Ο Μητροπολίτης Πατρών στην υποδοχή των διασωθέντων από το Πλοίο Nοrman Atlantis στο Λιμάνι των Πατρών

Τά ξημερώματα τῆς Τρίτης καί περί ὥρα 3π.μ., ἔφθασε στό λιμάνι τῶν Πατρῶν τό πλοῖο Europa Cruise, τό ὁποῖο μετέφερε 15 ἐκ τῶν διασωθέντων ἐπιβατῶν τοῦ πλοίου NORMANATLANTIC, τό ὁποῖο ἐτυλίχθη στίς φλόγες πλέοντας ἀπό Ἑλλάδα γιά Ἰταλία.

Τούς ἀδελφούς μας, Πατρινούς καί ἐξ ἄλλων μερῶν τῆς Ἑλλάδος καί ἐξ Ἰταλίας, ὑπεδέχθησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ Γ.Γ. Ἀποκεντρωμένης Διοίκησης Γιῶργος Διδασκάλου, ὁ Περιφερειάρχης Ἀπόστολος Κατσιφάρας, ὁ Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης μαζί μέ Ἀντιδημάρχους, ἡ Πρόεδρος τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἄννα Μαστοράκου, ὁ Διοικητής τοῦ ΠΓΝΠ Χαράλαμπος Μπονᾶνος, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Γρηγόρης Ἀλεξόπουλος, ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΟΔΕ Ν.Δ. Γιάννης Μάκκας, ὁ Βουλευτής Βασίλης Χατζηλάμπρου καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ΟΛΠΑ Κώστας Πλατυκώστας.

Οἱ σκηνές ἦταν ἐξαιρετικά συγκινητικές, μέ τούς διασωθέντες μετά ἀπό τόση ταλαιπωρία συμπολίτες μας καί τούς ἄλλους ἀδελφούς, νά ἐναγκαλίζονται τά ἀγαπημένα τους πρόσωπα καί ὅλους ὅσοι τούς ἀναμένουν καί νά διεκτραγωδοῦν τίς φρικτές σκηνές τίς ὁποῖες ἔζησαν στό φλεγόμενο πλοῖο.

Ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ λοιποί πού ὑποδέχθησαν τούς διασωθέντες ἀδελφούς, ἐξέφρασαν τήν χαρά καί τήν βαθειά συγκίνηση γιά τήν σωτηρία τους καί τήν ἐπιστροφή μέ ἀσφάλεια στά σπίτια τους καί εὐχήθηκαν ὑγεία καί δύναμη. Ὅσοι ἐκ τῶν διασωθέντων εἶχαν προορισμό ἄλλα μέρη ἐκτός Πατρῶν, φιλοξενήθηκαν σέ ξενοδοχεῖο τῆς πόλεως.

Σέ δήλωσή του στά Μ.Μ.Ε. ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε εὐχαριστίες πρός τόν Θεό καί τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ἐπίσης τήν βαθειά του ἱκανοποίησή του γιά τήν ἐπιστροφή τῶν διασωθέντων, τήν εὐχή νά εἶναι καλά στήν ὑγεία τους οἱ ὑπόλοιποι πού ἔφθασαν σέ ἄλλα μέρη καί τήν προσευχή νά ἀναπαύῃ ὁ Κύριος τίς ψυχές ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή στό φλεγομένο πλοῖο. Ἐπίσης ἐπήνεσε καί εὐχαρίστησε ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατέβαλαν ὑπεράνθρωπες προσπάθειες γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας.

Πηγή:Amen.gr

Η Εορτή της Γέννησης του Χριστού στον Αγιο Ιωακείμ Εξω Αγυιάς Πατρων

Με κάθε ιεροπρέπεια εορτάστηκε η μεγάλη Δεσποτική εορτή της κατά Σάρκας Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωακείμ Εξω Αγυιάς.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, τελέσθηκε μέσα σε κλίμα κατάνυξης η πανηγυρική θεία λειτουργία των Χριστουγέννων απο τον π.Ιωάννη μεσα σε ενα ασφυκτικά καταμεστο Ιερό Ναό με την παρουσία κυρίως νεων ανθρώπων και πολλών παιδιών. Κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού ο Εφημέριος του Ναού μας π.Ιωάννης ανέγνωσε την Ποιμαντορική Εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ.Χρυσοστόμου επί τη δεσποτική εορτή της Θείας Ενανθρωπήσεως.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο π.Ιωάννης αφου ευχαρίστησε ολους τους ενορίτες για την παρουσία τους και την μεγάλη συμβολή τους στις προσπάθειες ιδρυσης, ανάπτυξης και οργάνωσης της Νέας Εκκλησιαστικής μας Κοινότητος, ευχήθηκε σε ολους ετη πολλά και ευλογημένα.

Ακολούθησε η καθιερωμένη δεξίωση στο Αρχονταρίκι μας οπου προσεφερθησαν καφές και πολλά γλυκίσματα προσφορα των εκλεκτών κυριών της Ενορίας μας. Ανταλλάξαμε ευχές και ψάλλαμε μεσα σε μια εορταστική ατμόσφαιρα το «χιονια στο καμπαναριο», «Αγια Νύχτα», «Παει ο παλιός ο χρόνος»…..τα κάλαντα και εκλησιαστικούς υμνους των Χριστουγέννων.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΤΟΠΟ: www.thebest.gr

Σε δύσκολους καιρούς η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό επαναπροσδιορίζεται. Η εκκλησία σε εποχές ανέχειας καλείται περισσότερο από ποτέ να αναπτύξει το φιλανθρωπικό έργο της, καθώς οι άνθρωποι που ζητούν βοήθεια, αυξάνονται. Όπως συμβαίνει τελευταία και στην Πάτρα. 

Η Ιερά Μητρόπολη Πατρών την τελευταία δεκαετία προσέφερε σε χρήμα, 15,5 εκ. ευρώ σε απόρους, όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο thebest.gr. 

Ο Επίσκοπος Πατρών μιλά για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. "Oδηγήθηκε, ως μη ώφελε, σ’ αυτή" αναφέρει, χαρακτηρίζει τους νέους ως τις «χρυσές εφεδρείες», από τις οποίες θα ξεκινήσει η ανατροπή, για τον Μακαριστό Χριστόδουλο «ο οποίος είχε φλόγα ψυχής για τον Χριστό και ζέση καρδιάς για την Ελλάδα», ενώ εξηγεί τους λόγους για τους οποίους απέκτησε Βοηθό.

Η Πάτρα τίμησε το Πολιούχο της Άγιο Ανδρέα Ποια ήταν η ανταπόκριση των πιστών στα φετινά Πρωτοκλήτεια, ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε;

«Οι εφετινές εκδηλώσεις ήταν πρωτότυπες, λίαν ενδιαφέρουσες και επιτυχημένες. Οι Πατρινοί αγκάλιασαν τις εκδηλώσεις αυτές και με την αθρόα παρουσία και συμμετοχή τους, ως πιστά και τίμια μέλη της Εκκλησίας,εβεβαίωσαν για μιά ακόμη φορά, ότι η ζωή τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ιερό πρόσωπο, τήν αγία ζωή και το σωτήριο έργο του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου.

