Συγκεκριμένοι κύκλοι μεσα από αντιεκκλησιαστικά sites προσπαθούν να πλήξουν το κύρος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκμεταλευόμενοι το πρόβλημα που δημιούργησε ο Επίσκοπος Αρτέμιος και η ομάδα του. Με αλλεπάλληλες επιθέσεις βάλλουν εναντίον των μεγάλων σύγχρονων Θεολόγων και Επισκόπων της Ορθοδοξίας μας Αθανασίου Γιέβτιτς, Αμφιλοχίου Ράντοβιτς και Ειρηναίου Μπούλοβιτς.
Τώρα κατηγορούν τον Επίσκοπο Αθανάσιο ότι δήθεν αυτός μετέφερε την (οικουμενιστική;) Θεολογία του Σεβασμιωτάτου Περγάμου κ.Ιωάννη Ζηζιούλα στη Σερβία! Πρόκειται όμως για μια σοβαρή παραπλάνηση σε ολο της το μεγαλείο!Και αυτό γιατί ο Σεβασμιώτατος Αθανάσιος είναι αυτόνομος θεολόγος, με πατερική παιδεία και σκέψη διαφορετικού βεληνεκούς. Το αποδεικνύουν τα συγγραφικά του εργα. Από τα 52 βιβλία του, τα 450 αρθρα του, τις 70 μεταφράσεις του κ.λ.π. εκείνα που αφορούν στη θεολογία του Μητροπολίτου Περγάμου κ.Ιωάννη Ζηζιούλα είναι: 1 διάλεξη στην Αθήνα το 1991 και 3 μεταφρασεις (2 αρθρων και 1 ομιλίας).
Το αξιοπεριεργο είναι ότι η πατερική θεολογία του Αθανασίου Γιέβτιτς παρ’ ότι εξέθρεψε γεννιές και γεννιές των νεοελλήνων και προκάλεσε τον θαυμασμό ολων των θεολογων και μη τώρα ξαφνικά αμφισβητείται ως δήθεν Ζηζιουλική (=οικουμενιστική!) από κύκλους ομως σκληροπυρηνικούς – ζηλωτικούς…φιλικά προσκείμενους στον Εφησυχάζοντα Επίσκοπο κ.Αρτέμιο.
Θυμίζω στους νεοελληνες τα βιβλία του π.Αθανασίου Γιέβτιτς «Χριστός αρχή και τέλος», «Φως Ιλαρόν», «Χριστός-Η χώρα των ζώντων», που δείχνουν τον συγγραφέα να ευρίσκεται σε ένα διαρκή διάλογο με τους Πατέρες, δηλαδή, να κυλάει στις φλέβες του –οπως ειπε κάποιος- όχι αιμα αλλά η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.
Πατερικός και ορθόδοξος είναι ο λόγος όχι μόνο του Αθανασίου Γιέβτιτς αλλά και των αλλων δυο Πατέρων του Αμφιλοχίου Ράντοβιτς και του Ειρηναίου Μπούλοβιτς, που είναι πολύ γνωστοί και πολύ αγαπητοί επίσης στην Ελλάδα.
Σε κάποια παλαιότερη ανάρτηση μου εγραφα:
«Μα αν σήμερα σαν ορθόδοξοι επαναανακαλύψαμε τους Πατέρες, την μυστική θεολογία της καθ’ ημας Ανατολής, εάν σήμερα ηρθαν στην επιφάνεια και τονίστηκαν οι μεγάλες δογματικές διαφορές μεταξύ της Ορθοδοξης και της παπικο-προτεσταντικής θεολογίας με τις ανάλογες υπαρξιακές συνέπειες, εάν σήμερα ξεφύγαμε από την «βαβυλώνεια αιχμαλωσία» μας στον δυτικό σχολαστικισμό και τον προτεσταντικό ηθικισμό, το οφείλουμε στους παραπάνω πατέρες και όχι μόνο βέβαια…
Σήμερα, οσο ποτέ αλλοτε γνωρίζουμε ξεκάθαρα τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της Ορθοδοξίας και της δυτικής θεολογίας και αυτό είναι καρπός της δουλειάς των ως ανω θεολόγων. Διαβάστε τις διδακτορικές εργασίες τους, τα κείμενα τους. Αυτοί εδωσαν το τελειωτικό κτύπημα κατά του παπισμού, της προτεσταντικής μεταρρύθμισης και του οικουμενισμού….
