πρώην Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης
Μετάφραση απο τα Σερβικά π.Ιωάννης Νικόπουλος
Πηγή:Ι.Μ.Ρασκοπριζρένης (18-7-2010)
(Με θεολογική ανάλυση και παραδείγματα από την εκκλησιαστική ιστορία ο Επίσκοπος Αθανάσιος καταδεικνύει την εκκλησιολογική και σωτηριολογική κακοδοξία που σερβίρεται κυρίως μεσω των αντιεκκλησιαστικών σαιτς σαν αυθεντική ορθόδοξη και αγιοπατερική διαδασκαλία, με απώτερο σκοπό να διχάσουν και να διασπάσουν την Εκκλησία).
Ο Δεσπότης Αρτέμιος και η ομάδα των μοναχών του-των αποστατών από την εκκλησιαστική και κανονική τάξη, δηλαδή από την κοινότητα της Εκκλησίας εν τη μια πίστη και αγάπη-αντιπροσωπεύουν μια εκλησiολογία η οποία δεν είναι μόνο sui generis αλλά και διαστρεβλωμένη, αντορθόδοξη και καταστροφική για την Εκκλησία.Το ιδιο επίσης,αντιπροσωπεύουν και την λάθος αντίληψη της σωτηρίας εν Χριστώ, που είναι προσωπικο-συνοδική πραγματικότητα μόνο στην Εκκλησία σαν Σώμα Χριστού και κοινωνία του Αγιου Πνεύματος, προς δόξαν του Θεού Πατρός και σωτηρία του πιστού λαού του Θεού.Περι αυτού θα πούμε δυο λόγια παρακάτω.
Δεν υπάρχει στην Παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας καμμιά δικαιοδοσία, ιερατική η νομική εξουσία του πνευματικού εξω και πάνω από την κανονικο-λειτουργική δομή της επισκοπισκοποκεντρικής οργάνωσης της Εκκλησίας, δηλαδή πάνω από τους κανονικούς επισκόπους, και των επισκοπικών τους συνοδικών διακονιών και αρμοδιοτήτων(βλέπε το αλφαβητάρι της ορθόδοξης εκκλησιολογίας προς το τέλος αυτού του κειμένου!).
Ο Αρτέμιος ισχυρίζεται ότι αυτός τώρα πλέον δεν είναι επίσκοπος στους μοναχούς του, αλλά παραμένει να είναι ο πνευματικός τους, «ο πνευματικός πατέρας».Τη θέση αυτή αυτός την διαδίδει ευρέως- και με αρκετή αλαζονεία -στις δημόσιες δηλώσεις του,στις ανοικτές επιστολές του και σε παρόμοια κείμενα. Την ιδια θέση εχει και η ομάδα των οπαδών του,-ακριβέστερα:Αυτή τη θέση διδάχτηκαν, κλήθηκαν και υποκινήθηκαν σ’ αυτή,-των μοναχών που διέφυγαν απο την κανονική Μητρόπολη.(Αν πρέπει να τους πιστέψουμε, αρίθμησαν συνολικά 59 μοναχούς και μοναχές,συμπεριλαμβανομένων και των δοκίμων, δηλαδή το ανώτερο το ένα τρίτο του μοναχισμού της Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης, και αυτό κυρίως από τις βόρειες περιοχές της).
Ο Δεσπότης Αρτέμιος δεν παραδέχεται, όπως και σε πολλές περιπτώσεις μέχρι τώρα, ότι οι Ιεροί Κανόνες (Χαλκηδόνος και αλλοι) καθορίζουν το καθεστώς των μοναχών και των μοναστηριών σαν το status υπο την απόλυτη αρμοδιότητα του τοπικού Επισκόπου.Οπως οι ενορίες ευρίσκονται υπο την πνευματική εξουσία του αρμόδιου επισκόπου, ετσι και τα μοναστήρια ευρίσκονται αποκλειστικά και μόνο υπο τον Επίσκοπο.Αυτοί μπορούν να εχουν τους ηγουμένους τους και τους εξομολόγους- πνευματικούς στο μοναστήρι τους, αλλά όχι και «πνευματικούς» εξω και πάνω από τον επίσκοπο ουτε εξω και πάνω από την Μητρόπολη, εξω από την λειτουργική κοινότητα ολων των πιστών στο ένα Σώμα του Χριστού.Μοναχοί και μοναστήρια εξω και πάνω από τους τοπικούς επισκόπους υπάχουν μόνο στην ρωμαιοκαθολική,παπική εκκλησία.