Για τον λόγο αυτό εκφράζομε τις θερμές ευχαριστίες, τον έπαινο και την ευαρέσκειά μας προς όλους για την συμμετοχή τους στα Πρωτοκλήτεια. Η ζωή και η πνοή της Πάτρας είναι ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας και τα πάντα σ' αυτή την πόλη υφαίνονται και εξελίσσονται με κέντρο το ιερό πρόσωπό του και το ιερόΑποστολείο του, δηλαδή τον Ιερό Ναό του, όπου φυλάσσονται η Αγία Κάρα του και ο Σταυρός του μαρτυρίου του».

Σε λίγες εβδομάδες θα γιορτάσουμε τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Τις τελευταίες δεκαετίες τα Χριστούγεννα συνδυάστηκαν με την κατανάλωση και πολλές φορές με την υπερκατανάλωση. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα λόγω κρίσης. Ποιο είναι τελικά το νόημα των Χριστουγέννων;

«H εορτή των Χριστουγέννων είναι η μητρόπολη των Εορτών, ως λέγει χαρακτηριστικά ο Ιερός Χρυσόστομος. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να θεώσητον άνθρωπο, να τον αποκαταστήση στην αρχαία μακαριότητα, να τονλυτρώση, να τον σώση. Η εορτή έχει καθαρά πνευματικό και ουράνιο χαρακτήρα και όχι καταναλωτικό, ως δυστυχώς συμβαίνει τελευταία. Κάποιοι, ίσως πολλοί, εορτάζουν Χριστούγεννα κατά «παραγγελίαν», Χριστούγεννα «χωρίς Χριστό». Η αγία μας Εκκλησία δίδει το μήνυμα της εορτής μέσα από την υμνογραφία της. «Δεύτε Χριστοφόροι Λαοί κατίδωμεν, θαύμα πάσαν έννοιαν, εκπλήττον και συνέχον...» (Δοξαστικό των τροπαρίων της ΣΤ΄ Ώρας των Χριστουγέννων) και «Χριστός γεννάται την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα», αυτό δηλαδή που λέγει ο ποιητής με απλά, δικά του λόγια. «Χριστούγεννα, ξανάνιωμα του παλιωμένου κόσμου».

Στα χρόνια της κρίσης ο κόσμος έχει επιστρέψει στο Θεό; Ποια είναι η στάση της νεολαίας;

«Ο Λαός γνωρίζει, ότι η μόνη του ελπίδα είναι ο Κύριός μας, ο Δημιουργός μας. Σε ώρες δύσκολες και σε καιρούς κρίσιμους, οι πάντες καταφεύγουν στην αγκάλη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία, ως το άγιον Σώμα του Χριστού, ουδέποτεαπεγοήτευσε τον άνθρωπο. Δεν είναι εξ’ άλλου ανθρώπινος οργανισμός, αλλάθεανθρώπινη κοινωνία. Οι νέοι μας είναι η χρυσή ελπίδα της κοινωνίας μας. Είναι οι χρυσές εφεδρείες μας. Πιστεύομε ότι η ανατροπή θα αρχίση από τους νέους, οι οποίοι με τον δικό τους ενθουσιασμό και την αγνότητα καρδιάς, με την γνησιότητα και ειλικρίνεια που εκφράζονται και ζουν, θα συνετελέσουν στην αναγέννηση της κοινωνίας, έχοντας ως οδηγό τους τον Θεάνθρωπο, ο οποίος έκανε την επανάσταση της αγάπης, κενώσας ουρανούς και κατελθών εις τηνγην, για να ανέλθη ο άνθρωπος στους ουρανούς».

Ποια είναι η δική σας θέση για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Φτάσαμε σε σημείο να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα.

«Πονάει η ψυχή μας και οδύνη καταλαμβάνει το είναι μας, διότι όλα τα δεινά που υφιστάμεθα ως κοινωνία, είναι αποτελέσματα της αποστασίας μας από τον Θεό και της κακής πολιτικής, η οποία δυστυχώς ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά και γενικώτερα, τόσον όσον αφορά στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά θέματα και ζητήματα της Πατρίδας μας. Η χώρα μας οδηγήθηκε, ως μη ώφελε, σ’ αυτή την κατάσταση η οποία ταλαιπωρεί τους Έλληνες και κυρίως την νέαγενηά, που βασανίζεται ένεκα της ανεργίας, της ελλείψεως στόχων στη ζωήκ.ο.κ. Λυπούμεθα για αυτή την δεινή κατάσταση και αγωνιζόμεθα, ως Εκκλησία, με όλες μας τις δυνάμεις προκειμένου να βοηθήσωμε, ώστε ο τόπος μας να βγηαπό το τέλμα. Πρέπει τα λάθη του παρελθόντος, να μας διδάξουν, ώστε να βρούμε τον δρόμο μας και την αξιοπρέπειά μας.»

Μιλήστε μας για το φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μητρόπολης. Πόσοι άνθρωποι σιτίζονται καθημερινά;

«Η Εκκλησία στέκεται κοντά στον άνθρωπο ως φιλόστοργη μάνα και εκτός από την κάλυψη των πνευματικών του αναγκών, μέσω της μυστηριακής ζωής και της διδασκαλίας του λόγου του Θεού, ενδιαφέρεται και για την θεραπεία των υλικών του αναγκών, ιδιαίτερα σήμερα που πολλοί συνάνθρωποί μας πένονται και δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις βασικές ανάγκες της ζωής τους. Εμείς έχομε διακηρύξει, ότι ο στόχος μας είναι «ουδείς να πεινάη στην πόλη μας». Για το σκοπό αυτό έχομε κηρύξει πανστρατιά δυνάμεων, ώστε ναανταποκρινώμεθα στις ηυξημένες απαιτήσεις των συνανθρώπων μας.

Προ ημερών, σε μεγάλη εκδήλωση, με την ευκαιρία των Πρωτοκλητείων 2014,εκάναμε απολογισμό του φιλανθρωπικού έργου της Μητροπόλεώς μας και εκεί είχαμε την δυνατότητα να είπωμε πολλά και να ευχαριστήσωμε όλους όσοι βοηθούν στο φιλόθεο και φιλάνθρωπο έργο μας. Στις ενορίες μας λειτουργούν τράπεζες αγάπης, φιλόπτωχα ταμεία, κοινωνικά φροντιστήρια κ.λ.π. Δίδονται υποτροφίες, σε 20 φοιτητές για εσωτερικό και εξωτερικό, διανέμεται φαγητό κατ’ οίκον σε εμπερίστατους αδελφούς, καλύπτονται έξοδα νοσηλείας, είτε για το εσωτερικό, είτε για το εξωτερικό και θεραπεύονται οι ανάγκες σε είδη, πλήθους ανθρώπων. Λειτουργεί η μαθητική εστία της Μητροπόλεως, χώρος φιλοξενίας απόρων φοιτητών και κατ’ αυτάς τας ημέρας εγκαινιάστηκε ο ξενώνας της Ιεράς Μητροπόλεως για την φιλοξενία συγγενών απόρων ασθενών, που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία της πόλεως μας.

Ενδεικτικά αναφέρομε, ότι τα τελευταία 10 έτη, η προσφορά της Ιεράς Μητροπόλεώς μας εις χρήμα, ανήλθε σε 15.500.000 €. Όμως αυτές είναιεμβαλωματικές λύσεις. Δεν διορθώνουν τα πράγματα. Αν δεν υπάρξη φροντίδα εκ μέρους της πολιτείας για ένα σταθερό εισόδημα σε κάθε οικογένεια, το πρόβλημα όχι μόνο θα χρονίζη, αλλά και οξύτερο θα γίνεται».