Η δική μου η μαρτυρία είναι ότι ευρισκόμενος κοντά σ’ αυτούς τους Πατέρες επι μια δεκαετία και πλέον δεν διαπίστωσα τίποτε από όλα αυτά για τα οποία τους κατηγορούν. Ακριβώς το αντίθετο: Ότι είναι ακραιφνώς ορθόδοξοι, με ευρεία θεολογική παιδεία, πιστά τέκνα του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, καταπέλτες εναντίον της δυτικής σκέψης και θεολογίας, πρωτεργάτες της ιστορικής μεταστροφής της ορθόδοξης θεολογίας, αναγεννητές του μοναχισμού, ξεγύμνωσαν και κατήγγειλαν την παπικο-προτεσταντική χριστιανοσύνη για την αλλοτροίωση του χριστιανικού ευαγγελίου και τον αντιευαγγελικό τρόπο ζωής και σωτηρίας του ανθρώπου.
Συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανακάλυψη της ορθόδοξης εκκλησιαστικής γνησιότητας και των πατερικών κριτηρίων όπως επι παραδείγματι οτι:
1.Ο Θεός είναι πρόσωπο και συγκεκριμένα τρια πρόσωπα. Εχουμε προτεραιότητα του προσώπου εναντι της ουσίας. Η Δύση αρνείται την προτεραιότητα του προσώπου στην ερμηνεία του Τριαδικού Δόγματος. (Βλέπε την εργασία του Αμφιλοχίου Ράντοβιτς: «Το μυστήριον της Αγίας Τριάδος κατά τον Αγιον Γρηγόριον Παλαμάν».
2.Αρνηση της προτεραιότητας του προσώπου σημαίνει αυτόματα αρνηση της διάκρισης ουσίας και ενεργειών στο Θεό.Η δύση την απορρίπτει αυτή τη διάκριση.Η διάκριση όμως αυτή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ορθόδοξης Τριαδολογίας, Κοσμολογίας, Χριστολογίας, Σωτηριολογίας.Το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχει η δεν υπάρχει θεός, αλλά αν ο Θεός είναι προσωπικός η απρόσωπος, δηλαδή αν εχει σχέση με την δημιουργία Του, τον κόσμο και τον ανθρωπο. (Βλέπε την εργασία του Ειρηναίου Μπούλοβιτς: «Το μυστήριον της εν τη Αγία Τριάδι διακρίσεως της ουσίας και ενεργείας κατά τον Αγιο Μάρκον Εφέσου τον Ευγενικόν»).
3.Η προτεραιότητα της ουσίας επίσης αμέσως σημαίνει προτεραιότητα της λογικής, ταύτιση της γνώσης με το «νοείν», ακριβώς στον αντίποδα του αποφατισμού και της εμπειρίας της προσωπικής κοινωνίας.
4.Κέντρο θεογνωσίας και θεοκοινωνίας του ανθρώπου είναι η καρδιά και όχι η λογική.Η γνώση του Θεού συνδέεται με την κάθαρση της καρδιάς, τον φωτισμό του νου και την θέωση.
5.Ο Θεός είναι αγάπη.Ενανθρώπησε από αγάπη και με την σταυρική του θυσία, δεν εχουμε «ικανοποίηση» της Θ.Δικαιοσύνης, αλλά αποκατάσταση του ανθρώπου στην προηγούμενη δόξα του.
6.Η αμαρτία είναι απώλεια της Θ.Χαριτος. Αρρώστεια της ανθρώπινης φύσης, σκοτασμός του νου.Δεν είναι νομική παραβαση. Δεν τίθεται σε δικανικά αλλά σε ιατρικά πλαίσια.
7.Η ψυχή είναι «κτίσμα», δημιουργείται μαζί με το σώμα και η σωτηρία συνίσταται στη θέωση ολοκλήρου του ανθρώπου, ψυχής και σώματος.
8.Στην Θ.Ευχαριστία φανερώνεται η Εκκλησία: ο ολος Χριστός.Δεν είναι ιστορικο καθίδρυμα, αλλά εικόνα της Βασιλείας του Θεού (Βλέπε την εργασία του Ιγνατίου Μίντιτς: «Το μυστήριο της Εκκλησίας» και του Αθανασίου Γιέβτιτς: «Η εκκλησιολογία του Αποστόλου Παύλου κατά τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο».
Αυτές οι θέσεις δίνουν το στίγμα της ορθής πίστης και ενσαρκώνουν υπαρξιακές συνέπειες στον καθημερινό βίο. Καθορίζουν τον τρόπο ζωής μας, την οργάνωση της ζωής μας σε ολους τους τομείς……..Σταθεροί και αμετακίνητοι στην πατρώα πίστη, ελληνομαθείς, που σημαίνει αυθεντική γνωση της πατερική θεολογίας, ευλογημένα τέκνα του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, οι Σέρβοι Πατέρες Αμφιλόχιος, Αθανάσιος, Ειρηναίος,… κ.λ.π. δίνουν τη μάχη για τον επανευαγγελισμό του λαού τους και την αφύπνιση της ορθόδοξης θεολογίας και ζωής».
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου