέψει. Και οπου ο Επίσκοπος (δεν λέει οπου ο πνευματικός), εκεί ας είναι και ο λαός, όπως επισης, οπου ο Χριστός, εκεί η Καθολική Εκκλησία, και ότι τίποτε δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς τον Επίσκοπο, ουτε η βάπτιση, ουτε οι σύναξεις της αγάπης να γίνονται, παρα μόνο ό,τι εγγυάται ο Επίσκοπος, αυτό είναι ευάρεστο στον Θεό».

 Και να τελειώσουμε με τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου: «Καλο είναι λοιπόν να ανανήψουμε εως οτου εχουμε καιρό, και να μετανοήσουμε στο Θεό.Γιατί καλο είναι να γνωρίζεις το Θεό και τον Επίσκοπο, οποιος τιμά τον Επίσκοπο, θα τον τιμήσει ο Θεός, αλλά οποιος κανει κατι κρυφά από τον Επίσκοπο αυτός τον διάβολο λατρεύει». (Επιστολές προς Εφεσίους και Σμυρναίους).

Υπενθυμίζουμε και τη θεολογία του Αγίου Ειρηναίου Λυώνος, της οποίας την εννοια της Εκκλησίας και του επισκόπου εν αυτή ετσι συμπυκνώνει ο πατήρ Ιουστίνος στην Δογματική του(Βιβλίο 3, σελ.27 44): «Αληθινή γνώση - είναι η διαδασκαλία των αποστόλων, και πρωτίστως η οργάνωση της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κόσμο, και ο χαρακτήρας του Σώματος του Χριστού, το οποίο συνίσταται στην διαδοχή των επισκόπων, στους οποίους οι απόστολοι παρέδωσαν την Εκκλησία η οποία είναι πανταχού. Αυτή στο πλήρωμα της εφθασε μεχρι ημων μέσω της αυθεντικής διατήρησης της Αγίας Γραφής και της Παραδόσεως(Περι αιρέσεων 4,33,8)». Το ιδιο επίσης, λιγο πολύ, επαναλαμβάνει και ο Αγιος Σάββας στην ομιλία του στην Ζίτσα περι της ορθής πίστεως (1-3,11-12).

Να υπενθυμίσουμε στον αδελφό Αρτέμιο και το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Φωτίου του Μεγάλου!

Η εθελούσια παραίτηση του Γρηγορίου από τον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως - στην Οικουμενική Σύνοδο του 381, λόγω των συκοφαντιών κάποιων επισκόπων - δεν σήμαινε «παράβαση των κανόνων». Περι της παραιτήσεως των επισκόπων υπάρχει εξ αλλου σαφώς επεκφρασμένη η συνοδική στάση της Εκκλησίας στον 16^ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου: «Εκτος εάν ο ιδιος (ο επίσκοπος) εθελουσίως υποβάλλει την παραίτηση του από την επισκοπή…(Ειμή αυτός εκών την επισκοπήν παραιτησεται)».

Επομένως, ο αδελφός Αρτέμιος δεν πρέπει να ακούει τους κακούς υποβολείς, γιατί τότε εμφανίζεται ότι και ο Αγιος Σάββας, όταν με την θέληση του παραιτήθηκε-παρέβη τον κανόνα. Αλλά να επιστρέψουμε στον Αγιο Γρηγόριο: Αυτός παραιτήθηκε χάριν της ειρήνης και της ομόνοιας στην Εκκλησία. Δηλαδή δεν «κυνήγησε το δίκιο του» αλλά ηρεμα, σύμφωνα με τις ανάγκες της Εκκλησίας, πάλι κάποιο διάστημα ασκησε τα καθήκοντα του στην επισκοπή στην Ναζιανζό, από την οποία πάλι αποσσύρθηκε στην πολυπόθητη ειρήνη.Την απογοήτευση του την ανθρώπινη λόγω της αταξίας στην Εκκλησία και της συμπεριφοράς ορισμένων επισκόπων εξέφρασε στα θαυμάσια, προσευχητικά, μελαγχολικά και δακρύβρεκτα ποιήματα, τους δε αδελφούς του επισκόπους παρότρυνε στα ποιήματα να συνεχίσουν την οικοδομή της Εκκλησίας, και όχι την καταστροφή της και την δημιουργία παρασυναγωγής.