Ολοένα και πιο συχνά βλέπουμε ανθρώπους να καταλαμβάνονται από απελπισία, σε σημείο μάλιστα που κάποιοι σκέφτονται και άλλοι δυστυχώς να θέτουν τέρμα στη ζωή τους. Θυμάστε κάποια ιδιαίτερη περίπτωση που έφτασε σε σας; Πώς αντιμετωπίζετε τέτοιες καταστάσεις;

«Δυστυχώς κάθε ημέρα αντιμετωπίζομε τέτοιες καταστάσεις. Όλους τους στηρίζομε με όλη μας την αγάπη. Τους βοηθάμε να σταθούν στα πόδια τους, να δουν την ζωή θετικά. Τους ενισχύομε πνευματικά και με όποιο άλλο τρόπο δυνάμεθα. Κυρίως τους βοηθάμε να επανακτήσουν την πίστη τους στον Θεό, τόθάρρος και την αυτοπεποίθηση που τους χρειάζεται για να προχωρήσουν. Οι δυσκολίες υπάρχουν πάντοτε στη ζωή. Δεν είναι ένα πέλαγος η ζωή μας γαλήνιο μόνο, αλλά έχει και τρικυμίες. Ο Λαός λέγει μια σοφή παροιμία «Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται». Η ελπίδα μας «αθανασίας πλήρης» (Σοφ. Σολομ. 3,4), ως λέγει η Αγία Γραφή. Δεν είμαστε μόνοι μας στη ζωή. Ο Θεός μας κρατάει από το χέρι και αν προσέξωμε θα ακούσωμε την γνώριμη φωνή Του, και θα αισθανθούμε την γλυκυτάτη παρουσία Του. «Ολιγόπιστε! εις τιεδίστασας;» (Ματθ. 14,31). Παιδί μου, γιατί ολιγοπίστησες και δείλιασες; Αφού είμαι μαζί σου.

Θέλω να υπογραμμίσω και κάτι ακόμα. Ο Λαός μας έχει περάσει καιδυσκολώτερες εποχές. Όμως ποτέ δεν ελύγισε. Προς καιρόν εδυσκολεύθη και πολύ μάλιστα, αλλά δεν εκάμφθη. Ας γίνη το παρελθόν, διδάσκαλος του παρόντος και οδηγός για το μέλλον.

Ένας σοφός έλεγε: «του πόνου το ψωμί όποιος δεν έφαγε, μόνο εκείνος δεν σας γνώρισε, ω ουρανοί» (Γκαίτε). Οι θλίψεις και οι δυσκολίες της ζωής, μας βοηθούν να λάμψωμε περισσότερο, όπως συμβαίνει με το χρυσάφι που δοκιμάζεται μέσα στο καμίνι».

  

Κατά καιρούς διατυπώνονται απόψεις σύμφωνα με τις οποίες, η «φωνή» της εκκλησίας και δη του Αρχιεπισκόπου δεν ακούγεται σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;

«Θεωρώ ότι στους καιρούς μας, μόνο η φωνή της Εκκλησίας ακούεται και μόνο η παρουσία της δίδει νόημα, πλέον, στη ζωή, ουράνια αξιοπρέπεια και κύρος αθανασίας. Για τα φλέγοντα ζητήματα και τα ποικίλα προβλήματα και άποψη συγκεκριμένη έχομε ως Εκκλήσια και στάση την οποία εκφράζομε με τον τονπεπαρησιασμένο λόγο μας και με την γραφίδα μας. Σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο εσείς αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά. Όμως η Εκκλησία δεν είναι μόνο τοπική, αλλά οικουμενική. Ως εκ τούτου η υπεύθυνη, συνετή και επίκαιρη στάση, αλλά και η πάντοτε σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, ενός ποιμένος μιας επαρχίας, αφορά γενικώτερα στο σώμα της Εκκλησίας.

Σε κεντρικό επίπεδο θεωρώ, ότι η Εκκλησία έχει επιτύχει πολλά πράγματα, ακολουθώντας σοφή και συνετή γραμμή και σώζουσα οδό δια της πεπνυμένηςπηδαλιουχίας της νοητός νηός, του σκάφους δηλαδή της καθ’ Ελλάδα Εκκλησίας, υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδοςκ.κ. Ιερωνύμου. Η αδέκαστη ιστορία θα επιβεβαιώση του λόγου μας το ασφαλές».

Θα ήθελα να μιλήσουμε για τον Μακαριστό Χριστόδουλο, τον οποίο γνωρίζατε. Πώς θα τον «σκιαγραφούσατε»; Αν ζούσε ποια θεωρείτε ότι θα ήταν η στάση του;

«Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήτο μια μεγάλη προσωπικότης. Ένας χαρισματικός και σπάνιος άνθρωπος. Ένας φωτισμένος Εκκλησιαστικός ηγέτης, ο οποίος είχε φλόγα ψυχής για τον Χριστό και ζέση καρδιάς για την Ελλάδα και ενέπνευσε με την όλη ζωή και πολιτεία του. Είχε οράματα και αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις και τα τάλαντα που του είχε δώσει ο Θεός να τα πραγματοποιήση. Ήτο αγνός άνθρωπος, απλούς και αυθεντικός καιπροσεφέρθη θυσιαστικά για τον τόπο μας και για την Εκκλησία του Χριστού. Επί των ημερών του η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ανεπτερώθη, οι νέοι εμπιστεύτηκαν την Εκκλησία, οι πάντες ανεγνώρισαν στο πρόσωπό του, τον γνήσιο πατέρα και πνευματικό οδηγό. Δεν έδωκε στα μάτια του ύπνο και στα βλέφαρά του νυσταγμό για την δόξα του Θεού και την σωτηρία των ανθρώπων. Ο λόγος του ηκούετο ως βροντή υδάτων πολλών και η γραφίδα του ήλεγξε και άνοιξε δρόμους πνευματικούς.

Όμως η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού, ως εκ τούτου ο Κύριος, όταν ήλθε η ώρα η κατάλληλη, τον εκάλεσε κοντά Του. Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε, υποθετικά. Τί θα γινόταν τώρα δηλαδή, αν θα ζούσε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Πάντως είμεθα βέβαιοι, ότι θα έδιδε τα πάντα για τον Χριστό και την Ελλάδα, ως έπραξε και όταν ζούσε επί της γης. Εμείς έχομε την παρακαταθήκη που μας άφησε, όπως και όλοι οι πατέρες μας οι οποίοι αγάπησαν βαθειά την Ορθόδοξη Ελλάδα και ως εκ τούτου πρέπει νααγωνιζόμεθα με όλες μας τις δυνάμεις για τη δόξα του Κυρίου μας και την σωτηρία των ανθρώπων που μας εμπιστεύτηκε ο Θεός, για την πρόοδο και το καλό της Πατρίδος μας. Για την Ορθόδοξη παράδοση και ιδιοπροσωπία μας, για την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας».