Ξεκίνησαν-ομάδα η ομάδες μοναχών-ακολουθώντας τον Αρτέμιο…προς τα πού;Και σε τι;Στην κατάληψη χωριών(όπως η Λόζνιτσα πάνω από το Τσάτσακ) η στην αρπαγή, κατοχή, σφετερισμό ιδιωτικών εκκλησιών(οπως στο χωριό Λιουλτσι κοντά στην Βρατσεβσνιτσα) σε ξένες Μητροπόλεις!
Σ’ αυτό δεν μοιάζουν με την σέκτα του Miras στο Μαυροβούνιο; Τι ειδους δρόμο η μονοπάτι διάλεξε ο Αρτέμιος γι’ αυτούς τους περιπλανώμενους μοναχούς και μοναχές;Και τι θα γίνει με αυτούς όταν ο Αρτέμιος, όπως και ολοι εμείς, πεθάνει;
Ο Δεσπότης Αρτέμιος σαν να νομίζει ότι οι υπόλοιποι επίσκοποι δεν εχουν πνευματικά παιδιά η ότι δεν γνωρίζουν τι είναι τα πνευματικά παιδιά.Δεν διαννοείται προφανώς μόνο αυτός να αναφέρεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου που απευθύνονται στους θυελλώδεις, ερειστικούς, ευκολοδιαίρετους Κορινθίους; «…Εάν γαρ μυριους παιδαγωγούς εχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας.Εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγω υμάς εγέννησα»(Α Κορινθ.4,15).Αλλά ο Παύλος ηταν απόστολος, και οι απόστολοι ησαν ιδρυτές και θεμελιωτές των Εκκλησιών(εκτός εάν ο Επίσκοπος Αρτέμιος νομίζει ότι αυτός «ιδρυσε» την Μητρόπολη Ρασκοπριζρένης, όπως απερίσκεπτα εκανε, πιθανόν χαριν κάποιας ανεπαρκούς νομικής πρακτικής και συμφέροντος).
Περαιτέρω, οι επίσκοποι, ως διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, ενδιαφέροντο για τις δικές τους γεωγραφικές συγκεκριμένες Εκκλησίες(παροικίες/ενορίες), σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου: «προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω,-και όχι μόνο τα εκλεκτά «πνευματικά παιδιά», τους ανώριμους καλογέρους και καλογριές- εν ω υμας το Πνεύμα το αγιον εθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος» (Πραξ.Αποστόλων 20,28).Ακόμη ο Παύλος ελεγε: «Εγω εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν».Αυτός, δηλαδή, δεν αποδίδει μόνο στον εαυτό του την ιερή επίδραση του Ευαγγελίου της σωτηρίας του Χριστού, του Σωτήρος ολων, ουτε τη σωτηρία των πιστών ανάγει στον εαυτό του. Με αλλα λόγια, αυτός ως επι το πλείστον δεν τους βάπτιζε(Α Κορινθ.1,11-17, που φαίνεται ότι οι Κορίνθιοι ησαν διαιρεμένοι για το ποιος τους βάπτισε), ενώ ο Αρτέμιος ο ιδιος προσωπικά και αποκλειστικά, τους εκανε μοναχούς! Απεναντίας, ο Απόστολος τη σωτηρία την ανάγει στο Χριστό και γι’ αυτό δεν κηρύτει τον εαυτό του αλλά Εκείνον, τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο, Εκείνον ο Οποίος είναι η Αγάπη και ο Οποίος δια της πνευματικής αγάπης δημιουργεί, συνιστά, την εκκλησία Του ως Κοινωνία Αγάπης.Στο τέλος δε της προς Εβραίους Επιστολής διαμηνύει προς ολους: «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οιτινες ελάλησαν υμιν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την εκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν». Και αυτή η πίστη είναι: «Ιησούς Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Και προσθέτει: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμων – όχι μόνο τον ένα τον μοναδικό- και υπείκετε, αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπερ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες ινα μετα χαράς τούτο ποιώσι και μη στενάζοντες αλυσιτελές γαρ υμιν τούτο» (Εβρ.13,7-8,18).
