Ταραγμένη ανοιξη, για μια κατανόηση της εφηβείας

Του π.Βασιλείου Θερμού
εκδ. δομή,Αθήνα 2008

ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

«Στην εκκλησιά δέν προσευχόμουν μου ήταν δύσκολο νά επαναλάβω μπροστά στόν θεό της γιαγιάς μου τίς οργισμένες προσευχές του παππού καί τους θρηνώδεις ψαλμούς του. Ήμουν σίγουρος πώς δέν ήταν αυτά αρεστά στό θεό της γιαγιάς, όπως δέν ήταν καί σέ μένα. Γι' αυτό τό λόγο, τή στιγμή πού σφιγγόταν ή καρδιά άπό τό γλυκό πόνο γιά κάτι, ή όταν τή δαγκώνανε καί τή γρατσουνούσανε μικρές πίκρες της μέρας πού πέρασε, προσπαθούσα μέσα στήν εκκλησιά νά συνθέτω τίς προσευχές μου. Έφτανε νά σκεφτώ τήν άχαρη μοίρα μου κι αμέσως, χωρίς καμιά προσπάθεια, τά λόγια μόνα τους άραδιαζόντανε σέ παράπονο: Κύριε, Κύριε, μέ δέρνει ή πλήξη! Γρήγορα νά μεγαλώσω κάνε, δέν ύποφέρεται πιά τούτη ή ζήση! Δέν πάς νά πνιγείς, Κύριε, ώ, συγγνώμη!»226 (226. Μαξίμ Γκόρκι Ή εφηβεία, έκδ. Ζαχαρόπουλος, σ. 87).

Μιά διαπροσωπική σχέση μέ τό Θεό εμπεριέχει τό ρίσκο της διαμαρτυρίας καί της «άπρέπειας». Ανοίγει όμως τό δρόμο γιά τή ζωντάνια της σχέσης. Ευνοεί τή θρησκευτικότητα της αγάπης, όπως τό θέτει ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος: «"Ας ποθήσουμε γνήσια τό Χριστό, όχι μέ τό φόβο της κόλασης άλλά μέ τήν επιθυμία τής βασιλείας».227 (Εις την α προς Τιμόθεον,15,4,ΕΠΕ 23,399).

Σέ αυτό τό άθλημα θά δοκιμαστή ή Εκκλησία μας καί τότε ίσως οί έφηβοι θά έχουν άποδειχθή ευεργετικοί γιά όλους μας στό νά αναθεωρήσουμε τά κίνητρα της πίστης μας. Πρόκειται γιά ένα στόχο πού τόν αποδίδει γλαφυρά ό ίδιος άγιος μιλώντας γιά τόν απόστολο Παυλο: «Είχε μέσα του τό μεγαλύτερο άπ' όλα, τόν έρωτα του Χριστού, καί μέ αυτό θεωρούσε τόν εαυτό του μακαριώτερο όλων... Μία ήταν γιά εκείνον ή κόλαση καί ή τιμωρία καί ή γέεν-να, τό νά αποτύχει σέ αυτή τήν αγάπη».228 (228 Εις τον αγιον απόστολον Παύλον, ομιλία β΄,2,ΕΠΕ 36,423-425).

Κατανόηση καί ποιμαντική τής εφηβείας σημαίνει τήν έμπρακτη έγνοια πώς μπορώ νά διακρίνω την εικόνα του Θεού μέσα στόν έφηβο καί πώς νά βοηθήσω τήν εικόνα αυτή νά άναπτυχθή ακόμη περισσότερο στά συγκεκριμένα της θεία δώρα. Τό νά συνειδητοποιήσει καί νά πραγματώσει ό έφηβος τά δώρα του Θεου πού έχει μέσα του, αυτό είναι ό,τι περισσότερο μπορεί νά περιμένει άπό μιά σχέση μαζί μας.
«Λάμπει μέσα μου εκείνο πού αγνοώ, κι ωστόσο λάμπει». ( Οδυσσέα Ελύτη Τά ελεγεία της Όξώπετρας, σ. 7).