Πρόσφατα αποκτήσατε Bοηθό Επίσκοπο. Ποιοι λόγοι το επέβαλαν; Μιλήστε μας για τον Επίσκοπο Κερνίτσης κ. Χρύσανθο Στελλάτο

«Η Μητρόπολις των Πατρών είναι ιστορική, Αποστολική, πολυάνθρωπος καιπεριάκουστος. Το έργο το οποίο επιτελείται εις αυτήν είναι τεράστιο και καθ’ημέραν γίνεται μεγαλύτερο, ένεκα της απαιτήσεως των καιρών. Καλύπτομε, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, όλους τους τομείς, των ενδιαφερόντων του ποιμνίου μας. Λειτουργική ζωή, κήρυγμα, νεανικό έργο, φιλανθρωπία, παρουσία στο Πανεπιστήμιο - ΤΕΙ (50.000 φοιτηταί και πλέον), διακονία στα Νοσοκομεία, στις φυλακές κ.λ.π.

Πιστεύομε ότι, η τρίτη πόλη και μητρόπολη της Ελλάδος έχει κάθε λόγο νακατέχη θέση βοηθού Επισκόπου. Δια τούτο και εζητήσαμε από τον Μακαριώτατοκαι την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, να μας δοθή, κατόπιν βεβαίως ψηφοφορίας, η μια κενή θέση βοηθού Επισκόπου που προέκυψε. Ἑτσι μεταξύ των Μητροπόλεων που εζήτησαν την θέση, η Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την γενομένην μυστική ψηφοφορία, προέκρινε η θέση να δοθήστην Ιερά Μητρόπολη Πατρών. Εμείς μετά ταύτα προετείναμε το τριπρόσωπο της Εκλογής δηλαδή, τρεις Αρχιμανδρίτες μας, εκ των οποίων εψηφίσθη ο π. Χρύσανθος Στελλάτος, προς χαράν μεγίστην ημών προσωπικώς και σύμπαντος του Εκκλησιαστικού Σώματος της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεώς μας.

Η χειροτονία του π. Χρυσάνθου εγένετο με εκκλησιαστική κατάνυξη, συγκίνηση και λαμπρότητα στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέου, σημειωτέον ότι για πρώτη φορά εγένετο χειροτονία Επισκόπου στην Πάτρα, και του εδόθη ο τίτλος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, είναι ένας σεμνός και καταξιωμένος Κληρικός, άοκνος εργάτης της Εκκλησίας μας, πιστός και αφοσιωμένος στην Ιερά Αποστολή του και αγαπητός από τον Ιερό Κλήρο και τον Πατραϊκό Λαό. Σημειωτέον, ότι ουδέποτε εζήτησε την προαγωγή του, ουδέποτε μας ενόχλησε για κάτι τέτοιο, αλλά ημείς επράξαμε κατά την καρδίαν ημών και ακραδάντως πιστεύομε ότι ενεργήσαμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Παραμένει Διευθυντής των Μ.Μ.Ε. της Ιεράς Μητροπόλεως και παράλληλα υπηρετεί, Αρχιερατικώς πλέον, εν απολύτω συνεργασία και υποδειγματική αγάπη μαζί μας και με τους ευλαβείς Κληρικούς μας, την Ιερά Μητρόπολη Πατρών.

Η εκλογή του π. Χρυσάνθου, προσωπικώς επλήρωσε την καρδία μας χαράς και ευφροσύνης. Ευχόμεθα δε από τα βάθη της ψυχής μας, να δώση ο Θεός, να προαχθούν και άλλοι Κληρικοί της Μητροπόλεώς μας, διότι έχομε Κληρικούς αδάμαντες, λάμποντες από κάθε πλευρά».

Τα αίσχη, η ένωση και ένα… cheese cake!

Η ώρα περνά

και κανείς

δεν εμφανίζεται.

Τι συμβαίνει;

Μητροπολίτης Χόνγκ Κόνγκ Νεκτάριος

Βράδυ Κυριακής στο χαμένο μέσα στην ομίχλη Χονγκ Κονγκ. Ρίχνω μια ματιά στο διαδίκτυο και διαβάζω για αίσχη, προδοσίες και ενώσεις και σκέπτομαι: έχει γούστο σήμερα στο Φανάρι να συμφώνησαν ο Πάπας με τον Πατριάρχη την ένωση.

Έβαλα το καλό ράσο. Πήρα το δρόμο για το γραφείο. Έκανα και μία στάση στο ζαχαροπλαστείο να πάρω ένα cheese cake. Α, δεν θα με βρουν ανέτοιμο. Θα έρθουν οι Canossian Sisters από δίπλα για τα συχαρίκια, μπορεί να περάσει και ο Καρδινάλιος να πιούμε ένα oolong tea για το καλό. Να μην έχω ένα γλυκό να κεράσω;

Η ώρα περνά και κανείς δεν εμφανίζεται. Τι συμβαίνει; Στο διαδίκτυο συνεχίζουν να γράφουν για τα αίσχη και τις προδοσίες που συνετελέσθηκαν σήμερα στο Φανάρι. Δεν αντέχω. Βάζω το βίντεο από την σημερινή Πατριαρχική Λειτουργία. Βλέπω στον Πατριαρχικό θρόνο να χοροστατεί ο Μητροπολίτης Βοστώνης. Κάτι δεν πάει καλά, σκέπτομαι. Γιατί δεν χοροστατεί ο Πάπας; Είναι κουρασμένος; Σε λίγο βλέπω να εισέρχεται στον πατριαρχικό Ναό ο Πάπας Φραγκίσκος και να του υποδεικνύουν να καθίσει στο τιμητικό στασίδι απέναντι από τον πατριαρχικό θρόνο. Α, δεν πάμε καλά. Γιατί δεν εισήλθε στο Ιερό, να ενδυθεί τα άμφιά του, να συλλειτουργήσει με τον Πατριάρχη; Τι σόϊ ένωση είναι αυτή;

Συνεχίζω να παρακολουθώ το βίντεο. Ο Πατριάρχης με τους Ιεράρχες του Θρόνου κυκλώνουν την Αγία Τράπεζα και ο Πάπας με τους δικούς του κάθονται έξω από το Ιερό Βήμα κι απλά παρακολουθούν. Το Σύμβολο της πίστεως το εκφωνεί ένας Άρχοντας του Πατριαρχείου, ενώ την Κυριακή Προσευχή την λέει ο Πάπας. Γιατί δεν του επέτρεψαν να πει και το Σύμβολο της Πίστεως; Άρχισα να απογοητεύομαι. Που είναι τα αίσχη και οι προδοσίες; Έφθασε η ώρα της θείας Κοινωνίας. Ο Πάπας και οι δικοί του δεν πλησίασαν στο Άγιο Ποτήριο. Ορίστε, σκέφτηκα, θα μείνει το γλυκό. Ποιός θα φάει ολόκληρο cheese cake;

Φτιάχνω το oolong tea. Ακούω τις ομιλίες. Ούτε λέξη για ένωση. Πού είναι το μοντέλο Φεράρας-Φλωρεντίας; Δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Ψάχνω και βρίσκω το Κοινό Ανακοινωθέν. Πάλι ούτε λέξη για ένωση. Σοκαρίστηκα. Λες, σκέφτηκα, όλα αυτά που διάβαζα στο διαδίκτυο περί προδοσιών και ενώσεων να ήταν ανοησίες; Με ξεσήκωσαν βραδιάτικα και έχω και αυτό το cheese cake πάνω στο τραπέζι να περιμένει.