Ο Δεσπότης Αρτέμιος διαίρεσε το ποίμνιο του που του ενεπιστεύθη ο Θεός, καθώς και τους μοναχούς του, και πιο πριν από αυτό ακόμη, - με την ατυχη υποστήριξη μόνο του Συμεών, «του μοναδικού υιού;», οι υπόλοιποι (ο Θεοδόσιος, ο Μιχαήλ και οι αλλοι) ησαν…τι; Γνωρίζουμε τη θλίψη και το στεναγμό τους γύρω απ’ αυτό, - αλλά τώρα ειδικά δημιούργησε διάσπαση και στους μοναχούς, και αυτό προσπάθησε και στο λαό. Αυτός είναι εκείνος ο οποίος εσπειρε, και σπερνει «την ανησυχία και τη διχόνοια» στην Επαρχία του εσταυρωμένου Κοσσόβου και Μετοχίων, και αυτό κάνει και η αιρετική ομάδα των μοναχών του, αλλά τα ρίχνουν στους αλλους, σε μας οι οποίοι ερχόμασταν και τωρα ηρθαμε με αγάπη να βοηθήσουμε τον λαό του Θεού, και από πάνω μας συκοφαντεί.Αυτός και αγορεύει επικαλούμενος τη «φυγή του λαού»! (Ευτυχώς μέσα στην ατυχία που αυτή η «φυγή» εφτασε στην αποχώρηση πενήντα στασιαστών, μοναχών-μη μοναχών και μοναζουσών – περιπλανώμενων.Αυτό ισχυρίζομαι επειδή πολλοί και πολλές από αυτούς ηδη αλλαξαν σειρα μοναστηριών, και στο Κόσσοβο και εκτός Κοσσόβου). Μένει να δούμε τι ειδους διχόνοια και διάσπαση ο Αρτέμιος θα δημουργήσει στην Μητρόπολη Σρεμ, γιατί αυτός εκεί δεν θα ησυχάσει.Ηδη ακούγεται ότι οι δικοί του υποστηρικτές αγόρασαν σπίτι κοντά στο μοναστήρι Σισάτοβατς (Αραγε με τι χρήματα;- Αλλά στην Μητρόπολη αφησαν μισο εκατομμύριο χρέος!) και προσλαμβάνουν δοκίμους.Επίσης μένει να δούμε τι ειδους διάσπαση ετοιμάζεται και στις άλλες Μητροπολεις, πρωτίστως στην Ζίτσης και Σουμαδίας, οπου τέτοιοι αντικανονικοί εγκαταστάθηκαν.(Συνεχίζεται).
.jpg)
.jpg)
10 σχόλια:
Μόλις ανακάλυψα το ιστολόγιό σας και διαπίστωσα ότι έχει πολλές πληροφορίες άγνωστες σε μένα.
Τελικά όμως δεν είμαι σίγουρος ότι κατανοώ τι συμβαίνει.
Οι δύο τελευταίες σας αναρτήσεις δίνουν την εντύπωση ότι αντιφάσκουν.
Τελικά τι από τα δυο συμβαίνει;
Ο πρώην Ράσκας Αρτέμιος κάλεσε τους μοναχούς να επιστρέψουν στο Κόσσοβο όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Συνόδου ή δημιουργεί νέο μοναστήρι σε άλλη περιοχή όπως αναφέρει ο Σεβασμιότατος πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος;
Μήπως μπορείτε να μας διευκρινίσετε το θέμα;
Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Κύριε Παναγιώτη,
Όντως ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος ανταποκρίθηκε προς τιμήν του στο αίτημα της Ιεράς Συνόδου.Το κείμενο το συγκεκριμένο του Αθανασίου χρονολογικά προηγείται κατά δύο ημέρες των νεότερων εξελίξεων και δίνει μια συνολική απάντηση στο εκκλησιολογικό πρόβλημα των ημερών μας.
Ευχαριστώ για την παρατήρηση σας,ίσως πρέπει να προσδιορίσω επακριβώς την ημερομηνία και στα δυο κείμενα.
Ευχόμεθα όπως επανέλθει η ειρήνη και αγάπη στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, προς δόξαν του εν Τριάδι Θεού!
Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.
Μακάρι ο Θεός να δώσει αίσιο τέλος στα προβλήματα των αδελφών μας των Σέρβων.
Τους αγαπούμε όλους - πολλούς από αυτούς γνωρίζουμε προσωπικά από δεκαετίες - και πονάμε αληθινά για το διασυρμό της Εκκλησίας της Σερβίας όπως πονάμε για τα παθη του ομόδοξου Σερβικού λαού.
Είστε τυφλοί και οι δυό σας που αδυνατείτε να ξεχωρίσετε την αλήθεια.
Ντροπή σας.
Αλλά τυφλός τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
π. Ιωάννη το λάθος δεν είναι δικό σας, ή μάλλον δεν είναι αυτό το λάθος σας.
Ο Γιέφτιτς καταγγέλλει τον Αρτέμιο για αντορθόδοξο ήθος και αντορθόδοξες πρακτικές.
Η μέχρι τώρα πρακτική του Αρτεμίου και η τελευταία του ενέργεια αποδεικνύουν τον Γιέφτιτσ ΨΕΥΤΗ και ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ του αδελφού του Επισκόπου.
Το άσχημο με εσάς είναι ότι δεν βλέπετε την εμπάθειά του ή οποία προοιωνίζει δεινά για την Εκκλησία της Σερβίας.
Kρίμα Τελεβάντο, και σε είχα για πιο έξυπνο και δίκαιο άνθρωπο.
Κρίμα και σ' εσένα παπά μου! Κρίμα!!!
α
apo to blog thriskeftika
Ομολογουμένως στην Ελλάδα επικρατεί σύγχυση γύρω από τις θεολογικές θέσεις που πρεσβεύει ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς. Ξενίζει δε πολλούς η σκληρότατη γλώσσα που χρησιμοποιεί και οι μεθοδεύσεις με τις οποίες βάλλει τον τελευταίο καιρό εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου αλλά και του Πρωτοσυγκέλου του π. Συμέων Βιλόβσκι. Όσοι ασχολούνται με τη Θεολογία στην Ελλάδα είχαν μέχρι σήμερα την εντύπωση ότι ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς, ως πνευματικός μάλιστα υιός του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς είναι ένας από τους πατερικότατους θεολόγους. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Όπως φαίνεται από πληροφορίες που έρχονται από τη Σερβία, ο Αθανάσιος Γιέφτιτς υπήρξε και συνεχίζει να είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταφορείς στη Σερβία της οικουμενιστικής θεολογίας του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα.....
αλλά και της νεωτεριστικής θεολογίας του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά (σε αυτή τη σχέση Γιανναρά - Γιέφτιτς θα αναφερθούμε άλλη φορά). Ήδη από το 1971 ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς αρχίζει να μεταφράζει στα σερβικά κείμενα του Μητροπολίτου Ιωάννη Ζηζιούλα και να τον διαφημίζει στη Σερβία ως μεγάλο θεολόγο. Σε άρθρα και μελέτες του παραπέμπει στον Μητρ. Ιωάννη και του αποδίδει αυθεντία σχεδόν ισάξια με αυτήν του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ και του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς.
Υποψιασμένοι για την οικουμενιστική γραμμή του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα και βλέποντας την εισαγωγή της θεολογίας του και στην Σερβία πολλοί αγωνιστές κληρικοί και θεολόγοι αντιδρούν. Μεταξύ τους και ο επίσκοπος Αρτέμιος αλλά και ο Πρωτοσύγκελος Συμέων Βιλόβσκι που με επιστολή του από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει, το 2001, προς τον επίσκοπο Αρτέμιο ζητά την ενεργότερη ενασχόληση με το ζήτημα της προώθησης της θεολογίας του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα υπό του επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς στη Σερβία.