Για τον Χρυσόστομο γράφει ο μαθητής του ο Παλλάδιος Ελενουπόλεως:

«Οταν συνήλθε η μικρή σύνοδος της Δρυός (403) , την οποία συνεκάλεσε ο Θεόφιλος Αλεξανδρείας με 39 επισκόπους (οι οποίοι θα καταδικάσουν τον Χρυσόστομο), και ο Ιωάννης ηταν καλεσμένος, γύρω από αυτόν ειχαν συναθροισθεί 40 επίσκοποι στο τρίκλινο της επισκοπής. Σ’ αυτούς ο Ιωάννης με θαυμασμό ειπε: Προσεύχεσθε αδελφοί, και αγαπάτε τον Χριστό, αλλά να μην χάσει κανείς την εκκλησία του εξ αιτίας μου….Στις προσευχές σας να με μνημονεύετε…Ετσι είναι αυτή η ζωή, και τα καλά αυτής και τα κακά παρέρχονται…Όπως σας ειπα, τις Εκκλησίες σας να μην αφήνετε. Γιατί, δεν ξεκίνησε από εμένα η διδασκαλία του Χριστού, ουτε με εμένα θα τελειώσει. Στο ερώτημα του Ευλυσίου, επισκόπου Απαμείας της Βιθυνίας: Τι θα γίνει εάν μας εξαναγκάσουν, μενοντας στην Εκκλησία, να προχωρήσουμε σε κοινωνία με αυτούς και να υπογράψουμε;». Ο Χρυσόστομος απάντησε: Προχωρήστε σε κοινωνία, για να μην σχίσετε την Εκκλησία (Κοινωνησατε μεν, ινα μη σχίσητε την Εκκλησίαν), αλλά να μην υπογράψετε την καταδίκη μου, γιατί τίποτε δεν ειδα στον εαυτό μου αξιον καθαιρέσεως. (Διάλογος περι της ζωής του Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG 47,27-28).

Το ιδιο επίσης, ο Παλλάδιος αναφέρει τα λόγια του Χρυσοστόμου που απηύθηνε στις πνευματικές του θυγατέρες πριν από την εξορία:

«Εισελθών στο βαπτιστήριο, εκάλεσε την Ολυμπιάδα, η οποία συνεχώς ηταν στην Εκκλησία, με την Πενταδία και την Πρόκλη τις διακόνισσες, και την Συλβίνα, την γυναίκα του μακάριου Νεβριδίου, η οποία ευσχήμως εκόσμησε την χηρεία της, και τους ειπε:

Ελάτε εδώ, θυγατέρες και ακούστε με! Τα κατ’ εμέ τελείωσαν, όπως βλέπω, τον δρόμο μου τελείωσα και ισως δεν θα ξαναδείτε το πρόσωπο μου… Αλλά σας παρακαλώ αυτό: Να μην ανακόψει κάποιος απο σας την συνηθισμένη  φροντίδα για την Εκκλησία, και οποιος οδηγηθεί μεχρι της χειροτονίας (για αρχιεπίσκοπο), με την συναίνεση ολων, να μην το αμφισβητήσετε. Κλίνατε την κεφαλή σας όπως στον Ιωάννη, γιατί δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς επίσκοπο (Ου δύναται γαρ η Εκκλησία ανευ επισκόπου είναι), και ετσι θα ελεηθείτε. Να με θυμάστε στις προσευχές σας». (P.G 47,35).(Συνεχίζεται)