Κτυπά η πόρτα του Γραφείου. Αναθάρρησα. Ανοίγω. Ήλθε να με επισκεφθεί ένας από τους πρόσφυγες που προστατεύει η Μητρόπολη. Συγχυσμένος, του λέω να καθήσει. Για ποιό λόγο πέρασες από δω τέτοια ώρα, τον ρωτώ. Είναι χαρούμενος. Ήρθε να με ευχαριστήσει για την υποστήριξη. Μετά από τρία χρόνια αναμονής και σκληρό αγώνα για επιβίωση, πληροφορήθηκε ότι εγκρίθηκε η εργατική βίζα για Αμερική. Σε δύο μήνες φεύγει.

Συμμερίστηκα την χαρά του και δεν ξέρω γιατί αλλά το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο cheese cake. Άντε ευλογημένε, του είπα. Θα σου δώσω κι ένα ωραίο γλυκό να κεράσεις τους φίλους σου για τα ευχάριστα νέα. Το αγόρασα απόψε, συμπλήρωσα. Παρασύρθηκα από αυτούς που ασχολούνται καθημερινά περί όνου σκιάς και έχουν χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικής ζωής. Φαντασιώνονται τους ομολογητές. Άκαπνοι όμως και καλοπερασάδηκες. Μέσα στο βάλτο του διαδικτύου. Σαν τα βατράχια του Αισώπου. Ο πρόσφυγας με κοίταξε περίεργα. Με ευχαρίστησε με ευγένεια, πήρε το γλυκό και έφυγε.

Κάθισα και πάλι στο γραφείο και κοίταξα την οθόνη του υπολογιστή. Ο Πάπας και ο Πατριάρχης με χαιρετούν από το μπαλκόνι του Πατριαρχικού Οίκου. Σήκωσα κι εγώ την κούπα με το τσάϊ. Στην υγειά σας!

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

ΠΑΤΡΩΝ: Να αγαπάτε τον βοηθό μου περισσότερο από εμένα

Τον «τίμιο και ηγαπημένο αδελφό» του όπως ο ίδιος χαρακτήρισε τον νέο επίσκοπο Κερνίτσης κ. Χρύσανθο , χειροτόνησε χθές στον ναό του Πολιούχου Αγίου Ανδρέα, ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.

Όσοι βρέθηκαν στον ιερό ναό του Πρωτόκλητου έζησαν στιγμές ιδιαίτερα φορτισμένες από συγκίνηση. «Θα είμαστε αδελφοί και οι δυο εδώ και θα υπηρετούμε ως επίσκοποι τον ίδιο λαό, δεν θα είσαι κατώτερός μου...» είπε ο μητροπολίτης Πατρών προς τον χειροτονούμενο βοηθό επίσκοπό του, για να συνεχίσει λέγοντας προς τους κληρικούς της Πάτρας και τους πιστούς: «σας παρακαλώ να τον αγαπάτε περισσότερο από εμένα και να τον τιμάτε περισσότερο από εμένα».

Η φωνή του κ. Χρυσοστόμου «έσπασε» όταν θέλησε να δώσει τις βασικές οδηγίες του προς τον νέο επίσκοπο που θα υπηρετήσει στην Μητρόπολη των Πατρών. «Αγάπα και κάνε ότι θέλεις... Αγάπα αδελφέ μου αυτόν τον λαό» του είπε. Για να περιγράψει στη συνέχεια τη σχέση του λαού με τον Κλήρο "Όταν περπατάμε στον δρόμο στην Πάτρα και δεν μας φυλάνε μόνο το χέρι, αλλά και τα ράσα μας. Αυτόν το λαόν θα διακονήσεις ως επίσκοπος. Αυτών των ανθρώπων πρέπει τα χέρια εμείς να φυλάμε γιατί είναι οι άνθρωποι του Θεού, και μας έδωσε ο Θεός αυτήν την χαρά να ζούμε ανάμεσα τους, να διδασκόμεθα να δεχόμαστε την αγάπη τους,να βλέπουμε τα μάτια τους να σπινθηροβόλα από πίστη στο Θεό και από αγάπη στην πατρίδα"

ΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ

Αφού ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά Σύνοδο για την απόφαση τους να δεχθούν το αίτημα του για βοηθό επίσκοπο, εκφράζοντας παράλληλα την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός πως του δόθηκε η άδεια να χειροτονήσει ο ίδιος τον βοηθό επίσκοπό του, ο μητροπολίτης Πατρών μίλησε για το έργο και την προσφορά του επισκόπου Χρυσάνθου.

«Είναι ο παπάς της φτωχολογιάς, ο παπάς της αγάπης. Είναι ο παπάς που λειτουργούσε κάθε μέρα... Αυτόν τον εργάτη κάνουμε επίσκοπο σήμερα» είπε και πάλι συγκινημένος ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος που σημείωσε προς τον κ. Χρύσανθο πως γίνεται επίσκοπος σε μια δύσκολη περίοδο.

Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΜΕΝΟΥ

Νωρίτερα κατά την χειροτονητήριο ομιλία του, ο κ. Χρύσανθος αναφέρθηκε με νοσταλγηία προς τον γέροντα του μητροπολίτη Πατρών κυρό Νικόδημο αλλά και με ευγνωμοσύνη προς τον Αρχιεπίσκοπο «δια την πολλή του αγάπη και το πατρικό ενδιαφέρον προς την ελαχιστότητα μου» και την Ιερά Σύνοδο.

«Θα είμαι πάντοτε μαζί σας, βοηθός και συμπαραστάτης στους αόκνους αγώνας σας» είπε προς τον μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο τον οποίο ευχαρίστησε για την πατρική του αγάπη. Ο νέος επίσκοπος δεν ξέχασε ούτε τους ενορίτες του. Με φωνή που δύσκολα έβγαινε, αναφέρθηκε σε αυτούς που «επί 32 χρόνια συνεργαστήκαμε για τη δόξα του Θεού» και ευχαρίστησε αυτούς που του εμπιστεύθηκαν την ψυχή τους, όπως είπε χαρακτηριστικά.

«Ισταμε ενώπιον σας με ταπείνωση και προσέρχομαι μετα δέους» είπε ο κ. Χρύσανθος που αναφέρθηκε στην μοναχική του κουρά πριν απο 39 χρόνια στην μονή της Παναγίας «Γηροκομίτισσας».

Ιδιαίτερες αναφορές έκανε στοη ηγούμενο της μονής του Γηροκομείου, τον πρωτοσύγκελλο της Ι. Μητροπόλεως Πατρών, αρχιμανδρίτη κ. Αρτέμιο στους ιερείς που υπέγραψαν την συμμαρτυρία για να χειροτονηθεί ιερέας αλλά και στην μητέρα του, που τον παρακολουθούσε δίπλα ακριβώς με τα μάτια γεμάτα δάκρυα.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ ΓΕΜΑΤΟ ΝΑΟ

Παρά το γεγονός πως η ημέρα είναι εργάσιμη, ο υπερμεγέθης ναός του Αποστόλου Ανδρέα ήταν ασφυκτικά γεμάτος.

Στο συλλείτουργο, έλαβαν μέρος οι μητροπολίτες, Μαντινείας κ. Αλέξανδρος, Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, Σερρών κ. Θεολόγος, Αιτωλίας κ. Κοσμάς, Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Λευκάδος κ. Νικηφόρος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Φωκίδος κ. Θεόκτιστος, Καβάσων (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) κ. Εμμανουήλ και οι επίσκοποι Επιδαύρου κ. Καλλίνικος και Ωλένης κ. Αθανάσιος.