Το 2002 τυπώνεται και κυκλοφορεί μάλιστα ένα βιβλίο με τίτλο «Ἡ νεωτεριστική θεολογία τοῦ Μητροπολίτου Ἰωάννου Ζηζιούλα». Συγγραφέας του ο Rodoljub Lazic, γνωστός στις μέρες μας από την ανάλυση της αντικανονικότητας της δίωξης του επισκόπου Αρτεμίου. Επιμελητής της έκδοσης του βιβλίου αυτού ήταν ο Ιερομόναχος Συμεών Βιλόβσκι. Όπως ήταν αναμενόμενο το βιβλίο προκάλεσε την έκρηξη των εν Σερβία υποστηρικτών της θεολογίας Ζηζιούλα, που επιδόθηκαν σε επιθέσεις εναντίον του συγγραφέα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν φαίνεται πως ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς αλλά και οι πνευματικοί του αδελφοί Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος (Ράντοβιτς) και επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος (Μπουλοβιτς) συνέχισαν όχι μόνο να προωθούν την οικουμενιστική θεολογία του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα στη Σερβία αλλά και να επιτίθενται σκληρά εναντίον όσων αμφισβητούσαν την ορθοδοξότητα της θεολογίας αυτής και του οικουμενισμού γενικότερα. Ο μύθος που είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα ότι όλα τα πνευματικά τέκνα του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς είναι στύλοι ορθοδόξου Θεολογίας καταρρίπτεται.
sinexeia
Εύστοχα τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του ο π. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης πως «Εκ των τεσσάρων επιφανών μαθητών (του Ιουστίνου Πόποβοτς) οι τρεις παρεξέκλιναν». Και διευκρινιστικά αναφέρει: «Όλοι οι Ορθόδοξοι με ικανοποίηση προσβλέπαμε στους τέσσερις επιφανείς μαθητές του, τον μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο (Ράντοβιτς), τον επίσκοπον Μπάτσκας Ειρηναίο (Μπουλοβιτς), τον πρώην επίσκοπο Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) και τον επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο (Ραντοσάβλιεβιτς). Άπαντες, ελληνομαθέστατοι και πατερικώτατοι, ήσαν το καύχημα της Σερβικής Εκκλησίας• οι τρείς πρώτοι μάλιστα και ως καθηγηταί της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου διεμόρφωσαν και διαμορφώνουν την κατεύθυνση των θεολογικών σπουδών, ενώ ο τέταρτος, ο επίσκοπος Αρτέμιος, διδάκτωρ και αυτός της Θεολογίας, δεν υστερεί σε θεολογική παιδεία και συγγραφική παραγωγή». Αφού αναφέρει μάλιστα τους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας του επισκόπου Αρτεμίου προσθέτει: «O ομολογητής επίσκοπος (ενν. Αρτέμιος) αναφέρθηκε πολλές φορές με υπομνήματα προς την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, στην διαβρωτική οικουμενιστική διδασκαλία επισκόπου-καθηγητού της Θεολογικής Σχο¬λής του Βελιγραδίου, χωρίς να κατορθώσει την λήψη οποιωνδήποτε μέτρων, διότι ο εν λόγω καθηγητής προστατεύεται από την ισχυρή τρι¬άδα των μνημονευθέντων ιεραρχών-καθηγητών, κινουμένων δυστυχώς τώρα όχι επί της γραμμής των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος των Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, αλλ' επί τα ίχνη των ισχυρών συγχρόνων Οικουμενιστών, συγχρωτιζόμενοι και φωτογραφούμενοι μετά του πάπα και των καρδιναλίων του και προωθούντες πλέον ανοικτά στην πολύπαθη, μαρτυρική και αγιοτόκο Σερβία τον φιλοπαπισμό και τον Οικουμενισμό. O ένας μάλιστα εκ των τριών, ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς, δύο φορές επετέθη υβριστικά και απαξιωτικά κατά το παρελθόν έτος εναντίον των συνταξάντων και υπογραψάντων την «Όμολογία Πίστεως»• την πρώτη φορά στο συνέδριο που διοργάνωσε τον Ιούλιο του 2009 η ανδρική Ιερά Μονή του Οσίου Νικοδήμου (Γουμένισσα) για τον Άγιο Νικόδημο, προκαλέσας μεγάλη λύπη και οργή στους πατέρες της Μονης που είχαν υπογράψει την «Ομολογία» και που τον άκουγαν επίσης να αμφισβητεί ανοικτά διδασκαλίες και γνώμες του Αγίου Νικοδήμου• την δεύτερη φορά, έπραξε το ίδιο στο συνέδριο που οργάνωσε η Ιε¬ρά Μητρόπολη Βεροίας τον Νοέμβριο του 2009, με αφορμή την αγιοκατάταξη των μελών της οικογενείας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά».
Μακάρι ο Θεός να δώσει αίσιο τέλος στα προβλήματα των αδελφών μας των Σέρβων.
Δημοσίευση σχολίου