ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΛΟΥΚΑ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 

Του π.Ιωαννη Νικοπουλου

Μια επισκεψη πραγματοποιει ο Κύριος πανω στον δρομο! Επισκεπτεται μια πονεμενη ψυχη, μια αξιολυπητη μανα, η οποια την στιγμη εκείνη συνοδευει τον μονάκριβο υιο της στην ‘‘τελευταια κατοικια του’’. Ενα νεο παλληκαρι νεκρο μεταφερεται στο κοιμητηριο εξω από την πολη Ναίν. Αντικριζοντας ο Ιησούς εκεινη τη μητερα, η οποια ηταν και χηρα, αμεσως την συμπονεσε. Την σπλαχνισθηκε τοσο που την ευεργετησε, ανασταινοντας το ιδιο της το παιδι. Με ενα και μονο κελευσμα Του: «Νεανίσκε ἐγέρθητι» (Λουκ. ζ’,14), γυρισε τον νεο απο το θανατο στη ζωη. Τοτε ολοι με μια φωνη βροντοφωναξαν: ‘‘Σήμερα επισκέφθηκε ο Θεός το λαό Του’’(Λουκ. ζ’, 16). 

Μεσα στο Ευαγγελιο βλεπουμε πολλες φορες οτι ο Κυριος προτιμαει να επισκεπτεται ασθενεις και πονεμενους ανθρωπους. Και αυτοι οι πονεμενοι ανθρωποι φαινεται να εχουν μια ικανοτητα και μια ετοιμοτητα να δεχθουν την επισκεψη του Θεου! Οπως ο Κυριος επισκεφθηκε τη χηρα της Ναιν στο αποκορυφωμα του πονου, οταν εχει χαθει καθε ανθρωπινη ελπιδα, ετσι επισκεπτεται καθε ανθρωπο που ειναι ετοιμος για μια τετοια επισκεψη: Εχει φθασει στα ορια του, στο τελευταιο σκαλοπατι, δεν ελπιζει στις δικες του δυναμεις, στις δικες του δυνατοτητες, στον εαυτο του, στα ανθρωπινα. Με αλλα λογια μπορουμε να πουμε οτι ο πονος ειναι ο μονος τροπος με τον οποιο "συλλαμβανει" ο ανθρωπος το Θεο!!!  Οπως η γεννα, η ζωη, ερχεται μεσα απο τους πονους, ετσι και η πνευματικη αναγεννηση ερχεται μεσα απο τον πονο. Οχι γιατι ο Θεος θελει να ποναμε, αλλα γιατι ο πονος μας προσγειωνει, μας βγαζει απο την ανωριμοτητα, απο μια ψευδαισθηση παντοδυναμιας που εχουμε: Οτι "μπορω να ζησω και χωρις το Θεο"!!! Για να μπορεσει, λοιπον,  ο ανθρωπος να γεννηθει στη Ζωη μοναδικη προυποθεση ειναι ο πονος!"Ταυτα εδει παθειν τον Χριστο και εισελθειν εις την δοξαν αυτου"(Λουκ. κδ,26).

Ο Θεος, αγαπητοι μου,  μας καλει να συναντηθουμε μαζι του και με τον εαυτο μας μεσα απο τις ευλογιες, τα χαρισματα και τα δωρα τα οποια μας δινει. Εμεις, ομως, εγκλωβιζομαστε στα χαρισματα μας, στις επιτυχιες μας, στα κατορθωματα μας, τα θεωρουμε ολα δικα μας επιτευγματα οποτε δεν μπορουμε να δουμε  ουτε το Θεο, ουτε τον εαυτο μας!!! Τοτε ο Θεος επιτρεπει στη ζωη μας τον πονο, την δοκιμασια. Μεσα απο τον πονο ο Θεος καλει τον ανθρωπο να γνωρισει τον εαυτο του και να γνωρισει το Θεο του. Θελει να μας οδηγήσει στην αλήθεια μας. Στην πραγματική μας ταυτότητα. Κι αυτο για να γινει πρεπει να γκρεμιστει το ψευτικο ειδωλο του εαυτου μας, να τσακιστει το "εγω" μας και μεσα απο τις ρωγμες της σκληρης του επιφανειας να περασει το ζωογονο φως του Θεου.

Και εδω  τιθεται το ερωτημα: Ο πονος μας βοηθαει και μας σωζει παντα; Οχι.  Ο πονος απο μονος του δεν σε κανει αγιο! Αντιθετα μπορει να σε κανει  πιο σκληρο, και κλειστο και δυστροπο!  Ομως σου δινει τη δυνατοτητα να κατεβεις πιο βαθεια μεσα στην υπαρξη σου! Εαν κανεις τη σωστη αναγνωση και τη σωστη διαχειρηση του πονου, της δοκιμασιας, τοτε ο πονος θα γινει ο καλυτερος "φιλος" σου με ευεργετικα και σωστικα αποτελεσματα!!!