Στο Ιερό Βήμα, παρέστη συμπροσευχόμενος ο μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος.

ΠΑΤΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ | Ανδρέας Λουδάρος - Γιώργος Φερδής

Πηγή: Δόγμα

Ο Αρχιμανδρίτης π.Χρύσανθος Στελλάτος εξελέγη Επίσκοπος Κερνίτσης

Ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Οσίου Ιωακείμ Εξω Αγυιάς αιδεσιμολογιώτατος πρεσβύτερος Ιωάννης Νικόπουλος, τα μέλη της Ερανικής Επιτροπής Ανεγέρσεως του Ιερού Ναού, τα μέλη του Συλλόγου Φίλων Αγίου Ιωακείμ Εξω Αγυιάς, και το Προσωπικό του Ναού εκφράζουν τα θερμά τους συγχαρητήρια προς τον π.Χρυσανθο Στελλάτο για την ανάδειξη του εις Επίσκοπον, με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης, και ευχονται ετη πολλά, ευλογημένα και καρποφόρα στον αμπελώνα του Κυρίου μας-Αξιος!

Ο Αρχιμ. Χρύσανθος (κατά κόσμον Γεράσιμος) Στελλάτος γεννήθηκε το έτος 1952 εις Καμπιτσάτα Κεφαλληνίας. Εφοίτησεν εις την Ανωτέραν Ιερατικήν Σχολήν Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εκάρη μοναχός εις την Ιεράν Μονήν Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρών. Το έτος 1975 εχειροτονήθη Διάκονος και το 1982 Πρεσβύτερος από τον μακαριστόν Μητροπολίτην Πατρών κυρόν Νικόδημον (Βαλληνδράν), από τον οποίον έλαβε και το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νοκόδημος του έδωσε το όνομα Χρύσανθος, προς τιμήν του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσάνθου του από Τραπεζούντος, αρχιδιάκονος του οποίου είχε χρηματίσει ο Μητροπολίτης Νικόδημος.

Διετέλεσεν υπεύθυνος του Οικοτροφείου της Ιερατικής Σχολής της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και Προιστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου Πατρών. Υπηρέτησεν ως Καθηγητής Θεολόγος εις την Μέσην Εκπαίδευσιν.

Προσέφερεν τας υπηρεσίας του εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πατρών ως Διευθυντής των Μ.Μ.Ε. της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, ως Υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος, ως Πνευματικός και Υπεύθυνος Εφημέριος του ΑΤΕΙ Πατρών και ως Αρχιερατικός Επίτροπος Μεσσάτιδος.

Έλαβε το παράσημον του Αγίου Σάββα του Πατριαρχείου Σερβίας, διά την συμμετοχήν του εις ανθρωπιστικάς αποστολάς.

Λαμπρός ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Ι.Ν.Οσίου Ιωακείμ Εξω Αγυιάς

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη η Εξω Αγυιά τίμησε την εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου στον Νέο Ενοριακό Ιερό Ναό του Οσίου Ιωακείμ Νοτενών. Εκατοντάδες πιστοί με σεβασμό και ελπίδα, προσήλθαν ευλαβικά για να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο της Θεοτόκου, αναζητώντας παρηγοριά, δύναμη και στήριξη από τη Παναγία.

Την παραμονή τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής απο τον π.Ιωάννη, ο οποίος και ομίλησε επικαίρως αναφερόμενος εκτενώς στο πανσεβάσμιο πρόσωπο της Παναγίας καθώς και στο νόημα και τη σημασία της μεγάλης αυτής εορτής της Ορθοδοξίας μας.

Εν συνεχεία, κλήρος και λαός απέδωσαν τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου ενω με υποδειγματική τάξη πραγματοποιήθηκε η μεγαλοπρεπής περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας στους δρόμους της Εξω Αγυιάς, με τη συμμετοχή πλήθους πιστών.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, ιερουργησε ο π.Ιωάννης εν μεσω πληθούσης Εκκλησίας, εκατοντάδων πιστών που με πίστη, ευλάβεια και σεβασμό προς το πρόσωπο της Παναγίας μας, προσήλθαν για να τιμήσουν τη Μητέρα όλων μας, την Παναγία μας και να διαδηλώσουν τη πίστη τους στο πρόσωπο της Μητέρας του Θεανθρώπου, και να την παρακαλέσουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους.Μετα την Θ.Λειτουργία παρατέθηκε μικρή δεξίωση στο αρχονταρίκι του Ναού μας και αντηλλαγησαν ευχές μεταξύ των μελών της Εκκλησιαστικής μας Κοινότητος.

Η μεταστροφή του Χαρ.Φλωράκη μετά την επίσκεψή του στο Αγ.Όρος

Ο π.Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης διηγείται την προσωπική του εμπειρία με τον Χαρίλαο Φλωράκη (ιστορικό πρόεδρο και μορφή του ΚΚΕ Ελλάδος) κατά την διάρκεια της πρώτης επίσκεψής του στο Άγιο Όρος, καθώς και την εξομολόγηση 5:48 και την επιθυμία για την χριστιανική ταφή του (επιθυμία που δεν έγινε σεβαστή).

Ανα-ρωτώμενοι με τον Χρήστο Γιανναρά

Μια διαδικτυακή εκπομπή του antirisis.wordpress.com

Συναντάμε, γνωρίζουμε προσωπικά και συζητάμε με μορφές ανθρώπων που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας.Μορφές οικείες, προσιτές, με μεγαλειώδη απλότητα και με άγνωστες πτυχές, είναι πρόθυμοι να μοιραστούν με όλους εμάς τις δικές τους αντι-ρήσεις! Σε μια προσπάθεια προβολής της ελπίδας που βάζει φωτιά και πατάει γκάζι για να μην την εγκαταλείψουμε. 

Δημήτριος Κουτρουμπής: ο γέροντας της Βουλιαγμένης

Η ζωή του Δημητρίου Κουτρουμπή μού ήταν γνωστή πολύ πριν γνωρίσω το πρόσωπό του. Από τις διηγήσεις της καθηγήτριας στο Αρσάκειο Ψυχικού και φίλης μου Βασιλικής Βώκα, ήξερα πως στη Βουλιαγμένη ζει ένας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος διαβάζει τις νύχτες ως αργά, έχει ταξιδέψει πολύ, κι ενδιαφέρεται μεταξύ άλλων για τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Ήξερα επίσης ότι μια ιδιομορφία στο πόδι, μια επίκτητη «ατέλεια», είχε περιορίσει τον ηλικιωμένο κύριο μόνιμα σχεδόν σε μια πολυθρόνα.

