Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Το ερώτημα ειναι ενα

Ελληνικό χρώμα του Νικου Δεσύλλα, εκδόσεις σύνολο
Μ: Πως συνδέουμε την αμαρτία με τον θάνατο;
Α: Είπαμε οτι για την Εκκλησία η κοινωνία ειναι ζωή, ενω η ακοινωνησία ειναι θάνατος. Το προσωπικό ειναι ζωή, το ατομικό ειναι θάνατος. Η αμαρτία ως αυτο-αναφορά ειναι θάνατος, η ο θάνατος ως αυτοαναφορά ειναι αμαρτία, άφου έτσι κι αλλιώς ή αύτοαναφορά είναι αναφορά στο θνητό. Ή αναφορά στον Θεό συνεπάγεται ζωή, άφου ό Θεός είναι ή όντως ζωή, ή Οντως σχέση. Ή μή σχέση ειναι ύπαρξη ανύπαρκτη, δηλαδή θάνατος. Ακόμα και οί αρετές μας, οι ελεημοσύνες μας, η καλή μας συμπεριφορά, ή ευσέβεια μας, οί προσευχές μας και αλλα πολλά, όταν είναι άτομικά είναι θάνατος. Αν γίνονταν διαγωνισμοί αρετής, σίγουρα οι Φαρισαίοι θα αρίστευαν! «Νήστευαν δις του Σαββάτου…» (βλ. Λουκ.18,12). Αλλά και αυτοί πέθαναν. Ο,τι λειτουργεί ιδιωτικά πεθαίνει. Και λειτουργούμε ατομικά κάθε φορά που ο,τι πράττουμε δεν είναι γεγονός σχέσης, αλλά ατομική απόφαση. Αυτο σημαίνει οτι ή Εκκλησία έπαληθευεται ως Εκκλησία, μόνον οταν ταυτίζεται μέ τήν κοινωνία (ελευθερία ώς αγάπη). Ή αμαρτία ειναι μια κα­τάσταση πριν άπ' όλα, πριν και άπό τά συμπτώματα. Είναι γεγονός χωρι­σμού και αποχωρισμού άπό τον Θεό. Ώς τέτοια θεωρείται ή κατάσταση του αύτο-προσδιορισμου. Αμαρτία δεν είναι ή παράβαση κάποιας εντολής ή δια­ταγής ενός Θεου, άλλά ή άρνηση του Τριαδικού Θεου, ή απόρριψη ενός θείου έρωτα. Ή άμαρτία δεν είναι θέμα τρόπου συμπεριφοράς ή ηθικής ή ψυχολογικής η νομικής η αλλης τάξεως παραβάσεως, αλλά οντολογικής τάξεως. Η αμαρτία δεν αναφέρεται σε κάτι που εκαναν οι προπάτορες, αλλά στο ότι δεν πραγματοποίησαν κάτι. Είναι απουσία σχέσης που επέφερε και τη διάλυση της ψυχοσωματικής ανθρώπινης οντότητας. Απώλεια του συνεκτικού δεσμού που συγκρατεί και συνδέει τά στοιχεία τής ύπαρξης. Αμαρτία είναι ό τραυματισμός τής συνοχής. Ολα είναι μαζί, άλλά ταυτόχρονα όλα είναι αποξενωμένα και χώρια. Άλλά και χώρια δεν μπορούν νά είναι, γιατί δέν εξαρτάται άπό αυτά, άλλά και μαζί δέν γίνεται νά υπάρχουν χωρίς αγάπη. Απουσία του συνεκτικού τών πάντων Λόγου σημαίνει «παρουσία» θανάτου.

Ελληνικό χρώμα του Νικου Δεσύλλα, εκδόσεις σύνολο
Τό ερώτημα στο οποίο καλείται νά απαντήσει ή Εκκλησία είναι ενα και μοναδικό: νικιέται ο θανατος ή οχι; Για τα αλλα φροντίζουν πολλοί, και πολλάκις με επιτυχία. Δηλαδη γιά να μήν κλέβεις, νά μήν βρίζεις, νά ελεείς, γιά νά κοινωνικοποιηθείς, νά ψυχοθεραπευθεις κλπ. Αυτά στά μα­θαίνει και ό νόμος — και μέ τιμωρία άν χρειαστεί. ( Αλέξανδρου Κατσιάρα-Μάρως Βαμβουνάκη, "Οταν ο θεός πεθαίνει", Δόμος, 2003, σ.σ.501-502 )

7 σχόλια:

apousia είπε...

Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά!

Μεστό νοημάτων το απόσπασμα και υπέροχες φωτογραφίες!

Τώρα η απάντηση στο ένα και κύριο ερώτημα,από τη μια δίνεται από τον Αναστάντα Ιησού,από την άλλη παραμένει διαρκώς σαν ζητούμενο..

Παραμένει σαν ζητούμενο όσο αυτό που ορίζεται στο κείμενο σαν ''ιδιωτικό'',κυριαρχεί και θριαμβεύει..
Και -φευ-κυριαρχεί μέσα στην Εκκλησία.Πόσοι από μας δεν ζουν,δε ζούμε,ατομικά μέσα στην Εκκλησία?
Στον κατεξοχήν χώρο και Σώμα της αλληλοπεριχώρησης,του συνόλου,του ''εμείς'' και της αγάπης?

Κι αφού ό,τι είναι ιδιωτικό πεθαίνει,δεν ξέρω....
Νικιέται ο θάνατος?

Ανέστη Χριστός και Ζωή πολιτεύεται!
Όπως και να'χει..

Χρόνια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Ολα ειναι σωστα οσα γραφεις... εντελως και παντελως.. το θεμα ειναι να τα κανεις και πραξη.. γιατι απεχεις πολυ απ'αυτο.. Ασε καλυτερα τους Αγιους μας να μιλησουν που δεν γνωριζουν μονο απο θεωρια...αλλα απο θεοπτια.. Χριστος Ανεστη.. Ενας παλιος συναθλητης σου...

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

apousia
Αγαπητή Μαρίνα Χριστός Ανέστη!
Η απάντηση της Εκκλησίας μας στο ερώτημα:Νικιέται ο θάνατος η οχι, ειναι οτι νικιέται εν Χριστώ.Το "Χριστός Ανέστη" ειναι ενα μήνυμα προσωπικής νίκης-λόγω της προσωπικής του σχέσεως με τον Πατέρα δια του Πνεύματος.
Αυτή τη νίκη προγευόμαστε μέσα στην Θ.Ευχαριστία στο βαθμό που ο καθένας μας ανταποκρίνεται(δεν ζεί για τον εαυτό του) στη Θ.Αγάπη.
Η ανταπόκριση μας ειναι το ζητούμενο....
"...Ανέστη χριστός, και νεκρός ουδείς εν των μνήματι.Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο"
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

Ανωνυμος
Φίλε παλιέ συναθλητά, οπως αυτοαποκαλείσαι, οι Αγιοι Θεόπτες οντες, οπως πολύ σωστά γράφεις,κατέθεσαν τη μαρτυρία τους προσωπικά, δηλαδή επωνύμως...πλήρωσαν για την επιλογή τους να ειναι Χριστιανοί...
Αληθώς Ανέστη Ο Κύριος!!!

Ανώνυμος είπε...

Το επωνυμο των Αγιων ηταν και ειναι ΔΟΥΛΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.. οσο για το προσωπο μου το αποκαλυπτω απευθειας live...οποτε μου το ζητουν οι φιλοι.. απευθειας και οχι με υπαινιγμους...

Ανώνυμος είπε...

Ο Θανατος νικιεται εν Χριστω Ιησου μεσα στην Ορθοδοξη Εκκλησια μας,αγαπητε συναδελφε αλλα αυτο ψηλαφειται εμπειρικα... η Ανασταση του Κυριου μας βιωνεται στα προσωπα των Αγιων και ολων των ορθοδοξων χριστιανων που μετεχουν εμπειρικα σε Αυτην κατα το μετρο που οι προσωπικες τους αντιστασεις αυτοκατοχυρωσης και εγωισμου εχουν εξασθενησει.. δηλαδη οπως σωστα το ειπες κατα το μετρο που αγαπουν αληθινα..... Προσπαθησε να τη βιωσεις πατερ μου.. και μην αντεπιτιθεσαι με υπαινιγμους γιατι ετσι αυτοκατοχυρωνεσαι και μαρτυρεις οτι εισαι ολο και πιο ξενος με το μυστηριο της Θεολογιας...ενας παλιος συναθλητης

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

Παλιέ και μάλλον γνώριμε συναθλητά μου, ευχαριστώ για τις υποδείξεις σου, ο Θεός να μας ελεήσει!!!