Το πρωτο που σου φανερωνεται, μεσα απο τον πονο,  ειναι η κτιστοτητα σου, οτι εισαι ενας ανθρωπος με περιορισμενες δυνατοτητες και με ημερομηνια ληξεως: Ο πονος σου διαλυει αμεσως την παντοδυναμια του "εγω", την μεγαλη ιδεα που εχεις για τον εαυτο σου, οτι εσυ εισαι και κανενας αλλος, και οτι μπορεις να ελεγχεις τους παντες και τα παντα! Για να μπορεσεις, δηλαδη,  να βρεις πραγματικα ποιος εισαι πρεπει να νεκρωσεις τον ιδιο τον εαυτο σου, να απογυμνωσεις την εικονα σου, να διαλυσεις τις προκαταληψεις σου και τις εμμονες σου. Η αγιοτητα, η αληθινη σχεση με τον εαυτο μας και με το Θεο γινεται μονο σε οριακες καταστασεις της υπαρξης, στην απολυτη απογυμνωση και "νεκρωση"! Γιατι οσο προσπαθουμε να αποδειξουμε οτι κατι ειμαστε κι εμεις, κατι καναμε κι εμεις για να κερδισουμε τα δωρα του Θεου,  και δεν αισθανομαστε οτι οι δυνατοτητες μας ειναι περιορισμενες, τοσο η καρδια μας δεν ανοιγει πληρως στο Θεο. Οταν, ομως, νοιωσουμε οτι ολα ειναι δωρεα, χαρισμα, τιποτε δεν ειναι δικο μας, τοτε καταλαβαινουμε, την αγαπη του Θεου για τον ανθρωπο. Ο Θεος ερχεται εκει που ο ανθρωπος ειναι τελειως απογυμνωμενος, "νεκρωμενος"!  Αυτη δεν ειναι η προσπαθεια μας μεσα απο την ασκηση στην Εκκλησια μας; Να νεκρωσουμε εαυτους; Τοτε μας επισκεπτεται ο Θεος!

Εμεις δεν εχουμε επισκεψεις του Θεου, γιατι αρνουμαστε το Θεο, θελουμε τη δικαιωση μας! Ειμαστε βολεμενοι στις επιτυχιες μας, στις δυναμεις μας και δεν μπορουμε να δουμε παρα περα απο τον εαυτο μας! Οι αδυνατοι και οι πονεμενοι εχουν μια  ικανοτητα να "βλεπουν" και να αναγνωριζουν τις επισκεψεις του Θεου! Οσο, λοιπον, ο ανθρωπος νοιωθει ισχυρος στις δυναμεις του, στις επιτυχιες του, τοσο περισσοτερο γινεται ανημπορος να αναγνωρισει την επισκεψη του Θεου. Οσο πιο χαμενος και  ανισχυρος νοιωθει   ο ανθρωπος, τοσο μεγαλυτερες ελπιδες εχει, αρκει να μην εγκλωβιστει στον εαυτο του, στη μιζερια του, στα προβληματα του, στην απελπισια και στο κλαψουρισμα, αλλα να αναγνωρισει το Θεο, να καταφυγει σ΄αυτον και να ομολογησει την αποτυχια του: "Κυριε ειμαι ολος μια αποτυχια κανε με οτι θελεις"!

Ο πονος, αγαπητοι μου, ειναι βασικο κομματι της ζωης. Δεν υπαρχει ζωη χωρις πονο, χωρις σταυρο! Ο Χριστος δεν εξαιρεθηκε απο τον πονο! Ο σταυρος του Χριστου μας αποκαλυπτει ακριβως οτι η ζωη εινα σταυροαναστασιμη! Ο Χριστος ζει την απορριψη, την περιφρονηση, την εγκαταλειψη ακομα και του Θεου Πατερα! "Θεε μου, Θεε μου γιατι με εγκατελειψες;". Κλαιει στον ταφο του Λαζαρου μπροστα στο γεγονος του θανατου, κλαιει στη Γεθσημανη και φοβαται. Η Παναγια ενταφιαζει το παιδι της, οι Αγιοι υποκεινται σε μαρτυρια φοβερα. Αυτο τι σημαινει; Σημαινει οτι  στην Εκκλησια δεν εξαφανιζεται ο πονος, ουτε τα προβληματα. Αλλα τι συμβαινει;  Με την παρουσια του Αγιου Πνευματος στη  ζωη σου, το καθε προβλημα σου δινει την ευκαιρία να δεις διαφορετικα την ζωή, τον εαυτό σου, το συνανθρωπο, το Θεό σου. Σου δινεται η δυνατοτητα να πονας και να ελπιζεις, να πονας και να εχεις χαρα, να μπορεις να μετατρεψεις τον πονο σε μια διεξοδο προς στο  Θεο!!!