Η πραγματική συνάντηση με τον Δημήτριο Κουτρουμπή έγινε κατά τη διάρκεια ενός γεύματος στο σπίτι της Βουλιαγμένης, το καλοκαίρι του 1978. Η πρόσκληση είχε χαρακτήρα impromptu. Από τους συνδαιτυμόνες θυμάμαι φυσικά την Βασιλική Βώκα και την Avril Bruten, καθηγήτρια στην Οξφόρδη. Ο οικοδεσπότης ήταν ντυμένος με κομψότητα. Φορούσε ρολόι με καδένα. Τα μακριά ψαρά γένια του δέσποζαν. Κυρίως όμως ήτανε η φωνή του. Θα την έλεγα λυρική και παιχνιδιάρικη μαζί. Αλάφραινε τον αξιόλογο σωματικό όγκο του Κουτρουμπή, όπως αλάφραινε – αυτό αργότερα το κατάλαβα – και διάνθιζε μ’ ένα λεπτό ωραϊστικό χιούμορ και τις πιο ερεβώδεις και σκοτεινές πλευρές της ζωής των ανθρώπων. Η φωνή κελαηδούσε μ’ εφηβικότητα κατά τη διάρκεια του γεύματος σπάζοντας τους πάγους, υψώνοντας το ευτελές ινδικό μου φουστάνι σε κάτι πριγκηπικό. Υπήρχε μια διάχυτη μουσική την οποία μετέφερα σπίτι μου. Αυτή η χαμένη άρρητη μελωδία την οποία υπέβαλλε με τρόπους μυστικούς και μυστήριους στους συνομιλητές του ο Κουτρουμπής, η πολύτιμη αποσκευή που συναποκόμισα εκείνη την πρώτη φορά και τις άλλες που ακολούθησαν. Φεύγοντας, μου είπε να μη χαθώ ή κάτι τέτοιο.

Και έκτοτε, δεν ξέρω ακριβώς πώς, έγινα ένας από τους habitués του σπιτιού της Βουλιαγμένης. Και δεν ξέρω τι πιο πολύ μου άρεσε: το να πηγαίνω – ενίοτε – με κάποιο αντίδωρο ή ενθύμιο από τα ταξίδια μου που γινότανε δεκτό μ’ ενθουσιασμό πάντα, μ’ επιφωνήματα ενθουσιασμού και αγάπης- το να μένω, εισπνέοντας τις πλούσιες σιωπές που μου προσφέρονταν και τα μαθήματα, ή το να φεύγω, ενώ με ακολουθούσε μέχρι το μπαλκόνι η παρουσία του αγαπητού γέροντα που μου έγνεφε φιλικά μέσ’ από τη βυσσινιά ρόμπα του; Νομίζω αυτό. Αυτό το βλέμμα που έριχνα πίσω, τα γένια που δέσποζαν, ο χαιρετισμός, το μεγάλο σώμα στην κουπαστή, μια έκταση χάριτος, κατόπιν το κατηφόρισμα από την Ευρυδίκης, μέσα στη σιωπή, πολύ μετά τα μεσάνυχτα, ίσως μια κουκουβάγια – από τις τελευταίες- ένας σκύλος ή μια γάτα, κάποιο ταξί που θα μ’ έφερνε στο Ψυχικό, η μεγάλη συγκίνηση, μελαγχολία μπορεί, αλλά κυρίως αυτή η ευταξία, η πεποίθηση ότι υπήρχε τάξη, ήμουνα μέσα στην τάξη, όχι χάος, αλλά τάξη άγνωρη. Όχι κακοφωνία, αλλά μάλλον δυσανάγνωστη μουσική γραφή…

Το δωμάτιο στο οποίο με δεχόταν ο Δημήτριος Κουτρουμπής βρισκόταν στο ρετιρέ μιας πανύψηλης πολυκατοικίας∙ από κει που καθόμασταν, το σπίτι είχε λογικό ύψος, κι έβλεπε σ’ ένα λόφο, που ο Κουτρουμπής τον θυμόταν κατάφυτο. Απ’ την άλλη πλευρά, εξ αιτίας της κατωφέρειας του εδάφους, το σπίτι ήταν πανύψηλο. Είχε πανοραμική θέα σ’ όλο τον όρμο και τη μαρίνα της Βουλιαγμένης κι ακόμη πιο μακριά. Κρεμασμένη στο μπαλκόνι ένιωθα να πλέω σε αερόστατο. Παρ’ όλα αυτά, σ’ εκείνα τα ύψη φώλιαζαν πάμπολλα μυρμήγκια που τον αναστάτωναν με τις ατασθαλίες τους.

Ο Δημήτριος Κουτρουμπής καθόταν σε μια απλή μπερζέρα με κάλυμμα κοκκινωπό. Σ’ ένα μικρό σκαμπώ ακουμπούσε το πονεμένο του πόδι. Μπροστά υπήρχε ένα τραπέζι ή μάλλον μια μακρόστενη τάβλα σε δυο επίπεδα με μικρά βιβλία, τ’ αναγκαία του καπνίσματος και κάποια μικροαντικείμενα. Απέναντί του, μία πολυθρόνα για τον συνομιλητή του. Στους τοίχους και κάτω, σε μικρές χαμηλές βιβλιοθήκες υπήρχαν βιβλία. Μερικές καρέκλες. Όλα ήταν απλά και απέριττα. Αυστηρά και τρυφερά λειτουργικά. Ο,τιδήποτε περιττό θα ήταν λάθος.

Εκεί παίρναμε το τσάι μας ή πίναμε το γιατρικό που προτιμούσε ο Κουτρουμπής, τζιν με πορτοκαλάδα. Εκεί το σούρουπο, έπεσε πάμπολλες φορές πάνω μου σα δίχτυ μαγικό κι ένιωσα κάποια δύναμη να με παίρνει και να με συνεπαίρνει μέσα σε μια σίγουρη μοναξιά που μοναξιά δεν ήτανε αφού ήξερα πως ο γέροντας δε με αφήνει από κοντά του και με παρατηρεί μέσα από τα σύννεφα του τσιγάρου του. Κάπνιζε ασταμάτητα. Τα λεπτά χορευτικά δάχτυλα, κιτρινισμένα, μουσικότατα, θα άναβαν το ένα μετά το άλλο τα Καρέλια, σκέτα. Κάποια στιγμή ένα εμβόλιμο PLAYER’S για να σπάσει η μονοτονία. Θα με κοίταζε ατελείωτα χωρίς να λέει λέξη, χωρίς να λέω λέξη. Στη σιωπή του λέξη δε χωρούσε. Του πήγα τα ποιήματά μου να τα διαβάσει. Μετά από λίγο καιρό τον ρώτησα αν τα διάβασε. Δεν απάντησε. Ο γραπτός λόγος, μάλλον ο λόγος γενικά, φόβιζε τον Κουτρουμπή. Κρατούσε τις σημειώσεις του στα μικρά άσπρα χαρτάκια από τα κουτιά των τσιγάρων. Θα πρέπει να διάβαζε, δεν είμαι σίγουρη. Οπωσδήποτε Συναξαριστή. Τι άλλο; Θεωρούσε πολύ μεγάλο και βαθύ ποιητή τον David Jones που εμείς εδώ ελάχιστα τον γνωρίζουμε. Αυτή την αγάπη του για τον Jones τη μετέδωσε και σε μένα. «Είναι ένας κόσμος ολόκληρος», έλεγε. Ο μυστικός, συμβολιστικός κόσμος του Jones, όπου ο κατατεμαχισμένος λόγος και η καταστροφή της τυπικής λογικής αναδεικνύουν την ουσιαστική ενότητα των πραγμάτων ταίριαζαν απόλυτα στη φύση του Κουτρουμπή. Αγαπούσε επίσης πολύ τον Καβάφη, τον οποίον θεωρούσε ένα είδος «ποιητικής σύνοψης», όπως τον έθελγε και ο κόσμος της Βιρτζίνια Γουλφ και των μετα-Βικτωριανών. Η μακρά, πολυσήμαντη θητεία του Δημητρίου Κουτρουμπή στον δυτικό κόσμο, στον καθολικισμό, η ζωή στην αγαπημένη του Οξφόρδη, οι Εγγλέζοι φίλοι, η αγάπη του και η γνώση του για τη Δύση, τον έκαναν για μένα έναν άνθρωπο, υπό την ευρύτερη έννοια της Αναγέννησης. Έναν Αναγεννησιακό άνθρωπο του φωτός, της ευδαιμονίας μέσα στην Κτίση, της χαράς που δίνει η Χάρις μέσα από την αναγέννηση του ανθρώπου.  Και που παραδόξως – ή μάλλον καθόλου παραδόξως – αγαπούσε εξ ίσου τα Άνθη της Ερήμου, τους Ανατολικούς Μυστικούς, το εκκλησιαστικό τυπικό και την υποβλητική σκούρα ατμόσφαιρα της Ρωσικής Εκκλησίας. Όνειρό του ήταν να πάει στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη. Από τα ταξίδια μου στη Ρωσία, του έφερα χάρτες, πολλά είδη βαριών τσιγάρων, ένα τασάκι, που όλα τα είχε σε περίοπτη θέση. Αλλά το ταξίδι στη Μόσχα απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ καθώς η υγεία του χειροτέρευε.

Τον Κουτρουμπή, οι φίλοι και οι γνωστοί του τον ονόμαζαν «Μάστορη». Και Μάστορης ήταν. Κατείχε τα μυστικά της συναρμολόγησης των σκόρπιων κομματιών, ήξερε την τέχνη της εναρμόνισης των αντιθέτων. Κοντά του ακουγόταν η Μουσική των Σφαιρών: Παραφράζοντας τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, πιστό φίλο και πνευματικό συνδαιτυμόνα του, θα μπορούσα να πω ότι ήταν ο ίδιος αυτός η Αρχιτεκτονική Σύνθεση της Σκόρπιας Ζωής. Ο Μυστικός Άνθρωπος και ο άνθρωπος της Αναγέννησης σ’ αυτόν συνυπήρχαν, όχι σαν αντίθετα, αλλά σαν όψεις του ίδιου νομίσματος.

Μια ιμπρεσσιονιστική απεικόνιση αυτής της σύνθεσης των φαινομενικά αντιθέτων, του πανθεϊστικού διονυσιασμού και της βαθιάς μυστικοπάθειας, μου είχε ζωγραφίσει ο ίδιος ο Κουτρουμπής μέσ’ από δύο αναμνήσεις του: Πάσχα, Μεγάλη Παρασκευή, και ο μικρός Δημήτρης με την μητέρα του πάνε στην Εκκλησία για τον Επιτάφιο. Κατακλύζεται η ατμόσφαιρα από τις μυρωδιές της βιολέτας και των άλλων λουλουδιών. Κόσμος πολύς, φωνές, παιδιά. Και παραδίπλα, στην πλατεία, ένας διαλαλητής καλεί τον κόσμο στην αποψινή παράσταση του Καραγκιόζη. Να οι μεγάλες πολύχρωμες ζωγραφιές, ο διαλαλητής με τις μουστάκες και τ’ ανασηκωμένα του μανίκια σε τρόπο του Douanier Rousseau, τα ολανθισμένα μπαλκόνια, οι παχιές νοικοκυρές που ετοιμάζουν την Πασχαλινή ευωχία. Η πλημμύρα του κόσμου δεν ξέρει πού να στραφεί, στα λαλήματα του Καραγκιοζοπαίχτη, στη χαρούμενη γιορτή, ή στην επίσημη θλίψη της Εκκλησίας που πενθεί για τον θάνατο του Ιησού και τις πένθιμες ψαλμωδίες; Πιασμένο το μικρό αγόρι απ’ το χέρι της μάνας του εισπνέει την αντιστικτική μελωδία και σχηματίζει μέσα του τη θαυμάσια αρμονία που είναι η υποστασιακή αρμονία της ζωής, θλίψη και αίνος, μελαγχολία και θριαμβική έξαρση, το ανυπέρβλητο πνεύμα της Μεγάλης Παρασκευής της Ορθοδοξίας, που ενώ συντελείται η Ταφή, κυοφορείται η Ανάσταση.  Είναι χαρακτηριστικό ότι η περίτεχνη όσο και απλή αυτή σύνθεση γίνεται ενώ ο μικρός κρατά το χέρι της μάνας. Γιατί η μητρική παρουσία στον Μάστορη Κουτρουμπή, από την Παναγία έως τη φυσική μητέρα του, είχε καταλυτική σημασία.  Η άλλη εικόνα είναι από τη Βηρυτό: η Καθολική Σχολή, όπου δίδασκε τότε ο Κουτρουμπής, οι θεολογικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις των σεμιναρίων, αυστηρό τυπικό, ιεραρχία, το Γρηγοριανό μέλος, ο κλειστός κόσμος του τεταγμένου κλήρου με την απαγορευτική γοητεία του.  Αλλά ένα πρωινό είχε εισβάλει η Άνοιξη. Και ο Κουτρουμπής ξυπνάει μέσα σε κελαϊδίσματα πουλιών, μουγκανητά ερωτευμένων γαϊδουριών και αγελάδων  και τα μοναστηριακά σήμαντρα μπερδεύονται με τα κουδουνάκια των προβάτων,  οι άναρθρες καλεστικές κραυγές των νεαρών βοσκών με τα βαρυσήμαντα λατινικά ρήματα. Η θέα από το παράθυρο αυτό είναι και η θέαση του Δημήτριου Κουτρουμπή, το όραμα του Μάστορη της Βουλιαγμένης. Η σύνθεση των πάντων σε μια θεϊκή αρμονία, η Μουσική των Σφαιρών, η Κτίση μέσα στον Κτίστη και τανάπαλιν. Που μ’ αυτό φίλευε τους γνωστούς και τους φίλους. Και τους μεταμόρφωνε όλους – από τον Ενωμοτάρχη του Αστυνομικού Τμήματος Βουλιαγμένης, ως τον Πανεπιστημιακό Καθηγητή, σε μετόχους, πρόσωπα μοναδικά, χαρισματικά, και εξαιρετέα. Αυτή ήτανε η Μαστοριά του. Το βαθύ, απλό νόημα της Αρχιτεκτονικής που ύφαινε τις νύχτες στο ερημητήριό του.

Η μακρόχρονη αρρώστια έφερε τον Κουτρουμπή στην Αγγλία. Ο άνθρωπος αυτός, γέροντας χωρίς να είναι ακόμη γέρος, περιβεβλημένος την αγάπη των φίλων, Ελλήνων και ξένων, έζησε περίπου δυο χρόνια στην περιοχή του Walshingham, στο  Norfolk  της Αγγλίας, κάτω από την θερμή φροντίδα της Anne Ferris. Τη νύχτα της 1ης προς 2α Μαρτίου του 1983, στην πολυθρόνα του, μπροστά στο τζάκι, τελείωσε, αφήνοντας μισό το σκέτο που κάπνιζε. Τάφηκε στο νεκροταφείο του Walshingham. Η αγάπη και ο σεβασμός μας τον ακολουθούνε πιστά και στην άλλη Ζωή.

Ευχαριστίες στην φίλη της ιστοσελίδας κ. Πολυξένη Τ. για την πληκτρολόγηση του κειμένου.

πρώτη έντυπη δημοσίευση περιοδικό "Manifesto"

πηγή: Aντίφωνο